چرا کم‌طاقتم

وقتی به آنها فکر می‌کنم و خودم را جای آنها تصور می‌کنم، برایم بسیار دشوار است که عملکرد من مانند آنها باشد و با خودم می‌گویم که اگر این بحران برای من پیش بیاید نابود خواهم شد.

من معمولا وقتی با ناکامی روبه‌رو می‌شوم یا مسأله‌ای برایم اتفاق می‌افتد بسیار آشفته می‌شوم و نمی‌توانم خودم را در شرایط استرس‌آور بخوبی اداره کنم.در خانواده‌ام نیز معمولا همه زود برآشفته می‌شوند و وقتی مشکلی پیش می‌آید، نمی‌دانند چگونه با آن برخورد کنند. نمی‌دانم با این شرایط چگونه می‌توانم از پس بحران‌های زندگی بربیایم و مایلم بدانم آن افراد چطور آنقدر خوب با بحران‌های خود روبه‌رو می‌شوند.»

یکی از مهارت‌هایی که باعث می‌شود افراد بتوانند با دشواری‌های زندگی بدرستی مواجه شوند تاب‌آوری است.

این مهارت بر توانمندی‌ها و استعدادهای انسان و شیوه‌هایی که بهزیستی و شادکامی را به دنبال دارد، می‌پردازد. در واقع این مهارت اشاره می‌کند که یک فرد چگونه این قابلیت را پیدا می‌کند که با ناملایمات زندگی برخورد کند، اما چگونه بفهمیم این افراد چه ویژگی‌هایی دارند؟

لازم به ذکر است که این افراد معمولا خودآگاهی بالایی دارند و احساس ارزشمندی و شایستگی و کفایت می‌کنند. آنها معمولا می‌توانند راحت‌تر با دیگران برخورد کنند و به نوعی می‌توانند مدیر احساسات و رفتارهای خود باشند. به هر حال ناراحتی و ناکامی برای همه افراد در طول زندگی اتفاق می‌افتد و شیوه برخورد با آن است که اهمیت پیدا می‌کند.

بهترین مکان برای یادگیری این مهارت خانواده فرد است. وقتی مشاهده می‌کنیم والدین با سبک‌های کنترل‌نشده و هیجانی با ناکامی‌هایشان برخورد می‌کنند و احساس خود ارزشمندی پایینی دارند بنابراین دور از انتظار نیست که فرزندان چنین خانواده‌هایی به همان شیوه والدین خود رفتار کنند.

نکته مهم و پیشگیرانه این است که خانواده‌ها و والدین روی سبک تربیتی و شیوه مقابله با ناکامی‌های خود متمرکز شوند، اما اگر الان فردی بالغ هستید و می‌خواهید تاب‌آوری خود را ارتقا دهید، لازم است ابتدا به نیازها و احساسات خود توجه کنید و خود را بخوبی بشناسید.

به پدیده‌هایی که پیرامون شما اتفاق می‌افتد نگاه بدبینانه و تلخ نداشته باشید و بحران‌های زندگی را به عنوان اموری که غیرقابل حل‌شدن هستند در نظر نگیرید.

حواسمان باشد تغییرات و بحران‌ها برای بیشتر افراد اتفاق می‌افتد. در زندگی و روبه‌رویی با مشکلات راه‌حل‌های متفاوتی ارائه دهید و نگاه امیدبخش را در خود تقویت کنید. در مواقع لزوم از نظر افراد مختلف بهره بگیریم و نظر آنها را درباره مقابله با آن بحرانی که پیش رو دارید جویا شوید.

به دنبال ایجاد فرصت باشید و منتظر نشوید دیگران مشکلات شما را حل کنند، بلکه خودتان هر اقدامی را که به ذهنتان می‌رسد، یادداشت کنید و آن را به کار ببرید. همواره از راه‌حل‌های جایگزینی استفاده کنید.

دکتر مهرنوش دارینی - روان‌شناس و مشاور