روستاهایی که فقط نام روستا را یدک می‌کشند

این آبادی تا شهر وین 180 کیلومتر فاصله دارد. این دهکده با بیش از 2000 نفر جمعیت دارای حوضچه‌های آب معدنی، استخرهای بهداشتی و تفریحی است که در کنار آن 25 هتل افتتاح شده تا رونق بخش معیشت و رفاه اهالی آن باشد. وجود زمین‌های بزرگ تنیس، گلف بزرگ با 18 حفره، فوتبال بزرگ و والیبال ساحلی که مسابقات سالانه در آن برگزار می‌شود؛ چهره‌ای ورزشی به این دهکده بخشیده است. در سال 1999 هم یک مسابقه جهانی پرواز با بالن به نام «آرام بانانان آسمان» در این روستای سبز دلنشین برگزار شد.

«سرزمین اسب‌های وحشی» نیز معنی نام روستایی در ترکیه است که به آن «کابادوکیا» می‌گویند. افرادی که در این دهکده‌ زندگی می‌کنند هیچ دلیل به آمدن و مهاجرت به شهر را ندارند؛ حتی دانشگاه. کابادوکیا دارای امکاناتی همچون دانشگاه، خوابگاه دانشجویی، رستوران، فروشگاه
صنایع دستی و موزه است.

دولت ترکیه که بیشتر بر درآمد گردشگری متمرکز است تلاش کرده تا جامعه محلی روستا را از درآمد گردشگری بی‌نصیب نگذارد بر همین اساس با ایجاد جاذبه‌هایی ـ حتی گاه ساختگی ـ گردشگران را در نقاط مختلف کشور بویژه روستاها توزیع می‌کند.

اهالی روستای کابادوکیا برای مهمانان خود برنامه‌های ویژه‌ای هم تدارک دیده‌اند مثلا آنها مراسم محلی خود را در قالب نمایش اجرا می‌کنند. در این روستا همه افراد از خدمات بهداشتی و درمانی، حمل و نقل با وسایط عمومی و... برخوردار هستند.

روستای «فایمونوویل» با یکهزار نفر جمعیت در بلژیک و در نزدیکی مرز آلمان قرار دارد؛ مردمانش مفتخر به این هستند که زبانشان ترکی است. روستا دارای یک کتابخانه غنی است که بر در ورودی آن نقش ماه و ستاره حکاکی شده است. آنچه به این روستا رونق بخشیده جشنواره‌ای سالانه است که هر سال در اسفند ماه با حضور ترک تباران بلژیک برگزار می‌شود.

دهکده دارای امکانات و خدمات رفاهی در حد یک شهرک است. جالب این که آنها یک تیم فوتبال به نام «رفس ترکنیا» دارند که در لیگ آماتور بلژیک بازی می‌کند.

اما یک روستای جالب و متفاوت در ژاپن به نام «ناگارو»؛ اتفاقا این مورد بر خلاف موارد دیگر چندان امکانات و جمعیتی ندارد؛ اهالی آن مانند خیلی از روستاهای دیگر راهی شهر شده‌اند. چند سال پیش فردی به نام «آیانو سوکیمی» تصمیم گرفت روستا را پر از جمعیت کند.

او شروع کرد به ساختن عروسک و آنها را در همه جای روستا پراکنده کرد؛ سر کلاس مدرسه، جلوی در خانه‌ها و دیگر جاها. برخی از این عروسک‌ها از روی آدم‌هایی ساخته شد که قبلا در روستا بودند و حالا از دنیا رفته‌اند.

این روستا موضوعی شد برای ساخت مستند و فیلم‌های زیاد؛ علاوه بر آن گردشگران زیادی را به سوی خود جذب کرد.