مقاومت مثال‌زدنی فلسطینی‌ها

در سمت چپ سربازان اسرائیلی، آن فردی که در صف نخست است و دست‌هایش را در جیبش کرده، یک افسر پلیس است. در میان آن جمعیت، بیش از همه توجه من به سمت زن جوانی جلب شد که نفر دوم از سمت راست است و انگشتان خود را به نشانه پیروزی در مقابل چشمان بهت‌زده و متعجب این پلیس اسرائیلی نگه داشته است. او حدود نیم ساعت در همین حالت ایستاده بود، تا این‌ که سربازان این بار برای متفرق کردن جمعیت، به گازهای اشک‌آور خود متوسل شدند.

شما می‌توانید فشار جمعیت از پشت سر را متوجه شوید. من معمولا دوست ندارم در چنین موقعیت‌هایی که احتمال درگیری وجود دارد، حضور داشته باشم. من از سال 1967 در اراضی اشغالی و کرانه باختری به کار عکاسی مشغول هستم. از میان تمام عکس‌هایی که طی این سال‌ها گرفته‌ام، این عکس حالت نمادینی برای من دارد. سال گذشته فیلمی تحت عنوان «نکبت» (اشاره به روز نکبت همان روز تاسیس رژیم صهیونیستی) که شامل عکس‌ها و مصاحبه با فلسطینی‌هایی بود که پس از سال 1948 آواره شده بودند. در آن فیلم از این عکس نیز استفاده کردم. به عنوان یک دانشجو در ژاپن، بسیار واقعگرا بودم. دوست داشتم در مورد تاریخ سرزمین‌های اشغالی مطالعه کنم. یک روز چند گلوله در نزدیکی محل کارم پیدا کردم و پرسیدم که ممکن است آنها از کجا آمده باشند. هیچ‌کس نمی‌دانست تا این‌که یک جوان یهودی نقشه‌ای قدیمی را به من نشان داد. تازه آن زمان بود که فهمیدم محلی که در آن مشغول کار بودیم، یک اسمی عربی داشته و قبلامتعلق به فلسطینی‌ها بود.

بعد از آن شروع به عکاسی از ویرانه‌های چندین روستایی فلسطینی کرده و در سال 1969 در بیت‌المقدس در نمایشگاهی به نام «امنیت»، آنها را در معرض دید عموم قرار دادم. بیشتر افراد با عصبانیت سوال می‌کردند که من به امنیت چه کسانی اشاره می‌کنم. تنها یک جوان یهودی در دفتر بازدیدکنندگان نوشت: در اسرائیل ما تنها روایت‌ها را از یک جنبه می‌شنویم، این عکس‌ها جنبه دیگر زندگی در این مناطق را نشان می‌دهد. تاکنون 30 تا 40 مرتبه به فلسطین رفته‌ام؛ سال گذشته نیز برای اولین بار به نوار غزه رفتم. این در واقع همان چیزی است که می‌خواهم نشان دهم.

راوی: لئو بندیکتوس ـ گاردین‌

مترجم: حسین خلیلی

چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)