جایگاه حساس رسانه‌ها در حوزه سلامت

مثلا وقتی پای جان و سلامت مردم در میان است، آن‌گاه وظیفه اخلاقی هر رسانه‌ای است که مشکلات بهداشتی در مواد خوراکی یا غیرخوراکی را از مردم پنهان نکند و صرفا حقیقت را به اطلاع عموم برساند.

البته عکس این قضیه هم صادق است. یعنی مثلا وقتی در یک ماده خوراکی مشکل بهداشتی وجود ندارد، نهایت بی‌اخلاقی است که یک رسانه صرفا به دلیل برخی سوگیری‌ها، آن محصول را به‌عنوان یک محصول آسیب رسان سلامت به‌مردم معرفی کند.

به همین دلایل است که می‌گوییم رسانه‌های فعال در حوزه بهداشت و درمان، وظیفه خطیری بر دوش دارند و حتی شاید بتوان آنان را نگهبانان سلامت مردم به حساب آورد؛ نگهبانانی که نباید هیچ‌گاه اخلاق حرفه‌ای و سلامت مردم را فدای حب و بغض‌ها یا مصلحت اندیشی‌های بی‌مورد کنند اما در کشور ما اطلاع‌رسانی در حوزه سلامت با مشکلات و نقص‌های متعددی روبه‌روست.

برای مثال، بارها دیده شده است که درباره سلامت ماده‌ای غذایی، بحث و تردید وجود داشته و در پایان نیز معلوم نشده است که بالاخره آن محصول، سالم بوده است یا خیر. البته سهم عمده‌ای از این مشکل به ساختار روابط عمومی‌ها برمی‌گردد، زیرا برخی روابط عمومی‌های حوزه سلامت، اطلاعات کاملی در اختیار رسانه‌ها قرار نمی‌دهند.

مبهم بودن برخی اخبار حوزه سلامت که می‌تواند به دلیل کم آگاهی فرد مسئول یا محافظه کاری بیش از حد او باشد، مشکلی است که باعث شده بسیاری از رسانه‌ها نتوانند درباره سلامت یک محصول غذایی یا دارویی، خبر محکم و قطعی به مردم ارائه بدهند، در حالی که احتمال دارد فقط بخشی از یک محصول با مشکلات غیربهداشتی مواجه باشد، اما همین مبهم ارائه دادن اخبار، ناخودآگاه باعث می‌شود اذهان عمومی به این نتیجه غلط برسد که همه اجزای آن محصول، مشکل بهداشتی دارد.

این روند نه‌تنها کار خبرنگاران و روابط عمومی‌ها را سخت‌تر می‌کند، بلکه باعث می‌شود که مردم درباره سلامت برخی محصولات غذایی سالم هم با دیده شک و تردید نگاه کنند، در حالی که می‌شود با مدیریت بهتر اطلاع‌رسانی، کاری کرد که اطلاعات حوزه سلامت بدون ابهام منتشر شود.

امین جلالوند - گروه جامعه