آقای علیزاده «شوالیه تار ایران» نشوید

در همین چند روز گذشته چهره‌هایی مانند داریوش مهرجویی، محمود دولت‌آبادی و کامبیز درمبخش این نشان را دریافت کرده‌اند و حالا خبر می‌رسد که حسین علیزاده ، نوازنده چیره‌دست و آهنگساز بزرگ کشورمان هم در فهرست شوالیه‌داران قرار است نامش ثبت شود.

در همین باره روز گذشته علی رهبری، رهبر ارکستر ایرانی ساکن اتریش یادداشتی را خطاب به علیزاده منتشر کرد که بخش‌هایی از آن را می‌خوانیم:

مایل به یادآوری هستم ارزشی را که مردم ایران برای جناب علیزاده عزیز قائل هستند با هیچ نشان خارجی و داخلی قابل مقایسه نخواهد بود؛ اما همچنان شاید خالی از لطف نباشد که مرتبط با این اپیدمی شوالیه که تازه از فرانسه وارد ایران شده، خاطره‌ای را از یک هنرمند بزرگ جهانی یاد کنم.

حدود ۳۰ سال پیش در فستیوال بهار پراگ بعد از کنسرت مشترک اینجانب با آقای «هنری شرینگ» معروف‌ترین ویلونیست دنیا، هر دو به سفارت مکزیک در پراگ دعوت شده بودیم. هنگام صرف شام آقای شرینگ از خدمتگزاری که ایشان را «پروفسور استاد» نام نبرده بودند، کلی عصبانی شدند. اینجانب که رابطه دوستی نزدیک و مدیدی با آقای شرینگ داشتم، با احترام فراوان در حضور حضار گفتم که در اتریش و ایتالیا به هر معلمی «پروفسور» می‌گویند و به هر کسی که بالای ۵۰ سال داشته باشد، لقب «استاد» می‌دهند، ولی هنری شرینگ لقبی است که از تمام این لقب‌ها بالاتر است.

شما واقعا نیازی به تیتر استاد و پروفسور ندارید. مدیر هنری برنامه‌های ما که مشترک بود، مدت‌ها به تغییر بزرگی در رفتار این هنرمند بزرگ در این مورد اشاره می‌کرد. به همین دلیل می‌خواهم طی نامه‌ای به دوست عزیز و هنرمندم جناب آقای علیزاده توصیه کنم، از آنجا که مقام هنری ایشان به درجه‌ای کاملا استثنایی رسیده، ایشان واقعا با هیچ شخصیتی در تاریخ موسیقی ایران قابل مقایسه نیست و از آنجا که سفارت فرانسه این نشان را به‌سرعت کم‌نظیری بین ایرانیان پخش می‌کند و احتمال این می‌رود که این نشان از بزرگی اسم حسین علیزاده به مرور زمان به مراتب کوچک‌تر جلوه کند، ایشان می‌توانند مانند ده‌ها شخصیت بزرگ فرانسوی از جمله بزرگ‌ترین آهنگساز فرانسوی قرن بیستم «موریس راول» یا دو نویسنده و فیلسوف بزرگ فرانسوی، «ژان پل سارتر» و «آلبرت کاموس» (برنده جایزه نوبل) یا هنرپیشه معروف خانم «کترین دونو» از دریافت این نشان صرف‌نظر کنند.

برای اینجانب کاملا غیرمنطقی و باورنکردنی‌ است که خواننده‌ای را در ایران «شوالیه آواز ایران» نام می‌برند، کما این‌که خود این تیتر در تناقض و کاملا ناخوانا با اصالت موسیقی ایرانی است. در هر صورت نمی‌توانم مجسم کنم که حسین علیزاده که میلیون‌ها ایرانی خالص با جان و دل و درک هنرش به نام او احترام می‌گذارند، با دریافت این نشان که از طرف افرادی تقدیم می‌شود که قطعا هنر ایشان را نمی‌شناسند، با نام «شوالیه تار ایران» یاد کنند.

این یک توصیه و فقط برای احترام اینجانب به بزرگی نام جناب آقای حسین علیزاده است و اگر ایشان این لقب را هم دریافت کنند، خدمتشان صمیمانه تبریک می‌گویم.

در خاتمه باید اشاره کنم سوال بزرگی که در محافل هنری و اجتماعی اروپا اغلب پیش می‌آید، این است که چرا ده‌ها موسیقیدان معروف جهانی فرانسوی و نوازنده‌های چیره‌دست بی‌نظیر بعضی از کشورها مانند چین، هندوستان و روسیه این نشان را دریافت نکرده‌اند.»

گروه فرهنگ و هنر / روزنامه جام جم