... اینک «پپ» در نقش رقیب

پپ گواردیولا امشب به نیوکمپ باز می‌گردد. آخرین بار ماه مارس آنجا بود؛ روزی که خنده‌ بزرگش را پشت شال‌گردنی بزرگتر از همیشه پنهان کرده بود و در کنار والدینش و دوستش، مانوئل استیارته، همان کسی که تلاش دارد لیونل مسی را به جای جیمز میلنر به منچسترسیتی ببرد، نشسته بود.

کد خبر: ۷۹۴۹۴۸

او فقط در آن روز یک هوادار بود و با بلیتی که برای یک فصل کامل در اختیار داشت، روی صندلی‌اش در ردیف‌های پایینی جایگاه اصلی نشسته بود. حالا دو ماه پس از آن روز او بار دیگر روی یکی از صندلی‌های نیوکمپ می‌نشیند، اما این‌بار روی صندلی نیمکت. نه آن نیمکتی که همیشه می‌نشست. روی آن یکی نیمکت، به عنوان سرمربی بایرن‌مونیخ. برای اولین بار در زندگی‌اش، توپ جمع کنی که پس از راهیابی بارسلونا به فینال جام قهرمانان اروپا در سال 1985 به داخل زمین دوید تا پیراهن ویکتور مونوز را بگیرد و کسی که 7 سال بعد خودش همان جام را برای اولین بار در تاریخ باشگاه به روی سر برد، می‌خواهد بارسلونا شکست بخورد. البته پس از پایان مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا با هر نتیجه‌ای، او بار دیگر به جمع کسانی می‌پیوندد که دوست دارد بارسا را برنده ببیند. اگر بایرن به فینال برسد و با رئال روبه‌رو شود روح کاتالانی در او بیشتر جریان پیدا می‌کند؛ روحی که تماما بارسلونایی و تشنه به پیروزی مقابل تیم مادریدی است.

استقبال از مرد کرایف

وقتی قرعه‌کشی انجام شد، گواردیولا اولین پیامی که دریافت کرد از سوی دخترش بود که برای پدرش خوشحال بود که می‌تواند به بارسلون بازگردد و دوستانش را ببیند. گواردیولا می‌گوید بارسلونا زندگی ما بود، اما در نهایت این یک بازی فوتبال است.

جوزپ بارتومو، رئیس باشگاه بارسلونا می‌گوید امیدوارم و انتظار دارم استقبال باشکوهی از گواردیولا صورت گیرد. او باید به اندازه‌ای که شایستگی دارد مورد تشویق‌هایی پرافتخار قرار بگیرد. اما به آن معنا نیست که شعارها یا تصاویر اعتراض‌آمیزی در ورزشگاه نبینیم یا گوردیولا به آنها پاسخی ندهد. با این حال هر اتفاقی هم که در ورزشگاه رخ دهد. چیزی اصل موضوع را تغییر نمی‌دهد. این اصل می‌گوید گواردیولا همان مرد مورد اعتماد یوهان کرایف افسانه‌ای است که تیم رویایی بارسلونا را در دهه 80 و 90 میلادی سر و شکل داد. او پپ را به دنیای فوتبال معرفی کرد؛ مردی که به همراه بارسلونای B قهرمان شد و 14 عنوان قهرمانی را با آبی و اناری‌ها به دست آورد که 6 عنوان در همان سال اول حضورش به دست آمد و در مسیر نام گرفتن به عنوان موفق‌ترین مربی تاریخ باشگاه قرار گرفت.

راز جدایی

گر چه او مردی است که هنوز در یادها باقی‌مانده، اما در هر حال یک جدایی میان او و بارسلونا صورت گرفت. حالا این جدایی باعث شده است که خیلی‌ها از بازگشت‌اش استقبال نکنند. با این حال بخش عمده‌ای از هواداران یا بهتر بگوییم تقریبا همه آنها آماده پذیرایی‌ از گواردیولا که استحقاق آن را دارد، هستند، گرچه برخی رسانه‌های مادریدی مدعی‌اند که استقبال سردی از او صورت می‌گیرد. وقتی در سال 2012 بارسا را ترک کرد، کاملا توانش را از دست داده بود، اما حقیقت این است که این جدایی خیلی محترمانه صورت نگرفت و همه چیز برملا شده بود. این چیزی نبود که گواردیولا می‌خواست به همین خاطر هنوز رابطه او و راسل در دورترین نقطه ممکن قرار دارد. آنها همیشه نگاه‌های متفاوتی داشتند. بارسلونا باشگاهی بوده و هست که همواره در آن سلایق شخصی نقش مهمی ایفا کرده و گاهی اوقات در کنار آن پارانویا و سوءظن نیز وجود داشته که باشگاه را در معرض اغتشاش و تفرقه قرار داده است. رویارویی یوهان کرایف و خوزه لوئیز نونز از جنگ‌های معروف داخلی باشگاه بود که بارسلونا را 2 تکه کرد و هیچ گاه ترمیم نشد. شاید نام‌ها تغییر کرده باشند، اما این نزاع همچنان پابرجاست. گواردیولا هم که یکی از طرفداران بزرگ کرایف بود در همین جنگ قرار گرفت. راسل مدیری بود که کرایف را به دفترش در باشگاه برگرداند تا از عناوین این اسطوره هلندی استفاده کند و از خودش یک مدیر پرافتخار بسازد. مدیریتی که از خوان لاپورتا، شریک دیرین و دشمن فعلی برایش به جای مانده بود. حالا بارتومو که نایب رئیس راسل بود، مدیریت باشگاه را بر عهده دارد و اکنون امیدوار است همچنان در این سمت بماند. با این حال این اختلافات حتی به صورت پنهان در کمین باشگاه بوده و به آن ضربه زده است که یکی از این ضربه‌ها جدایی گواردیولا بوده است. این مساله زمانی که در تابستان پیش رو انتخابات باشگاه صورت گیرد، بیشتر خودش را نشان می‌دهد.

یک مشکل تاریخی

گاهی اوقات در بعضی از منازعات آن‌قدر اغراق و ناامیدی توزیع می‌شود که می‌تواند یکی از دو طرف را تضعیف کند. مانند چیزی که اکنون در حال رخ دادن است و پیش از این یک نوستالژی این چنینی هم در بارسلونا وجود داشته است. چیزی که برای مربی کنونی بارسا، لوئیز انریکه عادلانه نیست و او را به سکوت وادار می‌کند. مانند چیزی که برای سربابی رابسون بزرگ‌ترین مشکل بود. او یوهان کرایف نبود همانطور که انریکه، گواردیولا نیست و این بزرگ‌ترین مشکل اوست. کسی که کفش‌هایش را زودتر از پپ آویخته بود، حالا باید دنباله‌رو او باشد. اما این موضوعی است که در پس این بازی قرار دارد. سوال این است که چه چیزی می‌تواند از مربی کنونی بارسا مقابل مردی که تنها خاطراتش بر جای مانده و دیگر مربی این تیم نیست و حالا برگشته تا تیم همیشگی‌اش را شکست دهد، محافظت کند؟ البته پیچیدگی در باشگاه بارسلونا و اختلاف نظرها تنها مربوط به حالا نمی‌شود. روزنامه الموندو دیپورتیوو در تابستان سال 2013 با انتشار مطلبی از استفاده ابزاری باشگاه از تیتو ویلانووا، دستیار سابق گواردیولا و جانشین وی، برای برکناری پپ پرده برداشته بود. البته پیش از آن گواردیولا در مصاحبه‌ای از عملکرد ویلانووا در استفاده از نیمار انتقاد کرده بود و همین مساله به سوالی برای خبرنگاران تبدیل شد که پاسخ گواردیولا به آنها، تنش طولانی مدت میان وی و ویلانووا را برملا کرده بود. او در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود که می‌خواهم 6000 کیلومتر دور شوم و فقط می‌خواهم مرا تنها بگذارند اما آنها نمی‌توانند حتی این کار را انجام دهند. گواردیولا در توضیح این صحبت‌ها آورده بود که باشگاه از بیماری ویلانووا علیه وی استفاده کرده بود و این مساله باعث شد تا او دستیار سابق خود را که برای معالجه به نیویورک آمده بود، ملاقات نکند. چیزهایی وجود دارد که هرگز فراموش نمی‌کنم. آنها تلاش کردند تا از من استفاده نکنند و در این راه دوستم به من ضربه زد.

بازگشت به نیوکمپ

روزی که گواردیولا به نیوکمپ رفت تا بازی این تیم را مقابل سیتی تماشا کند، ماریو نولا در ستون خود در روزنامه الموندو نوشت: گواردیولا همیشه اینجا مورد استقبال قرار می‌گیرد. اما هواداران بارسا باید بدانند که این تیم فقط یک مربی دارد و آن انریکه است. در حالی که رسانه‌ها و باشگاه بارسلونا مقابل بازگشت پپ به نیوکمپ موضع‌گیری کرده‌اند و به تشبیه روزنامه مارکا چاقوهای خود را به آرامی پشت سرمربی پیشین گذاشته‌اند، هواداران همچنان وی را دوست دارند. امشب روی نیمکت‌ها مردانی از گذشته بارسلونا خواهند نشست. هواداران هر دو را دوست دارند اما اکنون یکی از آنها که پرافتخارین مربی تاریخ باشگاه هم هست اگرچه از سوی طرفداران بارسا مورد استقبال قرار می‌گیرد اما بعید نیست در اتاق کنفرانس پس از بازی به او حمله شود. اکنون وظیفه انریکه سخت‌تر از گذشته است چراکه مقابل توپ جمع کن سابق، اسطوره کنونی و مرد محبوب کاتالونیا قرار گرفته و باید از حیثیت تیمش دفاع کند اگرچه آخرین صحبتش این بوده که پپ دوست من است و فکر می‌کنم همیشه بهترین دوستم باقی بماند.