آقای بنا! وقتش نبود

مربی بزرگی که گرچه کارش را بلد است، اما بسیار اهل غرولند است و تا اندکی شرایط را خلاف میل خود می‌بیند، از مسئولیت خود جا خالی می‌دهد تا مدیریت وقت کشتی را تحت‌تاثیر قرار دهد و با شرایط بهتر و متفاوت‌تری به سر کار برگردد.

البته این بار قضیه قهر کردن سرمربی شناخته شده کشتی فرنگی فرق می‌کند؛زیرا به دنبال حاضر‌نشدن او در اردو و تمرینات تیم ملی، قهرمانان اردونشین کشتی نیز خودسرانه و در اقدامی سوال‌برانگیز در آستانه رقابت‌های جام جهانی تهران، اردو را ترک کردند تا به‌زعم خویش، دست مسئولان فدراسیون کشتی را در پوست گردو بگذارند. اقدامی غیرمنطقی که یقینا تبعات بدی را برای آنها به دنبال خواهد داشت؛زیرا قهرمانان با وارد شدن به موضوعی که ربطی به آنها ندارد، این شائبه را دامن زده‌اند که در اقدامی هماهنگ با سرمربی تیم ملی، اردو را ترک کرده‌اند.

در شرایطی که ایران بیست و پنجم و بیست و ششم اردیبهشت در سالن 12 هزار نفری آزادی تهران، میزبان رقابت‌های جام جهانی است، اردوی تیم ملی تحت‌تاثیر این موضوع قرار گرفته و بی‌سر و سامان شود. اما به نظر می‌رسد این بار محمد بنا دچار اشتباه بزرگی شده است، چون هر چقدر که همه قدردان تلاش‌های موثر او در راه موفقیت بزرگ به دست آمده در بازی‌های المپیک 2012 لندن هستند، اما نمی‌توان این اقدام پرسش‌برانگیز او را در جهت شنا خلاف مسیر منافع ملی کشتی نادیده گرفت. بی‌شک بنا با فرض هر دلیلی این زمان دو هفته‌ای تا شروع رقابت‌های جام جهانی تهران را باید دندان به جگر می‌گذاشت و در پایان این رقابت‌ها از مقام خود کناره‌گیری می‌کرد؛ هرچند که گفته می‌شود دلایل جدا شدن او از تیم ملی به این نکته برمی‌گردد که او از یک‌سو خواستار حقوق ماهانه‌ای بالای 5 میلیون تومان است و از سوی دیگر اعتقادی به مسابقه‌های انتخابی ندارد و می‌گوید هر کسی را که صلاح بداند، در رقابت‌ها شرکت می‌دهد.

به هر صورت نمی‌توان باور کرد که بنا از یک سو می‌گوید عاشق کشتی است و از سوی دیگر دست به چنین عملی می‌زند. بی‌تردید هر چقدر هم که فضای موجود باب‌طبع او نبود، اما باید تحمل می‌کرد و بی‌جهت اردوی کشتی فرنگی را دچار التهاب ناخواسته نمی‌کرد. آیا در این شرایط نمی‌توان گفت که مصداق کار بنای کشتی مربی‌سالاری است؟
حجت اله اکبرآبادی / جام جم