از مهمان بازی 2 مدیرعامل تا چهارمین تساوی بدون گل

دیروز وقتی سوت پایان سعید مظفری‌زاده به نشانه یک تساوی دیگر به صدا درآمد، پیش خود گفتیم ای کاش اجازه می‌دادند، شهرآورد استقلال و پرسپولیس در شرایط عادی و طبیعی آن برگزار شود، اما مگر گوش شنوایی هست. از روزها قبل از این بازی برایش سر و دست می‌شکنند و برای هم شاخ و شانه می‌کشند و همدیگر را تحقیر کرده و کُری می‌خوانند تا آخرش بدون آن‌که فوتبالی از دو تیم دیده باشیم، فقط اعصاب‌خردی‌اش برایمان مانده باشد و بس.

حقیقت ماجرا را بخواهید ایراد از کسانی است که نمی‌خواهند این بازی طبیعی برگزار شود، از مدیران عامل دو باشگاه گرفته تا رسانه‌هایی که بی‌جهت به جو کاذب این بازی دامن می‌زنند تا آخر خودشان نیز از دیدن این فوتبال متنفر شوند؛ فوتبالی که کوچک‌ترین نکته فنی در آن دیده نمی‌شود و فقط باید زیر توپ زد و با پرس کردن و تحت فشار قرار دادن بازیکن صاحب توپ از نزدیک‌ترین نقطه به زمین حریف، اجازه نداد او برنامه‌ها و تاکتیک‌های مورد نظرش را برای گلزنی پیاده کند. به طور طبیعی نیز وقتی چنین برنامه‌ای از سوی دو تیم پیاده می‌شود، سرعت بازی گرفته می‌شود و با بالا گرفتن درگیری‌های فیزیکی در میانه زمین، جایی برای زیبایی‌های فوتبال باقی نمی‌ماند.

دیروز هرچند که اشتهای سرخ‌ها برای رسیدن به پیروزی بیشتر از همتای آبی بود، اما امیر قلعه‌نویی که استاد درآوردن نتیجه بازی است، یک امتیاز این مسابقه را نیز به منزله نتیجه‌ای خوب برای خود به حساب آورد تا دو تیم رکورد چهار مساوی بدون گل را نیز بزنند. واقعا هنر است که شما 360 دقیقه بازی کنید و توپی از خط دروازه‌ها عبور نکند. مشخص است چرا فوتبال باشگاهی ایران تماشاگر ندارد؟ آخر وقتی وضع شهرآوردش این باشد، دیگر جایی برای دفاع از دیگر بازی‌هاش باقی نمی‌ماند و باید به تماشاگر حق داد در این زمستان سرد، ماندن در خانه‌ها را به رفتن ورزشگاه ترجیح دهد.

اصلا چرا راه دور برویم، همیشه گفته‌اند نتیجه شهرآوردها را خارج از زمین مسابقه رقم می‌زنند. بدبین نیستیم و با این ذهنیت بدبینانه نیز همراه نمی‌شویم، اما این بار گویا مدیران دو باشگاه بودند که می‌خواستند مسابقه با تساوی تمام شود؛ دلیلش را نیز خودشان باید پاسخ دهند. آنجا که محمد رویانیان، مدیرعامل پرسپولیس صبح پنجشنبه به تمرینات استقلال رفت و گل گفت و گل نیز شنید و علی فتح‌الله‌زاده، همتای آبی او، این کار رویانیان را عصر این روز پاسخ گفت تا با حضور در تمرینات سرخ‌ها، ساعتی را با کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس خوش و بش کند. دست آخر نیز برای آن‌که این مهمان بازی چندان نیز بی‌روح نباشد، دو مدیرعامل تصمیم به زدن پنالتی به یکدیگر گرفتند تا همه چیز را به مبارکی بین خود تمام کنند. ضربه اول را فتح‌الله‌زاده زد که رویانیان نتوانست آن را مهار کند، اما فتح‌الله‌زاده در زدن ضربه خود، توپ را آرام به رویانیان داد تا پیام این دید و بازدیدها غیرمستقیم به شهرآورد 78 برسد.

براستی شما کجای دنیا سراغ دارید که در آستانه یک شهرآورد مهم مدیران دو باشگاه، مانند آث‌میلان و اینتر میلان ایتالیا، در روز قبل از بازی به تمرینات یکدیگر رفته و گل و شیرینی به هم تعارف کنند. در جهان فوتبال چنین رفتارهایی صورت نمی‌گیرد؛ بلکه برعکس در روز بازی و در جایگاه مخصوص ورزشگاه کنار هم می‌نشینند و بازی را در آسودگی خیال دنبال می‌کنند. آنها در پایان بازی نیز چه بازنده باشند و چه پیروز، با هم دست داده و از هم جدا می‌شوند. متاسفانه در فوتبال ما قبل از بازی همه از خوب بودن هم صحبت کرده و همدیگر را نوازش می‌کنند، اما در شروع بازی به سان دشمن به هم نگریسته و در ستیز کامل با یکدیگر قرار می‌گیرند.

بی‌شک چنین فوتبالی را هیچ‌کس برنمی‌تابد؛ زیرا تماشاگران اگر قرار بود تنها بزن‌بزن ببینند و مسابقه‌ای بدون کیفیت، می‌رفتند سینما و با دیدن یک فیلم اکشن، حسابی انرژی خود را تخلیه می‌کردند. اگر امروز فوتبال جهانشمول شده و مرزها را درمی‌نوردد، فقط به خاطر زیبایی‌های این رشته است که دو صحنه مشابه را نیز نمی‌توان در آن دید. به هر حال مثل این‌که تا چنین شرایطی حاکم است باید نظر علی پروین را باور داشت که عموما قبل از هر بازی دو تیم می‌گوید، 99 درصد مساوی می‌شود.

حجت‌اله اکبرآبادی / دبیر گروه ورزش