با سونیا پوریامین مجری شناخته شده صداوسیما
دوست دارم بگویند مهربان بود
سونیـا پوریـامین، تهیه‌کننده و مجری سازمان صدا و سیماست. می‌گوید ضرورت زمان باعث شده رو به اجرا بیاورد وگرنه قبل از انقلاب اسلامی دوست داشته پزشک شود. پژوهش هنر خوانده و پس از سال‌ها کار در سیما، هنوز مشتاقانه از شغلش حرف می‌زند.
تعریف؟
خیرخواه مردم.
اسمتان را چه کسی انتخاب کرد؟
پدرم.
کودکی‌تان چگونه گذشت؟
شیرین. در کنار چهار خواهر.
چه شد مجری شدید؟
اتفاقی بود.
چطور اتفاقی؟
سال 59 وارد تلویزیون شدم. جنگ بود. نیاز به مجری داشتند.
اجرا کار اول شماست؟
نه. تهیه‌کننده‌ام.
شغلی اصلی‌تان را چه می‌دانید؟
کارشناس رسانه.
تهیه‌کننده بودن سخت‌تر است یا اجرا؟
تهیه‌کنندگی.
کار در رسانه تصویری یا رسانه مکتوب؟
رسانه تصویری خیلی سخت‌تر است.
چرا اجرا می‌کنید؟
همیشه بر اثر ضرورت این کار را قبول کرده‌ام.
پژوهش هنر؟
بسیار مفید بود برای پیشرفت کاری‌ام.
بچه بودید چشم‌انداز کاری‌تان چه بود؟
دوست داشتم پزشک شوم.
چرا نشدید؟
انقلاب شد.
خب؟
عقایدمان عوض شد. دانشگاه هم بسته شد.
وقتی روبه‌روی یک مسئول دولتی می‌نشینید؟
خونسردم.
سوال کردن کار سختی است؟
بله.
چرا؟
در هر سوال یک مسئولیت وجود دارد.
چه مسئولیتی؟
اگر سوال مردم باشد سخت‌تر است مسئولیتش.
نسبت سوال کردن با سوال‌پیچ کردن؟
اعتقادی به سوال‌پیچ کردن ندارم.
چرا؟
معتقدم در هر شرایطی باید به مصاحبه‌شونده احترام گذاشت.
برنامه تهران 20؟
اعتماد مردم به تلویزیون.
تهران شهر خوبی برای زندگی است؟
نه. متاسفانه نه.
دلیل‌تان را می‌گویید؟
آب و هوای بد. بی‌نظمی.
مردمش چه؟
مردم همدیگر را خیلی اذیت می‌کنند.
اصلا جغرافیا چه تاثیری روی خلق و خوی آدم‌ها دارد؟
تمام انرژی‌های منفی و اضطراب از همین محل زندگی به ما منتقل می‌شود دیگر.
اگر انتخاب محل زندگی دست خودتان بود؟
گیلان. کنار دریا.
دوست داشتید در کدام دوره تاریخی زندگی می‌کردید؟
همین دوره را دوست دارم.
چرا؟
کمتر پیش می‌آید یک آدم بتواند یک دوره انقلاب را ببیند.
تاثیری هم روی آدم دارد؟
گمانم روی آگاهی آدم تاثیر می‌گذارد.
کسی هست دلتان خواسته باشد هم‌دوره‌اش باشید؟
در این دوره الگوهای خوب زیاد هستند.
از برخورد با آنها بگویید.
زیاد از آنها یاد گرفته‌ام. باعث افتخار هستند.
موسیقی؟
آرامش می‌آورد برایم.
چطور موسیقی‌ای؟
هرچیزی که با ذات آدم جور دربیاید.
حس تماشای یک نقاشی؟
تماشا کردن نقاشی‌ها را دوست دارم.
خلسه هنری را تجربه کردید؟
در آثار تجسمی تجربه‌اش شیرین‌تر بوده برایم.
میکروفن؟
جداناپذیر است.
پدر؟
دلتنگی.
رئیس‌جمهور؟
امید به آینده.
مخاطب؟
در کسوت اجرا؟
بله.
کم گوی و گزیده گوی چون در.
در کسوت تهیه‌کنندگی چه؟
مسئولیت، خلاقیت و پژوهش.
مخاطب شما در زندگی شخصی کیست؟
خانواده‌ام.
مخاطب توی زندگی‌تان هم سرک کشیده است؟
خوشبختانه نه.
اما خیلی از چهره‌های رسانه‌ای درگیر هستند.
شاید به خاطر این است که در جامعه‌ام عادی زندگی می‌کنم.
یعنی چه؟
یعنی هیچ وقت نخواسته‌ام تافته جدابافته باشم.
استدلالتان چیست؟
یک آدم عادی هستم که یک شغل عادی دارد.
محک استقبال مخاطب چیست؟
احترام است.
چطور احترامی؟
هرچند نام و تصویرت نباشد بشناسند و به نیکی از تو یاد کنند.
در زندگی هم به اندازه اجرا جدی هستید؟
جدیت برای من معنای خاصی دارد.
آن معنا چیست؟
همیشه در زندگی برنامه داشتم.
برنامه‌ریزی و جدیت؟
باید جدی باشی که به برنامه‌هایت برسی.
اگر مجبور باشید یک برنامه زنده طنز اجرا کنید؟
فکر می‌کنم ما مجری‌ها مثل بازیگرها هستیم.
از چه لحاظ؟
پتانسیل‌های مختلف داریم. می‌توانیم در قالب‌های متنوع اجرا کنیم.
در قالب‌های مختلف بودن با متخصص شدن در یک حوزه منافات ندارد؟
ما نتوانستیم در حوزه‌های مختلف تجربه کسب کنیم.
متخصص شدید؟
در عین حال در یک زمینه خاص هم کارشناس نشدیم.
منظورتان از ما کیست؟
ما مجری‌ها.
نتیجه چه شد؟
همه تجربه‌های مختلف کسب کردند ولی از تجربه‌شان بدرستی استفاده نشد.
یک تصویر از سالمندی خودتان.
برایم مهم است که برایش برنامه داشته باشم.
آن تصویر چه شکلی است؟
دوست دارم سالمندی‌ام به پژوهش بگذرد.
کیس خاصی برای پژوهش دارید؟
دوست دارم به سمت نوشتن بروم. انتقال تجربه و کار با گروه‌های مختلف.
تصویر کودکی‌تان چه؟
یک دختر مظلوم.
آخرین باری که با خودتان خلوت کردید؟
جای شما خالی. همین پنجشنبه گذشته بود.
خب؟
روبه‌روی ایوان طلای مشهد نشستم. یک ساعتی نشستم و فکر کردم.
اصلا خلوت کردن را چقدر جدی می‌گیرید؟
تمرین خیلی خوبی است برای یک زن.
چرا؟
وقتی زن باشی باید همیشه به خانواده سرویس بدهی.
مدام درگیر خانواده هستید؟
خوشبختانه مرا درک می‌کنند.
چطور با خلوتتان همراهی می‌کنند؟
وقتی می‌بینند با خودم فکر می‌کنم یا در حال مطالعه هستم، حسم را برهم نمی‌زنند.
پس خلوت خودتان را دارید؟
بله. احترام گذاشتن به حریم دیگران سخت است.
ولی ممکن؟
تمرین می‌خواهد.
وقتی در ترافیک تهران گیر می‌افتید؟
آستانه تحملم پایین آمده است.
آه هم می‌کشید؟
وقتی آزار می‌بینم از آدم‌ها.
چه آزاری؟
حرمتم را نگه نمی‌دارند.
شاعر مورد علاقه؟
سعدی، بعد حافظ.
آخرین کتابی که خواندید؟
از یک زن تاجیک بود.
اسمش؟
«سکرات» نوشته «گل‌رخسار صفی».
قبل از آن چه خواندید؟
«مرد صد ساله‌ای که از پنجره فرار کرد»
یوناس یوناسن؟
بله.
اگر بخواهند با سه صفت از شما یاد کنند بعد از شما. دوست دارید آن صفت‌ها چه باشد؟
مهربانی، صداقت، نیکنامی.
الناز اسکندری / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
لزوم کامل‌تر شدن حکم قابل تحسین دادگاه لاهه
دانشیار حقوق بین‌الملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
تکرار اتهامات واهی علیه ایران
یک پژوهشگر روابط بین‌الملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
بازی اروپا در پازل اسرائیل | رای شجاعانه دادگاه کیفری بین‌المللی
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
قطعنامه اتحادیه اروپا دست ایران را باز کرد
گفت و گو
در گفت‌وگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد