سینماگر زندگی

او اولین فیلمش را سال ۱۳۵۱ به نام سیاه و سفید برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخت که برنده جایزه ویژه جشنواره لس‌آنجلس و جایزه ویژه جشنواره سانفرانسیسکو شد.

شهیدثالث اما نخستین فیلم بلندش، یک اتفاق ساده را در ۱۳۵۲ ساخت که با وجود استقبال سرد و مخالفت‌های مسئولان، برنده جایزه بهترین کارگردانی از دومین جشنواره فیلم تهران شد. فیلم بعدی او طبیعت بی‌جان جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین را به عنوان بهترین کارگردان برای او به ارمغان آورد.

فیلم‌های سینمایی شهید ثالث راهگشای حضور سینمای ایران در جشنواره‌های معتبر جهانی شد. بخش عمده‌ای از حیثیت و اعتبار سینمای ایران مدیون راهی است که شهید ثالث شروع کرد.

سینمای شهید ثالث سینمای متفاوت و غیرمتعارف است. فیلم های او بشدت زندگی است. با تمام ظرافتش، اصالتش و واقعیتش. اگر قرار است نامی به سینمای او بدهیم، بهتر است که آن را سینمای زندگی بخوانیم. سینمای او درست رد سینمای موسوم به «ادای روشنفکری» است.

شاید برخی مولفه‌های سینماگری روشنفکری در فیلم‌های او دیده شود اما جنس فیلم‌های او اتفاقا از این دست نیست.

رد پای مولفه‌های شخصی او را هنوز هم می‌توان در بین آثار فیلمسازان جوان ایرانی و حتی کارگردانان صاحب سبک اروپایی مشاهده کرد. او با فیلم‌هایش مرزهای جغرافیایی را پشت سر گذاشت و با زبانی ساده و همه فهم دغدغه‌های انسانی و اجتماعی در جهان معاصر را به خوبی به تصویر کشید.