چراغ خواب سینما

باور بفرمایید (البته می‌خواهید هم باور نفرمایید؛ مختارید!)، گاهی به قدری سینماهای برخی شهرستان‌ها سوت‌ و کورند و بدون نورند که رهگذران خیال می‌کنند مسئولان سینما خوابند و داخل سینما هم چراغ خواب روشن است. نگو که از بی‌تماشاچی، بنده‌های خدا مگس کیش می‌کنند.

ماجرای شهر ما: جای دوری نمی‌رویم که متهم به بی‌خبری شویم. یک تُک پا با هم می‌رویم همین شهرستان زادگاه خود نگارنده؛ تربت‌حیدریه در 140 کیلومتری جنوب مشهد. سال‌ها پیش دو عدد سینما داشت، سال‌های بعدش یک عددش خراب شد و یک عدد دیگرش باقی ماند تا فیلم نشان دهد. بیشتر هم از روستاهای اطراف می‌آمدند تا فیلم کاراته آخ‌دار و فیلم هندی آه‌دار مشاهده کنند و تخلیه روحی شوند برگردند به جایی که بودند و کدخدا هم راضی و خوشحال که روستا در امن و امان است و نسل جوان ده، الحمدلله به لحاظ تفریحات سالم مشکلی ندارند.

باری؛ گذشت و گذشت تا این که سه‌چهار سال پیش، همین یک عدد سینمای اسقاط شده باقی مانده در شهرمان نیز بر اثر کسادی بیش از حد، با عشق و اشک بسیار، تقدیم بولدوزرها شد. الان آن محل، برای گربه‌ها مکان شده است.

نظر کارشناسان: البته از خود ما کارشناس‌تر در هر امری، بعید است کسی پیدا شود؛ اما در عین حال بهتر است که قبل از هرگونه اظهار نظر درستی، توجه شما را به دو نظر مطرح کارشناسان دیگر در این خصوص جلب کنم:

نظر کارشناسان اول: نبود سالن‌های مناسب همچون پردیس‌های سینمایی که در برخی کلانشهرها ساخته شد. به گونه‌ای که هر شهرستانی خودش در منزلش یک سینمای خانوادگی نصب کرده و با تخمه‌فروشی سر کوچه هم قرارداد بسته است. راحت زیر کولر یا بغل بخاری لم بدهد و بی‌هیچ اعتراضی تخمه‌اش را بشکند و فیلمش را ببیند.

نظر کارشناسان دوم: تولید و تکثیر فیلم‌های بی‌کیفیت و نازل؛ با این که می‌دانیم کسی بیکار نیست که برای فیلم‌های خنثی پول بدهد. آن هم با توجه به وضع اقتصادی بسیاری از خانواده‌ها که بعضاً هشت‌شان گرو نه‌شان است و مشتاقانه، چشم انتظار لحظه واریز یارانه‌شان هستند و خودش یک فیلمی است که هرماه تماشا دارد.

نظر کارشناسی ما: آن قدر حرف زدیم که دیگر جای ارائه بسته پیشنهادی نماند. فلذا در ادامه نظرات کارشناسان مملکت، ما نیز نظر اسطقس‌دار خود را که غالبا ریشه علمی و فلسفی و البته جنبه کاربردی دارد، تقدیم می‌کنیم و یک نظر حلال است.

به نظر ما ـ که خیلی هم مهم نیست ـ باید یا روی پشت‌بام سینماها دیش گذاشت، یا بساط تخمه را به سینما برگرداند (نوعی بازگشت بی‌ادبی!)، یا صندلی‌ها را جمع کرد و امکان لم‌دادن افراد را فراهم کرد، یا................... دارند از اتاق فرمان اشاره می‌کنند که اگر از همین جا، مطلب را درز بگیری؛ هم خودت سنگین‌تری، هم طنزت وزین‌تر! (تا اینجایش را یک کاری می‌کنیم. فوقش سفارش می‌کنیم که کسی در عقلت شک نکند!)

رضا رفیع