ارباب سایه

گروهی از مردم سبک مخفی‌کاری را زیرمجموعه سبک‌های اکشن به شمار می‌آورند. البته با قاطعیت نمی‌توان گفت این تقسیم‌بندی صحیح است یا خیر. به هرحال طی سال‌ها، سازنده‌ها حتما بهانه‌ای دست مخاطب و منتقدان داده‌اند که چنین برداشتی از آن بشود. به عنوان مثال بسیاری از بازی‌های مخفی‌کاری مدرن گرچه اولویت خود را روی مخفی‌کاری قرار می‌دهند، اما در کنار آن می‌کوشند این امکان را برای بازیکنان فراهم کنند تا به صورت اکشن و پر زد و خورد نیز بازی را پیش ببرند. «دیوس اکس»، «مارک آو دِ نینجا»، سری بازی‌های «هیتمن»، تا حدودی مجموعه «اسپلینتر سل» به جز دو نسخه اخیر ـ که بیشتر اکشن شده‌اند تا مخفی‌کاری ـ و مجموعه «متال گیر» همگی از این قضیه بهره برده‌اند. باز هم تاکید می‌کنیم که لذت اصلی در این بازی‌ها با مخفی‌کاری حاصل می‌شود. به‌هرحال دسته دیگری از بازی‌ها مثل مجموعه «Thief» نیز به نوعی مخفی‌کاری کلاسیک به شمار می‌روند یعنی با اکشن رفتن، نمی‌توانید کار چندانی از پیش ببرید یا بازی بشدت سخت‌تر خواهد شد. Styx: Master of Shadow یکی از همین بازی‌های مخفی‌کاری است که تقریبا دو هفته از انتشارش می‌گذرد و مثل هر بازی مخفی‌کاری کلاسیک دیگر، آن را می‌توان زیر سبک معمایی طبقه‌بندی کرد؛ زیرا تمام انتظارها، در یک نقطه ایستادن و تماشا کردن و دقایق بسیار دشمنان را زیر نظر گرفتن، همگی بخشی از یک معمای بزرگ به شمار می‌رود که در نهایت شما را به هدف بلند و کوتاه مدت خود یعنی عبور از یک منطقه می‌رساند.

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که گوبلینی به اسم «استیکس» در حالی که چیز چندانی از گذشته خود به خاطر نمی‌آورد، در شهر The Tower of Akenash به هوش می‌آید. تنها چیزی که به یاد دارد ماموریتی برای سرقت کردن «قلب درخت» از World Tree است. گویا این یک درخت افسانه‌ای است که ماده‌ای کهربایی تولید می‌کند که هرکس به آن دست یابد دارای قدرت‌های جادویی خواهد شد. استیکس با کمک تعدادی از آشنایان باید از میان لشکری از انسان‌ها، اِلف‌ها و موجوداتی دیگر به درون بخزد و قلب درخت را برباید و شاید اطلاعاتی در مورد گذشته خود به دست آورد. زمان‌بندی در گیم‌پلی حرف اول را می‌زند. با ماندن در سایه‌ها یا ارتفاع بلند می‌توانید خود را از دید دشمنانی که در حال گشت زدن هستند، مخفی نگه دارید. در هر محیط همواره چند راه برای رسیدن به هدف وجود دارد و فقط در تعداد معدودی از آنها به کشتن نگهبانان نیاز خواهید داشت. با خزیدن در پشت دشمنان این انتخاب به شما داده می‌شود تا آرام و بی‌صدا آنها را بیهوش کنید یا با سر و صدای زیاد آنها را بکشید. استیکس می‌تواند در صورت شناسایی شدن با دشمنان بجنگد، اما اگر تعداد آنها از یکی دو نفر بالاتر برود، شانس زنده ماندن‌تان به شکل تصاعدی کاهش می‌یابد. استیکس به‌عنوان یک گوبلین قابلیت‌های مافوق بشری دارد که در مخفی‌کاری حسابی به کارش می‌آیند. به‌عنوان مثال می‌تواند از خود کلون بسازد تا حواس دشمنان را پرت کند یا حتی برای چند ثانیه نامرئی شود.

شهربازی محیطی است مملو از ساختمان‌های بزرگ، کشتی‌های پرنده و فاضلاب‌های تو در تو. نقاطی از شهر حکم یک ترمینال مرکزی را دارد و تردد در آنها به قدری زیاد است که بدون دیده شدن عبور از آنجا به دقت فراوان نیاز دارد. با این حال توانایی‌ استیکس در آویزان شدن از لبه‌ها و دستگیره‌ها به شما این امکان را می‌دهد تا در عین احساس خزیدن و مخفی‌کاری، بسرعت از نقطه‌ای به نقطه دیگر تردد کنید. موسیقی در بازی‌های مخفی‌کاری نقشی حیاتی به عهده دارد و اغلب از آن برای نشان دادن وضع کاراکتر استفاده می‌شود. بازی «استیکس» نیز از این قضیه مستثنا نیست چنان‌که در مواقع آرامش با موسیقی زیبا و ملایمی همراه خواهید بود اما به محض شناسایی شدن، موسیقی تغییر و ریتم و ضرباهنگ بازی را سریع‌تر می‌کند و حتی شدت دردسری که در آن گرفتار می‌شوید، را می‌توانید از این تغییرات موسیقی تشخیص دهید.

نشانه‌هایی از طنز نیز در بازی و مخصوصا دیالوگ‌های آن - که با لهجه انگلیسی و حتی در مواردی اسکاتلندی ادا می‌شوند - وجود دارد یا زمانی که کشته می‌شوید، کاراکتر با دیالوگی مستقیما شما را خطاب قرار داده و دیوار چهارم را می‌شکند. شاید یکی از جدی‌ترین ایرادهای وارد بر گیم‌پلی را بتوان مشخص نبودن درست نقطه پرش استیکس هنگام بعضی از سکوبازی‌ها برای بالا رفتن از تعدادی ساختمان‌ در نظر گرفت. با این‌که بیشتر سایت‌ها و منتقدان به بازی‌ها نمره‌های متوسطی داده‌اند اما من آن را لایق بیشتر از اینها می‌دانم چون Styx: Master of Shadows به شما اجازه می‌دهد تا با دقایق بسیار گردش در یک محیط برنامه خود را برای عبور از آن به صورت دقیق بچیند و زمانی که آن را به اجرا در می‌آورید، لذتی وصف نشدنی تجربه کنید؛ زیرا هیچ چیز در یک بازی مخفی‌کاری بهتر از آن نیست که تمام کارها دقیقا طبق برنامه پیش بروند؟

مجید رحمانی

ضمیمه کلیک