قانون وقتی رسید که آهو دیگر نفس نداشت

آهو با سرعت باد می‌دود، اما فردی که حتی نمی‌توان نامش را شکارچی گذاشت، هر لحظه بیشتر از قبل به سرعت موتورش می‌افزاید. کار به جایی می‌رسد که موتورسوار همپای آهو در بیابان حرکت می‌کند، اما آهو هر لحظه توانش را از دست می‌دهد، ولی موتور سوار دیوانه‌وار در بیابانی که خبری از محیط‌بان یا پلیس در آن نیست با خیال راحت موتورش را می‌راند.

این تعقیب و گریز خیلی زمان نمی‌برد؛ پس از چند دقیقه نفس آهو بند می‌آید و بر اثر خستگی زیاد پیکر نیمه جانش تسلیم نبردی نابرابر می‌شود. این شیوه حیوان​کشی روش جدیدی نیست، بلکه مدت‌هاست برخی از بومیان فرصت‌طلب مناطق کویری یا آنهایی که در حاشیه پارک‌های ملی یا پناهگاه‌های حیات وحش زندگی می‌کنند از آن برای کشتن جانوران استفاده می‌کنند.

به این شکل که آنها با استفاده از خودرو یا موتورسیکلت‌هایی که معمولا به عنوان اماراتی شناخته می‌شوند، در دشت‌ها و بیابان‌ها حیوانات را تعقیب کرده تا آنجا که به دلیل تعقیب زیاد حیوان از نفس می‌افتد یا با نزدیک شدن به آن با زنجیر یا شیء دیگر به سر حیوان ضربه زده تا زمینگیرش کنند.

متاسفانه به دلیل کمبود محیط‌بان و نبود مدیریت درست در این حوزه بسیاری از فرصت‌طلبانی که به این شکل جان گونه‌های حیات وحش را می‌گیرند، هیچ وقت مجازات نمی‌شوند، مگر این‌که اتفاقی گرفتار قانون شوند.

برای نمونه در تازه‌ترین اتفاق ماموران پاسگاه انتظامی صالح‌آباد دامغان پس از مشکوک شدن به سرنشینان یک پراید آن را متوقف کرده وپس از بازرسی صندوق عقب خودرو، آهوی نیمه جانی را پیدا کردند.

سرنشینان خودرو ابتدا به ماموران گفتند با آهو تصادف کرده و قصد دارند، آن را به مرکز دامپزشکی منتقل کنند، اما دروغ آنها خیلی زود فاش شد، زیرا روی بدن نیمه جان آهو آثاری از جراحت وجود نداشت، آنجا بود که ماموران پرده از راز متخلفان برداشتند.

متاسفانه ماموران دیر متوجه این عمل غیرانسانی سرنشینان پراید شدند، چون آهو دقایقی بعد از انتقال به اداره حفاظت محیط‌زیست دامغان تلف شد.

نتیجه کالبدشکافی آهو بداقبال هم تاکید کرد که پاره شدن طحال و پر شدن ریه‌هایش از خون به دلیل دویدن زیاد، عامل مرگش بوده است. این بار اول و آخر نیست که گونه‌های جانوری قربانی ناآگاهی برخی افراد و بازدارنده نبودن قوانین می‌شوند.

برای تکرار نشدن چنین موضوعاتی باید سازمان حفاظت محیط‌زیست در مناطقی که این جرایم رخ می‌دهد، دست به کار فرهنگی زده و با شناخت مشکلات اقتصادی و اجتماعی بومیان منطقه از دیگر دستگاه‌ها برای رفع آنها کمک بگیرد. افزون بر این، با بازنگری در قوانین نیز می‌توان مانع تکرار چنین حوادثی شد.

مهدی آیینی - گروه جامعه