خانواده کشتی مظلوم هستند

کشتی در سال 94 رقابت‌های مختلف رده‌های سنی را در پیش دارد و از همه مهم‌تر باید در پیکارهای جهانی آمریکا برای دفاع از عنوان قهرمانی دوره گذشته کشتی فرنگی و ادامه افتخارآفرینی در کشتی آزاد مبارزه کند؛ رقابت‌هایی که در نوع انتخابی المپیک است و به باور سخنگوی فدراسیون کشتی، این رقابت‌ها فرصتی دیگر برای نمایش توانمندی کشتی ایران و در نهایت کسب حداکثر سهمیه‌ المپیک است.

در روزهای پایانی سال پرترافیک 93 و در آستانه آغاز سال پرحجم و پراسترس 94 گفت‌وگویی با سخنگوی فدراسیون کشتی ترتیب دادیم تا بیشتر در جریان امور جاری کشتی ایران و عمدتا برنامه‌های کوتاه مدت آن قرار بگیریم.

اواخر امسال و به عبارتی در هفته‌های گذشته توسعه فعالیت‌های فدراسیون و اهمیت دادن کشتی‌های بومی و سنتی مثل کشتی پهلوانی یا کشتی با کمربند در نوع خود جالب توجه است، امری که پیشتر در فدراسیون کشتی وجود نداشت، این توسعه فعالیت‌های فدراسیون را به‌عنوان یک فرصت می‌بینید یا تهدید؟

طبیعتا گسترش فعالیت‌ها با توجه به محدودیت منابع مالی کمی کار را برای ما سخت می‌کند، اما چاره‌ای نیست، چراکه کمیته بین‌المللی المپیک و اتحادیه جهانی کشتی روی توجه به کشتی‌های بومی و سنتی تاکید دارند و اتحادیه جهانی به سمتی خواهد رفت که در رقابت‌های معتبری مانند المپیک از اوزان کشتی آزاد و فرنگی کم کرده و کشتی‌های سنتی را به این رقابت‌ها اضافه کند. این رویکرد اتحادیه جهانی کشتی فرصت خیلی خوبی است که ما بتوانیم کشتی‌های سنتی خودمان را بخوبی به اتحادیه جهانی معرفی کرده و در نهایت این کشتی‌ها جنبه رسمی به خود بگیرد. مطمئنا اگر بتوانیم به کشتی‌هایی چون کشتی باچوخه، کشتی پهلوانی و کشتی با کمربند جنبه جهانی بدهیم در وهله اول خود ما به‌عنوان قدرت برتر این کشتی‌ها در دنیا مطرح خواهیم بود و این یعنی افزایش ظرفیت مدال‌آوری و در عین حال تاثیرگذار بودن در سطح بین‌الملل.

اما این فعالیت فدراسیون کشتی در شرایطی است که متولی این کشتی‌ها در ایران دیگر فدراسیون‌ها ازجمله فدراسیون ورزش همگانی و پهلوانی است. این تداخل، مشکلات ساختاری پیش نمی‌آورد؟

این فدراسیون‌ها در سیستم انجمن‌های خودشان می‌توانند فعالیت کنند و ما به دنبال این نیستیم که فعالیت آنها را متوقف کنیم. وزارت ورزش در جریان فعالیت‌ها و برنامه‌های ما قرار دارد، به هر حال فدراسیون جهانی کشتی تاکید دارد کشتی‌های سنتی را فدراسیون کشتی زیر نظر داشته باشد.

در این میان فدراسیون کشتی یک اقدام جالب توجه داشت و آن راه‌اندازی کشتی بانوان در بخش کشتی با کمربند بود، این اقدام نوعی دیپلماسی کشتی محسوب می‌شود یا مبتنی بر واقعیت وجود توانمندی در کشتی با کمربند بانوان ایران؟

کشتی با کمربند در ایران پیش از این هم فعالیت داشته و ما در هر دو بخش بانوان و آقایان تیم‌های ملی داشته‌ایم. ما هم در چارچوب ارزش‌های اسلامی و مبتنی بر قوانین کشور در این رابطه کشتی با کمربند بانوان را راه‌اندازی کردیم، بنابراین به لحاظ حفظ شئونات اسلامی و رعایت قانون هیچ مشکلی وجود ندارد. از طرفی این اقدام هم می‌تواند یک ظرفیت مدال‌آوری برای کشتی تلقی شود و چنانچه اتحادیه جهانی کشتی، کشتی با کمربند ایران را به رسمیت بشناسد ما حتی در بخش بانوان این کشتی می‌توانیم به موفقیت دست یابیم.

هفته‌های گذشته شاهد بازگشت یکی دیگر از بزرگان کشتی ایران به این عرصه بودیم. مجید ترکان قهرمان دهه 60 و 70 که خاطره کشتی‌های زیبا، تکنیکی و در نهایت افتخارآفرین او از یادها نمی‌رود پس از سال‌ها دوری از عرصه کشتی، عهده‌دار مدیریت امور فنی رده‌های پایه کشتی شد. حضور ترکان در کابینه فدراسیون کشتی چگونه رقم خورد؟

رسول خادم و مجید ترکان دو نفر از بزرگان کشتی ایران هستند که به لحاظ فنی حرفی برای گفتن دارند و خوشبختانه پس از صحبتی که رئیس فدراسیون با ترکان داشت او متقاعد شد این مسئولیت را به عهده بگیرد.

این موضوع به ذهن می‌رسد که ترکان آلترناتیو رسول خادم در سمت سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد است و احتمالا در آینده ـ به‌طور مثال پس از المپیک برزیل ـ سرمربی تیم ملی کشتی آزاد شود، نظر شما چیست؟

من اطلاعی از آلترناتیوها ندارم (خنده)‌.

می‌رسیم به سال 94. در حالی که فدراسیون کشتی در این سال نیز برنامه‌های متعددی در پیش دارد مهم‌ترین اولویت فدراسیون در میان چند رقابت و برنامه برون‌مرزی چیست؟

تمام برنامه‌های فدراسیون کشتی برای ما با اهمیت است؛ چه در مبحث برنامه رده‌های سنی پایه نونهالان، نوجوانان و چه در دیگر بخش‌ها، اما طبیعتا رقابت‌های جهانی و کسب سهمیه المپیک از اهمیت بسیار بالایی برای ما برخوردار است و به‌دنبال این هستیم که در رقابت‌های جهانی حداکثر سهمیه‌های ورودی المپیک 2016 ریو دوژانیرو را کسب کنیم تا یا کارمان به رقابت‌های گزینشی نکشد یا در کمتر وزنی مجبور بشویم سهمیه المپیک را در رقابت‌های گزینشی بعد از پیکارهای جهانی به دست بیاوریم.

همه این فعالیت‌ها در شرایطی است که فدراسیون کشتی همچنان درگیر بدهی میلیاردی است. در روزهای گذشته رسول خادم رئیس فدراسیون کشتی در گفت‌وگو با جام‌جم اعلام کرد از بیش از 13 میلیارد بدهی، هفت میلیارد آن باقی مانده است، در چنین شرایطی و با توجه به حجم گسترده فعالیت‌های فدراسیون در سال آینده اوضاع مالی کشتی به چه ترتیبی خواهد بود؟

امیدواریم بودجه خوبی به فدراسیون اختصاص داده شود تا در کنار برنامه‌های درآمدزایی فدراسیون، این بدهی‌ها را پرداخت کرده و برای اجرای دیگر برنامه‌هایمان نیز مشکلی وجود نداشته باشد.

آیا وزارت ورزش در موضوع بازپرداخت بدهی‌ها با فدراسیون کشتی همراهی خواهد کرد؟

اطلاعی ندارم، اما امیدوارم وزارت ورزش این کار را بکند و باری از روی بار سنگین فدراسیون کشتی بردارد. البته بعید می‌دانم همان بودجه جاری فدراسیون را هم پرداخت کنند.

به نظر می‌رسد کشتی‌گیران و بوی‍ژه مربیان از وزارت ورزش قطع امید کرده‌اند، چیزی که در این پاسخ شما هم معلوم است. اتفاقی که ریشه در تخصیص پاداش محدود برای مربیان تیم‌های ملی کشتی، تکواندو و کاراته به‌عنوان پرافتخارین مربیان بازی‌های آسیایی اینچئون دارد. پس از اعتراضی که این مربیان داشتند و با پاسخ مناسبی از طرف وزارت مواجه نشد و موضع وزارتی چیزی جز همینه که هست نبود، آنها این طرف و آن طرف با دلسردی از وزارت ورزش حرف می‌زنند. سردی ارتباط و تعامل فدراسیون کشتی با وزارت ورزش می‌تواند نگران‌کننده باشد، این‌طور نیست؟

ما در این رابطه موضع خاصی نداریم که از نقطه نظر تعامل اسباب نگرانی شود، اما واقعیت این است که کشتی پرافتخارترین ورزش ماست و نرسیدن و توجه نکردن به کشتی‌گیران و مربیان می‌تواند تاثیر مخربی ولو در درازمدت داشته باشد، این ورزش نیاز به توجه دارد. مگر غیر از این است که در حال حاضر همه امید ورزش ایران به کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو در بازی‌های المپیک است، پس چرا باید این سه ورزش به لحاظ مالی حال و روز خوبی نداشته باشد؟ در حالی که از این ورزش‌ها باید در حد یک ورزش المپیکی توجه شایسته و انتظاراتی که از آنها می‌رود، بشود. در عین حال معتقدیم باتوجه به این‌که بعضی ورزش‌ها از جمله والیبال یا بانوان ورزشکار بعضی رشته‌ها و دوومیدانی بتدریج به جمع تکواندو، کشتی و وزنه‌برداری اضافه می‌شوند و به آنها نیز باید توجه شود اما به هر حال دیگر ورزش‌ها برای رسیدن به نقطه سه رشته‌ای که عنوان کردم، راه زیادی در پیش دارند.

ازجمله برنامه‌هایی که مدیریت جدید فدراسیون کشتی از بدو فعالیت خود در دستور کار قرار داده، پشتوانه‌سازی است، الان که در پایان سال 93 هستیم این روند در چه مرحله‌ای قرار دارد؟

در این مدت سعی کردیم در بخش پایه فعالیت زیادی داشته باشیم و برنامه بلندمدت ما برای المپیک 2020 است، همین نونهالانی که الان در حال فعالیت هستند به مرحله نوجوانی، جوانی و در نهایت بزرگسالی رسیده و سرمایه‌گذاری‌ها به نتیجه می‌رسد.

در کوتاه مدت چطور؛ امکان‌پذیر است که در هر وزن دو، سه کشتی‌گیر همطراز داشته باشیم؟

همان‌طور که گفتم با جدیت داریم کار را پیش می‌بریم. ما از فروردین تا 29 اسفند برنامه‌های خود را در بخش‌های مختلف دنبال می‌کنیم، اردوهای تیم ملی، اردوهای کارگاهی، کارگاه‌های پیشرفته دارد انجام می‌شود و امیدواریم این برنامه‌‌ها با موفقیت ادامه داشته باشد. خوشبختانه تا همین جا نیز پیشرفت‌ها ملموس است و در تیم‌های ملی بزرگسالان شاهد حضور چهره‌هایی هستیم که یا به‌تدریج خود را به نفر اول وزن نزدیک کرده و می‌توانند در آینده قابل اتکا باشند یا آن‌که همین الان خود را به‌عنوان نفر اصلی وزن مطرح کرده‌اند. می‌خواهم بگویم روند رو به رشد است.

برخی ناظران معتقدند برنامه‌های اخیر فدراسیون کشتی در بخش‌های مختلف که در جهت نظام‌مند و قانونمند کردن تمام فعالیت‌های فدراسیون است به نوعی یک رنسانس در کشتی محسوب می‌شود چراکه پیش از این بیشتر کارها به شکل سنتی انجام می‌شد، پرسش این است در این رنسانس آیا اهالی کشتی با فدراسیون همراه شده‌ و شما با مقاومت‌هایی مواجه نشده‌اید؟

خوشبختانه شرایط خیلی بهتر شده است و اکثر قریب به اتفاق خانواده این ورزش پرافتخار می‌دانند برنامه‌های فدراسیون جهت بهتر شدن کشتی و رشد و پیشرفت پایه‌ای و بنیادین کشتی ایران است و همین بهتر شدن فضا باعث شده کار خیلی بهتر پیش برود.

ازجمله این برنامه‌ها که فدراسیون دنبال می‌کند موضوع قانونمند شدن رسیدن به تیم ملی است، قانونی که در قالب انتخابی تیم ملی تعریف شده است. فکر می‌کنید در سال 94 انتخابی تیم ملی براحتی برگزار شود و همه کشتی‌گیران بپذیرند در این رقابت‌ها کشتی بگیرند؟

فدراسیون کشتی بر این اصل تاکید ویژه دارد و هر کشتی‌گیری در این رقابت‌ها شرکت نکند، قطعا جایی در تیم ملی نخواهد داشت، من فکر می‌کنم اکثر قریب به اتفاق کشتی‌گیران در این رقابت‌ها شرکت کنند و هیچ حاشیه‌ای به وجود نیاید.

یکی از ایده‌هایی که فدراسیون کشتی در سال 93 عملیاتی کرد برگزاری رقابت‌های لیگ به صورت فصلی و تحت عنوان جایزه بزرگ بود؛ رقابت‌هایی که جایگزین شکل سنتی پیکارهای لیگ شد. دومین دوره این رقابت‌ها را چگونه برگزار می‌کنید، آیا آسیب‌شناسی در این جهت صورت گرفته است؟

امسال باتوجه به این‌که رقابت‌های جهانی و گزینشی المپیک را داریم و تقویم فدراسیون خیلی فشرده است به احتمال فراوان رقابت‌های جایزه بزرگ را در دو مرحله برگزار می‌کنیم. بعد از المپیک رقابت‌ها به شکل همان فصلی، یعنی سالی چهار بار برگزار خواهد شد.

انتقادهایی از طرف برخی مربیان پیرامون نخستین دوره این رقابت‌ها می‌شد و عنوان می‌کردند فدراسیون کشتی با این کار خود لیگ را از سکه انداخته و خبری از شور و هیجان معمول لیگ در آن نیست. در این‌باره چه کردید؟

نظر هرکس محترم و قابل احترام است، اما نمی‌دانم منظور از شور و حال داشتن چیست؟ قطعا معایبی لیگ‌های گذشته داشته است و این شیوه جدید نیز معایبی دارد، اما باید این محاسن و معایب را در کفه ترازو گذاشت و دید کدام سنگین‌تر است. از نقطه نظر درآمدی که عمده‌ترین هدف برگزاری هر لیگی است به نظر من درآمد کشتی‌گیران و مربیان در این لیگ نسبت به شکل سابق آن کمتر نیست و شاید هم بیشتر شود. حسنی هم که آن لیگ نسبت به شکل سابق آن دارد، این است که کشتی‌گیران دیگر با مساله و به عبارتی تهدید وزن کم کردن‌های متمادی و هفتگی مواجه نیستند و حضور در جام باشگاه‌های جهان نیز مشوقی ارزشمند برای تیم‌ها و حتی کشتی‌گیران و مربیان محسوب می‌شود. همه این محاسن است که به ما می‌گوید این شیوه لیگ موفق بوده و باید آن را ادامه داد. البته مثلا چون مسابقات به صورت رفت و برگشت نیست و تمام تیم‌ها شانس بهره‌مندی از حمایت تماشاگرانشان را ندارند، یک نقطه ضعف محسوب می‌شود و صد البته معایب لیگ فصلی به مراتب کمتر از شکل سابق برگزاری لیگ است.

فدراسیون کشتی در شرایطی فعالیت مربیان تیم ملی در لیگ کشتی را ممنوع کرد که دیدیم از قبل مربیگری تیم ملی و جوایز آن، چیزی به آن صورت عاید مربیان نشد، این سیاست ادامه خواهد داشت یا فدراسیون از آن تصمیم پشیمان شده و تجدید‌نظر خواهد کرد؟

در کل باید بگویم من به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی کشتی از وضعیت مربیان ناراضی هستم. به نظر من به این قشر ظلم می‌شود، هرچند این مشکل سال‌های سال وجود داشته و فقط مربوط به امسال نیست که این کشتی‌گیران مورد توجه قرار نگرفته‌اند. به نظر من حضور آنها در لیگ می‌تواند مورد بازنگری قرار گیرد، چراکه این عزیزان که حقوق ندارند، جوایز هم به شکلی است که همه می‌دانند و در حالی که در تمام طول سال فعالیت دارند، فقط چند ماه محدود آن هم مبلغ ناچیزی حقوق می‌گیرند. از خانواده خود دور هستند، فدراسیون هم که منابع محدودی دارد. بنابراین، این موضوع باید بازنگری شود چون نمی‌توانیم از همه طرف آنها را تحت فشار بگذاریم.

یعنی می‌توان گفت که این محدودیت برداشته می‌شود؟

قطعی شدن این موضوع به نظر شورای فنی کشتی آزاد و مجمع فدراسیون کشتی بر‌می‌گردد، اما معتقدم با این وضع، این مربیان هیچ انگیزه‌ای برای ادامه کار ندارند.

به انگیزه اشاره کردید، وقتی در جام جهانی کشتی فرنگی تیم ایران از قهرمانی بازماند، برخی موضوع نداشتن انگیزه را پیش کشیدند.

به نظر من هم چنین رفتارها و بی‌توجهی به سهم مربیان در افتخار‌آفرینی‌ها بی‌انگیزگی به بار می‌آورد و این رفتارها حتما لطمه می‌زند.

به‌عنوان پرسش آخر؛ در آستانه سال نو هستیم، علاقه‌مندان و دوستداران ورزش کشتی در سال جدید منتظر چه برنامه‌ها و نتایجی از کشتی باشند؟

ما، هم نگاهی به سکوهای قهرمانی داریم و هم کسب تمامی سهمیه‌ها. اما کار سختی داریم، در حالی که رقبای ما تا دندان مسلح هستند. متاسفم که بگویم هنوز ما در اندر خم یک کوچه هستیم و بعضی‌ها بلد نیستند چگونه با مربی رفتار و شأن و منزلت او را حفظ کنند. این نکته را دیگر هر کس می‌داند که پشت هر قهرمان و هر ورزشکار مربی یا مربیانی قرار دارند که از جان و دل برای آن ورزشکار زحمت کشیده‌اند و دادن چند سکه به یک مربی در حالی که به شاگردش بیش از 100 سکه پرداخت می‌شود، اصلا رفتار درستی نبود که در سال 93 ما شاهد آن بودیم. هم ورزشکار حق دارد مورد توجه قرار گیرد، هم مربی. اگر نمی‌توانیم پاداشی در خور شأن یک مربی یا ورزشکار به او بدهیم همان بهتر که پرداخت نشود تا به آنها هم توهین نشود. در آخر امیدواریم کشتی ایران درسال 94 هم باعث شادی دل مردم شود و دیگر خبری از کم‌مهری نسبت به ورزشکاران و قهرمانانمان نباشد، همچنین در سال جدید آرزوی سلامت و سربلندی بیش از پیش برای همه هموطنان عزیزمان را دارم.

مرد 8 مداله

علیرضا رضایی، ستاره سابق تیم ملی کشتی آزاد ایران و کسی که جدال‌های نزدیک و سنگین او با عباس جدیدی دیگر ستاره وقت تیم ملی هیچ گاه از یادها نمی‌رود، مصاف‌های سنگینی که البته رضایی هیچ وقت به حریف کهنه‌ کارش نباخت و با وجود همه حساسیت‌ها و بعضا کج‌سلیقگی‌هایی که در حقش می‌شد، هیچ‌گاه از دایره ادب خارج نشد و سرانجام با کسب مدال ارزشمند نقره المپیک 2004 آتن توانمندی‌هایش را بخوبی ثابت کرد و به هر آنچه می‌خواست رسید. رضایی که پس از وداع از گود قهرمانی چند سالی دور از کشتی بود با روی کار آمدن تیم جدید مدیریت فدراسیون پررنگ‌تر از قبل در کشتی حضور دارد.

او یکی از بال‌های هماهنگ رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی است که در آن واحد هم در کسوت مدیر تیم‌های ملی کشتی آزاد و هم به‌عنوان سخنگوی فدراسیون به انجام وظیفه می‌پردازد.

مدال برنز رقابت‌های جهانی 2003 نیویورک در تیم تحت رهبری محسن فرح‌وشی دیگر مدال جهانی رضایی است. رضایی که متولد 1355 در تهران است مدال طلای بازی‌های آسیایی 1998 بانکوک را هم در کارنامه افتخارات خود دارد.

علاوه بر اینها او در سال‌های 1999 در تاشکند و 2003 دهلی دو مدال طلای رقابت‌های قهرمانی آسیا را صید کرد. در 2001 مغولستان و 2005 چین نیز به مدال نقره بسنده کرد. دیگر مدال‌ آسیایی او به رقابت‌های قهرمانی آسیا در سال 2000 برمی‌گردد؛ جایی که او به مدال برنز دست یافت.

امید توفیقی / گروه ورزش