یاران با وفا

و سخن تو در این جمع در گوش زمان می‌پیچد: یاران من! بدانید دنیا به من پشت کرده است. اگر تصور می‌کنید که شاید برای من، فتحی برای من باشد، بدانید کار از کار گذشته است. جز کشته شدن چیزی نیست، کسی را مجبور نمی‌کنم. هر کس که به طمع فتح و طمع دنیا آمده است، بیعت را که حق من است از او برداشته‌ام. دیگر خود می‌داند...

و تو چه اصحاب و یارانی داری! تو می‌بینی هر یک از جا برمی‌خیزند و سخنی را بر زبان جاری می‌کنند که اشک را بر پهنای صورت می‌نشاند.

و این زهیر است که فریاد برمی‌آورد: پسر رسول خدا دنیا به تو پشت کرده است، نه! ما دست از تو بر نخواهیم داشت اگر دنیا تمام باشد. به خدا سوگند اگر بدانم دنیا باقی است و آن را به من خواهند داد مرگ پیش تو بهتر از زندگانی دنیا بعد تو.

و این بریر است که می‌گوید: فرزند رسول خدا چه بگویم، خیال می‌کنی یک جان فدای تو کردن برای ماسنگین است؟ اگر هزار بار کشته شوم و مرا بسوزانند و زنده و کشته شوم راضیم تا خدا تو و جوانان تو را به سلامت دارد.

و در کوفه ابن زیاد دستور داده است تا مردم را که از رعب و ترس سر در لاک خود دارند جمع کنند تا برایشان خطبه بخواند و آنان را به جنگ با حسین بن علی فرا خواند، همان مردمی که نامه نوشتند و با نامه‌های خود امام را به کربلا کشاندند...

محمد خامه‌یار - جام‌جم