دلم را به عشقت گره می‌زنم
غریب می‌روی می‌روی اما هنوز جرعه آبی هم لب‌های ترک‌خورده ما را تر نکرده است هنوز آبله پاهای کودکان التیام نیافته است
و هنوز قلب بی‌قرار عقیله بنی‌هاشم آرام و قرار نگرفته است
با رفتنت بغضی سنگین در گلویم می‌نشیند
بغضی که نمی‌دانم کی باز خواهد شد...
این سکوت گویای غربت آن نجیب زاده‌ای است که جان بر سر دست نهاد و خودش را و اهل و عشیره‌اش را برای روشن نگاه داشتن مشعل معنویت و بندگی فدا کرد
می‌روی و صدای زنگ کاروانی که مظلومانه دور می‌شود، دلم را با خود می‌برد
دلم تا کعبه آسمان، تا «شش گوشه» زمین پر می‌کشد
و دخیلِ ضریحِ طلایی آن «کشته اشک‌ها» می‌شود
دلم را به ضریحت گره می‌زنم
به سفر می‌روی صفر. اما من تا یک‌سال دیگر تسبیح اشک می‌گشایم و رفتنت را به مویه می‌نشینم.
حوریه فضلی / چاردیواری (ضمیمه دوشنبه روزنامه جام جم)
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
جنبش مردمی سوریه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
زمان دیپلماسی برای حمایت از مقاومت
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
نقش ویژه اهالی اندیشه، رسانه و هنر در مقابله با تهدیدات نرم
گفت و گو
