کوچولوهای مهربان

جام جم سرا:

بر همین اساس، وقتی که می‌خواهید بچه‌های پیش‌دبستانی یا کودکان نوپا را برای انجام یک طرح گروهی تشویق کنید یا زمانی که از آنها می‌خواهید به بقیه بچه‌ها هم توجه داشته باشند، باید بدانید کار سختی در پیش خواهید داشت. اما این مطلب به آن معنا نیست که نباید ارزش‌های اخلاقی مانند راستگویی و سخاوت و... را به او معرفی کنید. متخصصان هم می‌گویند بهترین سن برای شروع آموزش نکات و ویژگی‌های شخصیتی مثبت، سن دو یا سه سالگی است. البته بنابر نظر متخصصان، هرچه پدر و مادر زودتر این موضوع را به کودک آموزش دهند، ویژگی‌های مثبت هم بیشتر و بهتر در وجودش شکل می‌گیرد و اخلاق خوب در او ریشه‌دارتر می‌شود.

البته یادتان باشد برای کودکان نوپا و پیش‌دبستانی بهترین کار این است که از بازی‌ها و سرگرمی‌ها استفاده کنید تا به این شیوه مفاهیم را بیاموزند و در زندگی‌شان از آنها استفاده کنند. فراموش نکنید حرف زدن درباره ویژگی‌های رفتاری مثبت، سخنرانی کردن در این مورد و تشویق کردن بچه‌ها فقط به صورت شفاهی می‌تواند تنها چند ثانیه یا حداکثر چند دقیقه آنها را تحت تاثیر قرار دهد. در حالی که براحتی می‌توانید در طول بازی‌ها و فعالیت‌های کودکانه، اهمیت کار گروهی، راستگویی، مهربانی، سخاوت و... را به آنها بیاموزید و البته مطمئن باشید که همیشه در ذهن‌شان باقی می‌ماند.

نباید انتظار داشته باشید فرزند خردسالتان طی یک شب همه این موارد را بیاموزد و در زندگی اجرا کند، باید صبور باشید و هر روز به او صفات مثبتی مانند مهربانی، بخشندگی و... را بیاموزید. در کنار این آموزش‌ها‌ باید رفتار مثبتش را تقویت و بارها​ این کارها را با هم تمرین کنید. اگر شما هم می‌خواهید این کار را شروع کنید، شاید این روش‌ها به کارتان بیاید؛ امتحانشان کنید:

• سپاسگزاری. باید به فرزندتان بیاموزید سپاسگزاری کردن از دیگران فقط یک قدردانی ساده نیست و با این کار آنها می‌توانند علاوه بر تشکر کردن، ارزش چیزهایی را که دارند نیز درک کنند و بیشتر قدرش را بدانند. برای همین هم آنها باید بابت هرکاری که دیگران برایشان انجام می‌دهند، از آنها قدردانی کنند. زمانی که مفهوم و دلیل این کار برای کودک مشخص شد، می‌توانید نمونه‌هایی را برایش مثال بزنید و بگویید از معلم یا دوستی که برایش هدیه‌ای خریده، باید تشکر کند. پس از این هم می‌توانید با هم بنشینید و کارتی برای قدردانی از معلم و دوستش آماده کنید. در کنار همه اینها خوب است بقیه نعمت‌هایی که در اختیار کودک است نیز به او یادآوری کنید تا برای داشتن آنها هم سپاسگزار باشد.

• راستگویی. بچه‌ها از سن حدود دو یا سه سالگی شروع می‌کنند به دروغ گفتن (من شیر را نریختم!) و متاسفانه دروغگویی هم بسرعت می‌تواند به عادتی همیشگی برای آنها تبدیل شود؛ اما خبر خوب این است که اگر به او راستگویی را بیاموزید، این ویژگی مثبت هم می‌تواند به شکل یک عادت دربیاید. اما برای این‌که در زندگی واقعی و در عمل هم راستگویی را به او بیاموزید، می‌توانید از بازی‌های جذابی کمک بگیرید. مثلا موضوعی را به او بگویید و از او بخواهید به شما بگوید حرفتان راست بوده یا نه. توپی را به هوا بیندازید و بگیرید، بعد بگویید من توپ را گرفتم و بخواهید راست یا دروغ بودن حرف را به شما بگوید یا به سرتان دست بکشید و بگویید دارم دستم را لمس می‌کنم. همین مثال‌های ساده می‌تواند راست یا دروغ بودن را به او بیاموزد و اهمیت این موضوع را برایش مشخص کند.

• مهربانی. زمانی که کودک آماده رفتن به مدرسه می‌شود، باید با اهمیت احترام گذاشتن به دیگران و توجه کردن به نیازهای آنها نیز آشنا باشد. برای همین خوب است زمانی که فرصت کافی دارید، همراه با کودک فهرستی از این کارها را تهیه کنید و آنها را در کاغذهای جداگانه بنویسید. بعد کاغذها را داخل یک کاسه بریزید و بگذارید کودک یکی از آنها را بردارد. حالا خودتان یا کودک باید نوشته روی کاغذ را بخوانید و همان کار را اجرا کنید؛ مثلا ممکن است در آغوش گرفتن یا کمک کردن به دیگران در کاغذ نوشته شده باشد که باید آن کار را انجام دهد. در ضمن، خوب است کودک به تنهایی این کارها را نکند و سایر اعضای خانواده هم با او همراه شوند تا بازی سرگرم‌کننده‌تر و لذت‌بخش‌تر شود.(ضمیمه چاردیواری/parents.com)