دشمنان عزیز

بخش عمده روابط این دو در سال‌های اخیر به جنگ‌هایی لفظی و کنایه‌آمیز به یکدیگر در نشست‌های خبری و مصاحبه‌های گوناگون خلاصه شده، اما نزاع​این دو مربی موفق و سرشناس دنیای فوتبال قرار نبود به حملات کلامی خلاصه شود چرا که این دو در آخرین دربی لندن ـ که بین چلسی و آرسنال برگزار شد ـ نه‌تنها با یکدیگر مثل همیشه درگیری لفظی پیدا کردند بلکه حتی برخورد فیزیکی را چاشنی کار خود کردند. در یکی از دقایق دیدار چلسی و آرسنال بود که ونگر سرمربی آرسنال در اعتراض به خطای محرز بازیکن چلسی نزدیک خط شد و لب به اعتراض از داور این دیدار گشود اما مورینیو، آقای خاص فوتبال، به این اعتراض ونگر واکنش منفی نشان داد و به او نزدیک شد و در ادامه درگیری لفظی این دو مربی با هل دادن مورینیو از سوی ونگر و کشیدن کراوات مرد فرانسوی آرسنال از سوی آقای خاص ادامه یافت. اگر وساطت نبود این دو درگیری فیزیکی خود را با شدت بیشتری پیش می‌بردند. مورینیو پس از بازی اظهار کرد که سرمربی آرسنال نباید به محوطه فنی او وارد شود و ونگر نیز گفت از هل دادن مورینیو پشیمان نیست اما واقعا چه شد که این دشمنان قدیمی لیگ برتر انگلیس پس از سال ها جنگ لفظی و رسانه‌ای کارشان به برخورد فیزیکی آن هم در برابر میلیون‌ها بیننده کشید؟ نگاهی به تمام جنگ‌های رسانه‌ای دو سرمربی شهیر و موفق دنیای فوتبال خواهیم داشت:

آغاز جنگ‌های رسانه‌ای، سال 2005

اصطکاک‌های جدی بین خوزه مورینیو و آرسن ونگر از سال 2005 میلادی یعنی 9 سال پیش آغاز شد. ونگر را باید سرآغاز جنگ‌های سرد این دو مربی قلمداد کرد. سرمربی توپچی‌های لندن در آن زمان سیاست جذب بازیکن چلسی و مورینیو را مورد انتقاد قرار داد و از افزایش شمار بازیکنان غیرانگلیسی در ترکیب این تیم لندنی انتقاد کرد. مورینیو که آن زمان به اندازه ونگر در لیگ برتر انگلیس، مربی چندان با تجربه‌ای در لیگ برتر انگلیس محسوب نمی‌شد در برابر آن انتقاد سعی کرد پاسخی ندهد تا دشمنی به همین زودی آغاز نشود اما زمانی این مرد پرتغالی عنان اختیار از دست داد که در گام بعدی ونگر تاکتیک‌های مورینیو را به استهزا گرفت.

جنگ علنی در گام دوم

ونگر مدتی بعد در همان سال، تفکر مربیگری مورینیو را زیر سوال برد. او طی گفت‌وگویی با بیان این‌که در دنیای ورزش یا باید برنده باشی یا بازنده، اظهار کرد مربیانی وجود دارند که استعدادهای ناب فوتبال را فقط به دلیل نتیجه‌گیری نادیده می‌گیرند و منظور او کسی نبود جز خوزه مورینیو سرمربی چلسی اما فکر می‌کنید عکس‌العمل آقای خاص دنیای فوتبال به این انتقادها چه بود؟ «ونگر یک مشکل جدی با من دارد و من فکر می‌کنم او همان است که شما در انگلیس به آن می‌گویید فضول! فردی است که دوست دارد مدام به دیگران نگاه کند. همیشه افرادی هستند که در خانه خود می‌نشینند و با تلسکوپ داخل خانه دیگران را نگاه می‌کنند تا بفهمند چه اتفاقی می افتد. ونگر یکی از آنهاست، این یک نوع بیماری است.» این اظهارنظری بود که مورینیو در پاسخ انتقادات ونگر گفت تا جنگ این دو دشمن پرتغالی و فرانسوی آغاز شود، این جنگ رسما هنگامی شروع شد که مورینیو همتای فرانسوی‌اش در آرسنال را فردی «غیر محترم» و «احمق» خواند. سرمربی چلسی در مصاحبه‌ای گفت وقتی مربی‌ای همچون ونگر موفقیت‌های بیشتری به دست می‌آورد بیشتر به سمت حماقت می‌رود چون شخصیت متزلزلی دارد.

من بهترم

مورینیو و ونگر، این دو قطب مخالف لیگ برتر انگلیس، در سال های بعد تا توانستند شیوه‌های مربیگری یکدیگر را زیر سوال بردند و در مقابل سعی می‌کردند خود را مربی بهتری جلوه دهند. جنگ‌های رسانه‌ای این دو حتی وقتی مورینیو برای مقاطعی از لیگ برتر انگلیس خارج شد تا هدایتگر تیم‌هایی نظیر رئال مادرید و اینترمیلان شود تمام نشد. ونگر تاکتیک‌های مورینیو را زیر سوال می‌برد و در مقابل مورینیو نیز سال‌ها جام نیاوردن ونگر در آرسنال را به سخره می‌گرفت اما مورینیو که با گذشت سال‌ها به استاد راه انداختن جنگ‌ با مربیان دیگر معروف شده بود حالا سال‌های طولانی حضور ونگر در آرسنال را مسخره می‌کرد. یکی از معروف‌ترین اظهارنظرهای مورینیو درباره جام نیاوردن‌های ونگر این بود: «او متخصص شکست خوردن است. اگر من هشت سال تمام در چلسی می‌باختم و جام نمی‌آوردم قطعا این تیم را ترک می‌کردم اما ونگر نمی‌خواهد به تمام این سال‌های بدون جام خود در آرسنال پایان دهد.»

آغاز یک عصر تازه

مورینیو در هشت سال اخیر با بسیاری همتایان شاخص و شهیر خود درگیری لفظی پیدا کرده است، از فرگوسن گرفته تا پپ گواردیولا و تیتو ویلانووای فقید اما جنگ‌های بی‌پایان او با ونگر چیز دیگری است. دو مربی از جنس غرور که هر یک دیگری را برنمی‌تابد. غرور این دو مربی موفق اکنون آنها را به بزرگ‌ترین دشمنان یکدیگر تبدیل کرده است. آنها در هفته اخیر لیگ انگلستان پرده دیگری از اختلافات را نشان دادند، جایی که درگیری‌های لفظی را کنار گذاشتند و با هل دادن و کشیدن کراوات یکدیگر وارد عصر تازه‌ای از دشمنی‌های بی‌پایان خود شدند. حالا این بار پای درگیری لفظی یا جنگ‌ رسانه‌ای در میان نیست و صحبت از درگیری فیزیکی است. این دشمنان بزرگ و شهیر فوتبال اما گاهی اوقات در رستوران پشت یک میز مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند و قهوه خورده‌اند. جنس اختلافات آنها از این دست است. حتی اگر برای بیش از 9 سال دشمنان یکدیگر باشند باز هم دلیلی نمی‌بینند که برای همیشه از یکدیگر دوری کنند. با این حال و با توجه به اتفاقی که در هفته اخیر لیگ انگلیس در دربی لندن افتاد باید گفت عصر تازه‌ای در جنگ‌های این دو مربی فوتبال آغاز شده است. دشمنان عزیز فوتبال شاید بخواهند رویه تازه‌ای در آینده پیش بگیرند.

منبع: ایندپندنت / مترجم: هیلدا حسینی‌خواه