کالای ایرانی در چین

چینی‌ها هم دل دارند؛ شاید که خواسته باشند کالای ایرانی بخرند. چشم بسته غیب نمی‌گوییم. اسنادش موجود است. ذیلا ملاحظه بفرمایید:

گمرک ایران اعلام کرد: «در هشت ماهه سال جاری(1392)، میزان خرید کالاهای ایرانی از سوی چینی‌ها با 23 درصد افزایش نسبت به سال گذشته، به چهار میلیارد و 252 میلیون دلار رسیده است.» ـ به نقل از جراید

اسناد منظوم:

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او

زآن سفر دراز خود، عزم وطن نمی‌کند

تفسیر اقتصادی: تا عزیز دل برادر که کارش جهانگردی و تجارت بوده، به قصد خرید کلاه گیس(زلف سابق) روانه دیار چین و ماچین شده است؛ آنقدر این سفر به او خوش گذشته و درگیر دادوستد کالای ایرانی با کالای چینی بوده که دولت عوض شد و او هنوز به وطن خودش بازنگشته است. شاید هم همانجا داماد شده است. برای تست زدن زندگی با عروس چینی که باید خیلی دلش شکننده بوده باشد.

بسته پیشنهادی: عرض کردیم که نه‌تنها چین، که با هر کشور مجاز دیگری باید دادوستد داشت. آنها از ما بخرند، ما از آنها. یکطرفه نباشد که هر چه آنها دلشان خواست، بندازند؛ اما چیزی از سوی ما به آنها فروخته نشود. «کاسه به جایی رود که باز آید قدح»، در عرصه اقتصادی بیشتر مصداق دارد. در عین حال، حالا که چینی‌ها از اجناس ما خوششان آمده، بد نیست نکاتی را گوشزد کنیم؛ بلکه از چند جهت راهگشا باشند:

1 ـ افزایش کیفیت: اگر دیدیم چینی‌ها خوب کالای ما را می‌خرند، جوزده نشویم، سرهم‌بندی کنیم بفرستیم. این کار را نمی‌کنیم؛ منتها ما محض محکم‌کاری عرض کردیم. یعنی کاری را که آنها بعضا در مورد کالاهایشان انجام می‌دادند، ما مقابله به مثل نکنیم و انجام ندهیم. مهم این است که اسم کالای ما بد در نرود. مثل آنها که الان وقتی می‌گوییم فلان جنس چینی است، همه خیال می‌کنند یعنی کیفیتش بالا نیست. یکی دو سه روزی مهمان ماست.

2 ـ نوشته روی کالا: در راستای تشویق چینی‌ها به خرید کالای ایرانی و یادآوری نان و نمکی که با ما خوردند و کالاهایی که سال‌ها به عوض پول نفتمان از آنها دریافت کرده‌ایم؛ جملاتی گلچین شده روی اجناس ایرانی نوشته شود؛ مثلا: «ما خریدیم، شما هم بخرید!» که یحتمل به زبان چینی اورجینال می‌شود: «ماچینگ خریچینگ، شماچینگ خریچینگ!»؛ اگر اشتباه ترجمه نکرده باشم. (سال‌ها تعامل اقتصادی با چین باعث شد که زبان چینی ما هم تقویت شود.)

3 ـ چینش جوایز: برای چینی‌هایی که در چینش و گزینش کالا، اجناس ایرانی را در اولویت خرید قرار دهند، با ارائه فاکتور لازم از سوی آنها، جوایز و تسهیلاتی در نظر گرفته شود. مثلا چند کیلو «دارچین» یا یک دست «ظرف چینی» که در ایران بیشتر موجود است. اینها باعث جذب بیشتر آنها به خرید می‌شود. خداوکیلی خود ما چطوری روغن نباتی خور شدیم؟!... بله، اوایلش، داخل حلب‌های روغن، قاشق و سکه طلا می‌گذاشتند!

رضا رفیع