جودیس می نویسد: «آیپک یک کمیته عمل سیاسی نیست. این سازمان از طریق اختصاص کمک های مالی و همچنین مشاوره به اعضای خود درباره حمایت از یک نامزد - چه از طریق کمک های مالی مستقیم و چه اقدامات غیر مستقیم - بر سیاست های واشنگتن تأثیر می گذارد. هیچ سندی درباره مقصد این کمک های مالی وجود ندارد اما حمایت سیاست مداران آمریکایی از این سازمان نشان می دهد کمک های مالی آیپک صرف چه اقداماتی می شود».
وی ادامه می دهد: «از سال 2007 تا 2012، سه سناتور از پنج سناتور آمریکایی و طی سال های 2011 تا 2012 سه نماینده از پنج قانون گذار مجلس نمایندگان آمریکا که بیشترین کمک های اقتصادی آیپک را دریافت کرده بودند، از حزب جمهوری خواه بودند. این افراد شامل «میچ مک کانل» رهبر اقلیت در سنا، اریک کانتور و جان بونر رهبران مجلس نمایندگان آمریکا و سناتور مارک کرک از حامیان اصلی اعمال تحریم ها علیه ایران بودند».
این نخستین بار است که یک منبع آمریکایی صریحا تایید می کند رهبران تحریم ایران در کنگره آمریکا حقوق بگیر آیپک هستند.
جودیس در عین حال در این گزارش تاکید می کند به دلایلی نفوذ آیپک در امریکا در حال کاهش است:
1- نزدیکی بیش از حد به جمهوری خواهان
2- شکست در متقاعد کردن مردم امریکا در این باره که منافع رژیم صهیونیستی و آمریکا کاملا بر هم منطبق است.
3- ظهور لابی های میانه روتر مانند جی استریت
4- مواضع افراطی و جنگ طلبانه آیپک درباره موضوعاتی مانند ایران
نویسنده فارین پالیسی در انتها نتیجه گرفته است که آیپک نمی تواند در نهایت با یک توافق نهایی که دولت آمریکا با آن موافق باشد، مخالفت کند.
از دید وی علت این است که این مخالفت روابط آیپک با دموکرات ها در آمریکا را بحرانی خواهد کرد.
نظرسنجی های انجام شده در آمریکا نشان می دهد هیلاری کلینتون که یک نامزد دموکرات است بیشترین شانس را در انتخابات ریاست جمهوری بعدی آمریکا دارد.(ایران هسته ای)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد