حماسه لشکر ۱۰ سیدالشهدا در فتح مهران

به دنبال عملیات غافلگیر کننده والفجر 8 و تصرف شهر استراتژیک فاو توسط رزمندگان اسلام و به هم خوردن توازن سیاسی – نظامی به نفع جمهوری اسلامی، رژیم عراق شیوه‌ای جدید برگزید و درصدد فعال شدن در جبهه زمینی و موضع تهاجمی برآمد و این استراتژی را بعد از اشغال مهران، به استراتژی دفاع متحرک نامگذاری کرد.

عراق می کوشید تا با ادامه عملیات‌های خود نقاط دیگری را تصرف کند. ادامه چنین وضعیتی می توانست عواقب وخیمی را هم از بُعد نظامی و هم از بُعد سیاسی برای جمهوری اسلامی ایران به دنبال داشته باشد.

بر همین اساس، برای مقابله با حرکت جدید عراق انجام عملیات برای آزاد سازی شهر مهران و ارتفاعات آن مورد تاکید قرار گرفت.

این استراتژی بعد از بازپس گیری منطقه والفجر 9 (منطقه چوارتا) که از تاریخ 16 اسفند 1364 شروع شد، در تاریخ 27 اردیبهشت 1365 ، با آزاد سازی مهران به اوج خود رسید و با ضربه سختی که دشمن در جریان این آزاد سازی متحمل شد، پایان یافت.

از هنگام شروع تهاجم جدید ارتش عراق، وحدت و هم دلی نیروهای رزمنده ایرانی به شکل زیبایی جلوه گر شد و برادران ارتشی، سپاهی و بسیج مردمی پا به پای هم در مقابل تهاجم دشمن به مقاومتی دلیرانه دست زدند.

این مطلب پیرامون نقش رزمندگان لشکر 10 سیدالشهداء در فتح مهران است که در وبلاگ الوارثین منتشر شده است:

مرحله اول:

دوشنبه 9 تیرماه 1365 ساعت 22.30 پس از اعلام رمز یا ابوالفضل العباس (ع) نیروهای اسلام از لشکر 10 سیدالشهداء (ع)، گردان‌های المهدی(ع) به فرماندهی سردار شهید مسعود (صمد) یکتا در سمت راست جاده آسفالتی مهران به دهلران و گردان حضرت علی اصغر در سمت چپ جاده آسفالتی به عنوان خط شکن عملیات خود را آغاز کردند و گردان‌های حضرت علی اکبر (ع)، حضرت حمزه سید الشهداء (ع) و گردان زرهی که به عنوان نیروی احتیاط در خط حضور داشتند در ساعت پنج صبح 10 تیرماه وارد عملیات شده و با هماهنگی سایر گردان‌ها با عبور از رودخانه گاوی و موانع و استحکامات دشمن، منطقه وسیعی را از دست دشمن آزاد نمودند و تا نزدیکی روستای امامزاده سید حسن پیشروی صورت گرفت.

مرحله دوم:

صبح 11 تیرماه 1365 رزمندگان در خطوط مقدم متوجه عقب نشینی سریع دشمن شده و گردان‌های حضرت علی اکبر(ع) و حضرت حمزه (ع) از لشکر 10 سید الشهداء (ع) همراه با گردان‌های عمل کننده لشکر 27 حضرت رسول(ص) از مسیر روستای هرمز آباد، از پشت به طرف باغ کشاورزی حرکت کرده و ضمن جنگ و گریز با نیروهای در حال فرار دشمن عده ای از آنها را به اسارت در آوردند و با وارد عمل شدن گردان‌های قمر بنی هاشم(ع) و زهیر، رزمندگان اسلام موفق شدند تا ساعت یک بعدازظهر شهر مهران را تا رودخانه کنجانچم به تصرف در آورند.

مرحله سوم:

13 تیر ماه 1365 لشکر 10 سید الشهداء (ع) از محورهای قلعه کهنه و فرخ آباد به طرف تپه های غلامی و باغ کشاورزی و پاسگاه دراجی حرکت کرد و ضمن پاکسازی کامل منطقه عده بسیاری از نیروهای دشمن را به اسارت در آورد و سپس نیروهای ارتش در پاسگاه دراجی مستقر شدند.

مرحله چهارم:

14 تیر 1365 لشکر 10 سیدالشهداء(ع) به سمت «قله 210» تک کرد و این قله را مجدداً به طور کامل تصرف کرد و تعداد زیادی از سربازان دشمن به اسارت لشگریان اسلام درآمدند.

مرحله پنجم:

از آنجا که ارتفاعات مرزی قلاویزان به ویژه «قله 223» در تثبیت عملیات کربلای 1 و مناطق آزاد شده نقش حساس و استراتژیکی داشت لذا فرماندهان بر آن شدند تا با تصرف کامل ارتفاعات قلاویزان و قله 223 بر منطقه عملیاتی کربلای 1 (منطقه عمومی مهران) و دشت زرباطیه و بدره عراق اشراف کامل یافته و تثبیت عملیات کنند لذا این مرحله در سحرگاه 16 تیر ماه 1365 با حمله هماهنگ لشکرهای 10 سید الشهداء (ع) و 27 حضرت رسول (ص) آغاز شد.

گردان حضرت علی اکبر (ع) از لشکر 10 سید الشهداء با سرعت عمل و عبور از استحکامات و موانع دشمن و دو یال چپ ارتفاع «223» آخرین ارتفاعات قلاویزان را به تصرف در آوردند.

گردان‌های قمر بنی هاشم (ع) و زهیر از لشکر 10 سید الشهداء (ع) باقیمانده یال‌های «223» در غرب این قله را تصرف کردند.

در جریان این عملیات قرارگاه تاکتیکی «تیپ 24» مکانیزه لشکر 10 دشمن منهدم و تعدادی از عناصر آن از جمله فرمانده تیپ به اسارت در آمد.(فارس)