روستای ما در آتش جنگ سوخت و ما به کوه پناه بردیم/ پرچم سازمان ملل تصویری ماندگار

مدت زیادی قبل از اینکه دبیر کل شوم، سازمان ملل متحد جایی ویژه در زندگی ام داشت. شش ساله بودم که جنگ کره آغاز شد. خاطراتی از روستای خود دارم که در آتش می سوخت و خانواده ام که به کوهی در آن نزدیکی پناه برده بود. اما تصویردیگری برایم حتی ماندگارتر است : پرچم سازمان ملل متحد. ما با عملیات امداد غذایی سازمان ملل متحد از گرسنگی نجات یافتیم؛ از یونسکوکتاب درسی دریافت کردیم و هنگامی که در حیرت بودیم آیا جهان خارج اهمیتی به رنج ما می دهد، سربازان از کشورهای بسیاری زندگی خود را برای برقراری صلح و امنیت فدا کردند.

از دوران کودکی و اینک پس از دهه ها خدمت عمومی، تفاوت عظیمی که سازمان ملل متحد می تواند ایجاد کند را درک می کنم. در حالیکه سالگرد تصویب منشور موسس ملل متحد را در 26 ژوئن 1945 در سانفرانسیسکو گرامی می داریم، امید اینجانب این است خانواده بشری که با نام آنان منشورتدوین گردید، باعزمی قوی تر برای تلاش به سوی آینده ای امن تر و پایدار برای "ما مردم" متحد شود.

سازمان ملل متحد در 70 سالگی می تواند به پیشینه غرور انگیز همکاری با شرکای زیاد برای ازبین بردن استعمار، پیروزی بر آپارتاید، حفظ صلح در مکان های درگیری، تدوین مجموعه ای از معاهدات و قوانین برای حمایت از حقوق بشر بنگرد. هر روز سازمان ملل متحد به گرسنگان غذا می دهد، برای پناهندگان سرپناه می سازد، و کودکان را در برابر فلج اطفال و سایر بیماری های مزمن واکسینه می کند. مددکاران شجاع ما به محیط های خطر ناک و دور افتاده برای ارائه کمک های انساندوستانه می روند همچنین میانجی گران ما تلاش می کنند فصل مشترکی بین طرف های درگیرپیدا کرده و راه حل های صلح آمیز برای اختلافات و شکایات پیدا نمایند. سازمان ملل متحد برای جلوگیری از جنگ جهانی دیگر تاسیس گردید و در راستای این ماموریت اصلی موفق بوده است. با وجود ناکامی ها، به یقین هفت دهه گذشته بدون سازمان ملل متحد خونین تر می بود.

در عین حال ما به شدت آگاهیم دورنمای امروز با هراس از درگیری، استثمار و نومیدی همراه است. حداقل 59 میلیون و 500 هزار نفر از خانه های خود آواره شده اند یعنی بیشترین پناهنده، آواره و پناه جو نسبت به هرزمانی در مقایسه با خاتمه جنگ جهانی دوم. خشونت علیه زنان آفت همه جوامع است. هنگام نیازهای مبرم بشر، مبالغ زیادی پول همچنان برای سلاح های هسته ای و سایر زرادخانه های نظامی بی ثبات کننده تلف می شوند. اثرات تغییرات اقلیمی بیش از هر زمان دیگر مشهود است – با این همه تازه آغاز راه است. اگرچه جهان پس از هولوکاست عبارت "دیگر هرگز" را گفت اما دوباره بعد از نسل کشی در رواندا و سربرنیتسا، همچنان شاهد ادامه جنایات وحشیانه به وسیله افراط گریان خشن و دیگران هستیم.

ازهنگامیکه نمایندگان 50 دولت گردهم آمدند تا منشور را تدوین نمایند، قدرت های جدیدی پدیدارشده اند و عضویت در این سازمان به 193 دولت افزایش یافته است. جهانی شدن، شهرنشینی، مهاجرت، تغییرات جمعیتی، پیشرفت فن آوری و سایر تحولات متزلزل همواره جوامع ما را دوباره می سازند و روابط بین الملل را تغییر می دهند. در عین حال رویای منشور از جهان صلح آمیز و ارزش های نهفته در متن آن یعنی منزلت، حقوق برابر، بردباری و آزادی برای مردم در هرجا سنگ محکی باقی مانده است.

هفتادمین سالگرد با سال تصمیمات خطیر بالقوه برای آینده مشترک همه ما مصادف است. اعضا در حال تدوین چیزی هستند که امید داریم الهام بخش دستور کار توسعه پایدارنوین باشد، آنان همچنین در حال حرکت به سوی توافق پرمعنای تغییرات اقلیمی هستند. هدف ما دگرگونی است: ما نخستین نسلی هستیم که می توانیم فقر را از روی زمین محو کنیم و آخرین نسلی هستیم که می توانیم مانع بدترین اثرات گرم شدن زمین شویم.

در عین اینکه امتیازات ملی و بین المللی همچنان در حال کاهش اند، چالش هایی که یک فرد با آن ها روبه رو است چالش هایی است که همه گاه به آهستگی و گاه ناگهانی با آن ها روبه رو می شوند. همانطور که سرنوشت ما درهم تنیده، آینده ما باید آینده ای با همکاری عمیق باشد – مللی متحد با روحیه شهروندی جهانی که ازوعده نام سازمان پیروی می کنند.