روایت دلتنگی

فراتر از همه این نام‌ها، بزرگی شکوه برای مخاطبان موسیقی دلیل دیگری هم خواهد داشت؛ این آلبوم حال و هوای مادران شهدا و جانبازان سال‌های جنگ تحمیلی را روایت می‌کند و نگاهی انسانی به بزرگ‌ترین واقعه تاریخ معاصر ایران دارد و به گفته پدیدآورندگانش رنگی از اعتراض را در خود دارد، اعتراضی که شنیدن درباره‌اش از زبان محمد اصفهانی به نکات جالب توجهی می‌رسد. او که در هفته گذشته مهمان خبرگزاری مهر بود علاوه بر رونمایی آلبوم درباره روند تولید آن هم سخن گفت.

اصفهانی در این نشست درباره آلبوم تازه‌اش می‌گوید: خیلی خوشحالم که در کنار یک تیم همفکر و همدل قرار گرفتم، اگر از این کار بوی صمیمیتی استشمام می‌شود بخاطر همین همدلی بوده است. چند سال قبل پیشنهادی به من از سوی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)‌ مبنی بر تولید یک آلبوم موسیقایی شد که امروز پس از 13 سال تلاش‌ها به بار نشسته و شکوه منتشر شده است. بیان همین نکته کافی بود تا اصفهانی با این پرسش روبه‌رو شود که نگران از دست رفتن مخاطبانش برای کار در یک آلبوم سفارشی بوده یا خیر؟ او این‌گونه پاسخ داد: من هیچ‌گاه با تولید یک اثر به فکر ریزش یا رویش مخاطب نبوده‌ام و بر این اساس کار نکرده‌ام، به نظر من اگر با مخاطب صادق باشیم اثرگذاری کار نیز بیشتر می‌شود، در عین حال باید به سلیقه مخاطب هم احترام گذاشت.

اصفهانی توضیح می‌دهد: من معتقدم باید آنچه را که به آن اعتقاد دارم، عرضه کنم. حال اگر مسیرم اشتباه باشد مخاطب به مسیر درست راهنمایی‌ام خواهد کرد. من هیچ وقت به این که بازار چه می‌طلبد اعتقاد نداشته‌ام.

شکوه در خود رگه‌هایی از اعتراض دارد، اما با این اعتراض‌ها چگونه برخورد خواهد شد و این اعتراض‌ها از چه جنسی است؟ اصفهانی در این‌باره می‌گوید: نگاه اعتراضی نسبت به برخی وقایع در جامعه، لزوما براندازانه نیست. من به بیان این حرف اصرار دارم، زمانی شما بنا به ضرورت، فرزند خود را برای تحصیل به خارج از کشور می‌فرستید و بعد دلمشغولی‌ها و دلتنگی‌هایی پیدا می‌کنید که ممکن است روزی آن را با دوستی در میان بگذارید و دلتنگی‌های خود را به این شکل جبران کنید. او ادامه می‌دهد: ما هم در کشور دلتنگی‌هایی داریم که ممکن است برای مادران شهدا و جانبازان شیمیایی پیش بیاید. برخی جانبازان شیمیایی در آسایشگاه‌ها در غربت به سر می‌برند و دلتنگ هستند. بسیاری از مادران شهدا وقتی یک ناهنجاری در اجتماع می‌بینند، برای فرزندانی که از دست داده‌اند دلتنگ می‌شوند. ما خواستیم زبان حال دلتنگی این افراد باشیم و به نوعی موسیقی ما برای این افراد آرامش را به ارمغان بیاورد، یعنی در حقیقت به این مساله امیدواریم و ایده‌آل ماست.

این هنرمند بیان می‌کند: اعتراض باید باشد و اتفاقا چه بهتر که از طرف کسانی باشد که داخل همین کشور زندگی می‌کنند، نه این‌که رسانه‌های بیگانه بخواهند بلندگوی این مسائل شوند. او بیان اعتراضات در جامعه را مثبت دانسته و بیان می‌کند: این اعتراض‌ها اتفاقا در درازمدت آرامش‌بخش خواهد بود و موجب شکوفایی، آزادی و تلطیف احساسات جمعی خواهد شد و این حس را به همه اقشار القا می‌کند؛ اعم از آنها که داخل یا خارج کشور هستند، مخالف یا موافقند یا حتی مادران شهدا و دیگر جانبازان و خانواده‌های آنها.