تهیه‌کننده‌ها امنیت شغلی ندارند

اما جدا از این افراد شناخته شده باید به یک بازیگر و تهیه‌کننده قدیمی سینمای ایران هم اشاره کرد که با وجود کوتاهی نقش، حضوری قدرتمندانه و تاثیرگذار دارد.

خسرو امیرصادقی که در این فیلم در نقش پدر حامد بهداد بازی کرده، تجربه بازی در فیلم‌هایی چون مسافران مهتاب، بهار در پاییز، شتابزده و بازنشسته‌ها را در کارنامه دارد.

وی علاوه بر بازیگری تهیه‌کننده آثاری چون پسر تهرونی، بله‌برون، از صمیم قلب و کلید ازدواج هم بوده است که همگی از آثاری هستند که توانسته مخاطبان عام سینما را به سالن‌های سینما بکشاند.

به عنوان یک بازیگر و تهیه‌کننده قدیمی سینما، از تجربه کار با کارگردان جوانی چون منوچهر هادی در «زندگی جای دیگریست» بگویید.

منوچهر را از سال‌ها پیش و از زمانی که به عنوان دستیار کارگردان فعالیت می‌کرد، می‌شناختم. او همیشه به بنده لطف دارد و در کارهایش با من مشورت می‌کند. من هم هر کمک فکری که از دستم برمی‌آید، انجام می‌دهم و نظراتم را درباره کار به او می‌گویم. اولین بار او فیلمنامه‌ای را برای خواندن و مشورت کردن به من داد که در نهایت به فیلم اولش یعنی «قرنطینه» تبدیل شد. اما هادی پس از ساخت فیلم «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» خیلی نظر مرا به خودش جلب کرد و احساس کردم کارگردان جوان و آینده‌داری وارد سینمای ایران شده است.

هادی جوان بسیار باهوشی است و قبل از این‌که به مرحله ساخت فیلم برسد، مشورت می‌کند و مهم‌تر از آن مشاوره‌های درست را در اثرش به کار می‌گیرد. تا این‌که موقع ساخت فیلم «زندگی جای دیگریست» به من گفت دوست دارد نقش کوتاه پدر حامد بهداد را بازی کنم. در این فیلم پدر نقش تنگاتنگ و نزدیکی با پسرش دارد و با وجود این‌که به لحاظ زمانی حضور پررنگی در فیلم ندارد، اما جنس این ارتباط مهم است و بخوبی حس می‌شود. من هم بدون درنگ به پیشنهاد هادی پاسخ مثبت دادم و بازی در این فیلم را قبول کردم. برای من باعث افتخار است که در فیلم یک کارگردان جوان و توانمند بازی کرده‌ام و برای همین هم جلوی دوربین خودم را بطور کامل به او سپردم. بنابراین از کوچک‌ترین خواسته‌هایم نیز چشم‌پوشی کردم و سعی کردم در بازی همان چیزی را اجرا کنم که منوچهر هادی به عنوان کارگردان می‌خواهد.

این نقش کوتاه را با وجود کوتاهی، خوب و بامزه و پرقدرت بازی کردید. چه چیزی شما را جذب این نقش کرد؟

من این نقش را به خاطر هادی بازی کردم، اما موقع اجرا و بازی با درک موقعیت و فضای قصه با آن همذات‌پنداری کردم. هنگام بازی در این نقش واقعا احساس می‌کردم بین من و بهداد رابطه پدر و پسری وجود دارد. خوشبختانه همکاران، منتقدان و تماشاگران چه در زمان جشنواره فیلم فجر و چه زمان اکران هم بازی بنده را تائید کردند و مرا مورد لطف خود قرار دادند.

حامد بهداد را چطور بازیگری دیدید؟

بسیار بازیگر خوب و انعطاف‌پذیری است که واقعا با عشق به نقش خود نگاه می‌کند. این بازی خوب حامد بود که مرا نیز تحت‌تاثیر قرار می‌داد و باعث می‌شد من هم به نقشم نزدیک‌تر شوم. هماهنگی و ارتباط ما به قدری قوی بود که وقتی دستم را روی شانه بهداد می‌گذاشتم، احساس می‌کردم با پسر خودم محمد روبه‌رو هستم. من بهداد را بازیگر بسیار توانمندی می‌بینم، من در طول عمرم و در تئاتر و سینما با بیش از 500 بازیگر مختلف همبازی بودم و خیلی کم و بندرت دیده‌ام که بازیگرانی تا این اندازه نقش را در خود حل کنند و بازی‌های ملموس و باورپذیری ارائه دهند. بهداد هم همچون خسرو شکیبایی، فرامرز قریبیان، پرویز پرستویی و مهدی فخیم‌زاده نقش را واقعا وارد وجود خودش می‌کند و آن را با تمام احساسش به تماشاگر انتقال می‌دهد.

در وضع فعلی سینمای ایران، بازیگران کار سخت‌تری دارند یا تهیه‌کننده‌ها؟

تهیه‌کننده‌ها سخت‌ترین شرایط را دارند، چون آنها از این موضوع امنیت شغلی که مدام درباره آن صحبت می‌شود، مطلقا بی‌بهره هستند. متاسفانه تمام دستاوردهای تهیه‌کننده‌ها به یغما می‌رود و هیچ‌کس هم توجه نمی‌کند. الان بسیاری از فیلم‌ها روی دست تهیه‌کننده‌ها مانده است و چشم بسیاری از تهیه‌کننده‌های سینما به صداوسیماست که با خرید محصولاتشان به آنها توجه نشان دهند و از صنعت سینما حمایت کنند. الان قبل از این‌که سی.دی و دی.وی.دی یک فیلم سینمایی از طریق شبکه نمایش خانگی به بازار بیاید، از کانال‌های ماهواره‌ای پخش می‌شود یا نسخه قاچاق آن توزیع می‌شود که ضرر جبران‌ناپذیری به تهیه‌کننده‌ها می‌زند. از طرف دیگر هم تولید در وضع اسفناکی به سر می‌برد و تولیدات دولتی شمشیر دولبه را روی گردن تهیه‌کننده‌های بخش خصوصی گذاشته و دارد سینما را نابود می‌کند. بازیگران و عواملی که در فیلم‌های به اصطلاح فاخر دولتی دستمزدهای آنچنانی دریافت می‌کنند دیگر حاضر به حضور در فیلم‌های بخش خصوصی که با بودجه‌های بسیار کمتر ساخته می‌شود، نیستند.

علی رستگار ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر