آموزش قرآن و سفارش پیامبر(ص)

هنگامی که صحبت از آموزش قرآن به میان می‌آید پیش از هر چیزی خانواده و پدر و مادران در این باره مسئولیت دارند، در این زمینه آیا فرمایشی از پیامبر اسلام داریم؟

برای پاسخ به این پرسش مقدمتا باید به نکته‌ای اشاره کرد که عنوانش را انتظار پیامبر اکرم (ص) از پدران و مادران می‌گذارم. بر اساس فرمایش پیامبر بزرگوار اسلام، سه وظیفه مهم متوجه پدران و مادران، مخصوصا پدران است. نخست انتخاب نام نیکو برای فرزند، که تاثیر بسیار شگرفی در آینده و عاقبت به خیری فرزندان دارد؛ دوم بحث آموزش و تعلیم قرآن و سپس تربیت صحیح. بر این اساس، بحث آشنا کردن فرزندان با قرآن وظیفه بسیار مهمی است که از سوی پیامبر بزرگوار اسلام بر گردن پدر و مادر نهاده شده است.

دومین نکته‌ای که پیامبر اسلام درباره تاثیر قرآن در خانواده دارند، این است که فرموده‌اند: «نَوّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ: خانه‌های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید.» برداشتی که می‌توان از این فرمایش و رهنمود رسول اکرم کرد این است که ما باید مراقبت باشیم که فضای درون خانه، فضایی قرآنی باشد. قطعا خانه‌ای که صبح در آن نغمات قرآن به گوش می‌رسد با خانه‌ای که محروم از این نعمت است تأثیرات متفاوتی بر فرزندان خواهد داشت.

بر این اساس به نظر شما آموزش قرآن به فرزندان از چه زمانی باید آغاز شود؟

آموزش و آشنا کردن فرزندان با قرآن را می‌توان از همان روزهای اول تولد و بویژه قبل از ورود به دبستان آغاز کرد. اما مساله‌ای که گاهی به صورت یک آفت و یک تهدید خودنمایی می‌کند این است که بعضی از پدران و مادران در فراگیری قرآن در مورد فرزندانشان در سنین نونهالی عجله می‌کنند، بویژه در خصوص حفظ قرآن فشار زیادی بر فرزندان خود وارد می‌کنند.

توصیه شما در این خصوص به پدران و مادران چیست؟

آنها باید بیش از پیش آشنا کردن فرزندان خود با قرآن را جدی بگیرند. مطمئنا اگر پدر و مادر در رابطه با آموزش قرآن به فرزندانشان در هر حدی که او توانایی و کشش دارد، کوتاهی کنند در روز قیامت در پیشگاه خدا مسئول خواهند بود. در قرآن فراز عجیبی در سوره مبارکه اعراف است، زمانی که ابلیس با توجه به دشمنی‌اش با آدم ابوالبشر قصد کرد که ایشان را از بهشت خارج کند، سوگند یاد می‌کند که من خیرخواه شما هستم و از در نصیحت وارد می‌شود و بر سر پدر و مادر ما آنچه که همه می‌دانیم آورد.

اما وقتی که می‌خواهد درباره ما سخن بگوید، با جسارت و گستاخی در پیشگاه خداوند با ذکر سوگند تهدید کرده و گفته است: «به عزت و جلال تو سوگند ای خدای بزرگ که من تمام این انسان‌ها را از راه راست منحرف خواهم کرد، مگر آنها که اهل اخلاص واقعی‌اند.» از آن طرف، پیامبراسلام(ص) می‌فرمایند: «شیطان مانند خون در شریان و رگ‌های فرزندان آدم جاری است.» پس ما یک تهدید بیرونی داریم به نام ابلیس و تهدیدی درونی به نام شیطان که مانند خون در رگ‌های انسان وجود دارد.

همچنین دشمن سومی داریم که از هر دوی اینها خطرناک‌تر است؛ یعنی هوای نفس. با این تهدیدات انسان نمی‌تواند به سعادت برسد، اما امام صادق(ع) می‌فرمایند: «مَن قَرَاَ القُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اِختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ وَ دَمِهِ: هر جوان باایمانی که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او درهم آمیخته می‌شود.» با یک استنتاج منطقی می‌توانیم نتیجه بگیریم اگر ما فرزندان خود را با قرآن آشنا کنیم، با عجین شدن قرآن با گوشت و خون آنها، در دوران طفولیت، نوجوانی و جوانی از یک مصونیت فرهنگی برخوردار می‌شوند که دیگر در درون انسان، در روح و جسم او جایی برای جولان و عرض اندام شیطان باقی نمی‌ماند.