این دانشمندان مدعیاند کلیدی را در مغز موشهای نر کشف کردهاند که میتواند پدران نامطلوب را به پدرهای خوب تبدیل کند.
این تحقیق بر گروهی از عصبها در مغز موشهایی متمرکز بود که با مراقبت پدرانه مرتبط بودند. با تاباندن نور برای تحریک این گروه از سلولهای مغزی، دانشمندان توانستند رویکرد موشهای نر را تغییر دهند.
تفاوتهای آشکاری بین انسان و موشها و در انسانها پیچیدگیهایی شامل تجارب اجتماعی و فرهنگی وجود دارد.
با این حال، در سطح اساسی، محققان مدعیاند این مطالعه دیدگاههای کلیدی را در خصوص چگونگی عملکرد مغز با در نظرگرفتن فرآیند والدینبودن ارائه میدهد.
همچنین این واقعیت که انسانها نیز پستاندار هستند، بدین معناست که آنها نیز مطمئنا دارای چنین عصبهایی هستند.
در حالی که این مطالعه فقط روی موشهای نر تمرکز کرده است اما میتوان نتایج آن را به آسانی بر مادهها نیز اعمال کرد و این واقعیت که نر و مادهها دارای این مدار مغزی کلیدی هستند، نشان میدهد پدرها نیز میتوانند به خوبی مادران باشند.
در این تحقیق روی گونههایی از موشها تمرکز شد که در آنها، نرها به کودکان دیگر موشها حمله میکردند اما سه هفته پس از جفتگیری با نوع ماده و متولدشدن کودکان خودشان، رفتار خشونتآمیزشان را کاهش دادند.
محققان به دنبال یافتن عصبهای مغزی بودند که شاید مسئول این تغییر رفتار بودند؛ آنها بر ناحیهای موسوم به «فرمونهای حسکننده» متمرکز شدند. این بوها بر رفتار دیگر حیوانات اثرگذار است و به نظر میرسد در جفتگیری نیز نقش مهمی ایفا میکنند.
با نابود کردن سلولهای مغز در این ناحیه، ماهیت خشونتآمیز موشهای نر مجرد به صورت قابلتوجهی کاهش یافت و به جای حمله به موشهای جوان، از آنها مراقبت کردند و حتی لانههایشان را ساختند.
برعکس، زمانی که محققان این سلولهای عصبی را در میانه مغز موشهای ماده نابود کردند، مادران به صورت خشنتری رفتار کردند.(ایسنا)
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد