دورخیز برای توپ طلا

لیونل مسی

ستاره آرژانتینی بارسا مانند تیمش دو نیم‌فصل متفاوت داشت. مسی و بارسا در نیم‌فصل اول عملکرد پر فراز و نشیبی داشتند و به نظر می‌رسید یک فصل بدون جام دیگر در انتظار آنها باشد. وقتی مسی در اولین دیدار سال 2015 مقابل رئال سوسیداد روی نیمکت نشست و خبر اختلافش با لوئیس انریکه به تیتر اصلی روزنامه‌های دنیا تبدیل شد، کمتر کسی می‌توانست تصور کند در پایان فصل، یک‌سه‌گانه تاریخی دیگر در انتظار مسی و آبی و اناری‌هاست.

البته نقطه‌عطف فصل برای مسی، در همان ماه ژانویه رقم خورد؛ زمانی که او در زوریخ برای دومین سال پیاپی شاهد رسیدن توپ طلا به کریس رونالدو بود. ستاره آرژانتینی که با بردن چهار توپ طلای پیاپی، جایگاهی دست‌نیافتنی در دنیای فوتبال پیدا کرده بود، حالا ستاره رئال را در یک قدمی می‌دید. از دست دادن توپ طلا برای دومین سال پیاپی، تلنگری جدی برای مسی بود و از همان شب بود که او تصمیم گرفت به روزهای اوجش برگردد.

پس بلافاصله به سراغ جولیانو پوزر، متخصص تغذیه معروف ایتالیایی رفت و با تغییر رژیم غذایی‌اش، به قولی که داده بود، عمل کرد. نمایش‌های خیره‌کننده و گلزنی‌های او، بارسا را در پایان فصل به سه‌گانه رساند. 60 گل و 22 پاس گل بخوبی نشان می‌دهد مسی تا چه اندازه در قهرمانی‌های بارسا در لالیگا، کوپا دل ری و چمپیونز لیگ موثر بود.

او در سوپرکاپ اروپا هم دو گل دیدنی از روی ضربات آزاد به ثمر رساند تا فصل خوبش را کامل کند. در چهار سالی که جایزه بهترین بازیکن اروپا توسط یوفا اهدا می‌شود، مسی فقط یک بار در سال 2011 (اولین دوره اهدای این جایزه) توانست آن را به خانه ببرد؛ اما با نمایش‌هایی که او در یک‌سال گذشته ارائه کرد، به نظر می‌رسد زمان بردن دومین جام فرا رسیده است.

کریس رونالدو

دقیقا از همان شبی که اوضاع برای مسی و بارسا تغییر کرد، رونالدو و رئال هم این تغییر را احساس کردند، اما در جهتی کاملا عکس. فصل برای رئال فوق‌العاده آغاز شد؛ با 22 ‌پیروزی پیاپی و فتح جام باشگاه‌های جهان که در همه آنها‌ نقش پررنگ رونالدو دیده می‌شد.

‌ اما با آغاز سال جدید میلادی، ناگهان رئال در سراشیبی قرار گرفت و این بر گلزنی‌های رونالدو هم سایه انداخت. برگزاری یک جشن تولد بی‌موقع، فقط ساعاتی بعد از شکست سنگین در دربی مادرید، حاشیه‌ای بود که تا پایان فصل دست از سر رونالدو برنداشت.

البته رونالدو فصل را با آمار گلزنی خیره‌کننده به پایان رساند؛ با اولین پنج گله دوران حرفه‌ای‌اش مقابل گرانادا و سه هت تریک پیاپی (مقابل اسپانیول، ختافه و با پیراهن پرتغال برابر ارمنستان) اما هیچ یک از این گل‌ها به فتح جام منجر نشد. رئالی‌ها که خیلی زود از کوپا دل ری کنار رفته بودند، در ماه پایانی فصل لالیگا و چمپیونز لیگ را از دست دادند و فقط شاهد جشن‌های پیاپی بارسایی‌ها بودند.

سابقه نشان داده در اعطای جوایز فردی، بازیکنانی که با تیم‌های‌ خود به موفقیت‌های بیشتری رسیده باشند، از شانس بالاتری برخوردارند و همین، رونالدو را در مرتبه‌ای پایین‌تر از مسی قرار می‌دهد؛ هرچند CR7 در طول فصل، یک گل بیشتر از ستاره آرژانتینی بارسا به ثمر رساند.

لوئیس سوارز

شروع کردن فصل با محرومیتی چهار ماهه و قرار گرفتن میان سه نامزد نهایی بهترین بازیکن سال اروپا، احتمالا فقط از لوئیس سوارز برمی‌آید. ستاره اروگوئه در آخرین فصل حضورش در لیورپول هم چند هفته ابتدایی را به دلیل محرومیت از دست داده بود؛ اما در نهایت به عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ برتر انتخاب شد.

سوارز دوران حضورش را در بارسا با یک محرومیت دیگر آغاز کرد و همین بر عملکرد او در ماه‌های ابتدایی بازگشتش به میادین تاثیر گذاشت، اما او بی‌تردید یکی از عوامل اصلی اوجگیری بارسا در نیم‌فصل دوم بود. گلزنی‌هایش مقابل منچسترسیتی و یوونتوس در چمپیونز لیگ، برابر رئال و اتلتیکو مادرید در لالیگا و مقابل ویا رئال در کوپا دل ری، آبی و اناری‌ها را به سوی فتح سه‌گانه هدایت کرد.

البته اگرچه این درخشش برای قرار گرفتن میان سه نامزد نهایی کافی بود، اما با توجه به عملکرد دو رقیب دیگر، برای فتح جایزه بهترین بازیکن اروپا چندان کفایت نمی‌کند. سوارز در طول فصل فقط 23 گل به ثمر رساند که حتی به اندازه نیمی از تعداد گل‌های مسی و رونالدو هم نیست. او اولین بازیکنی نیست که در رقابت با دو فوق‌ستاره حال حاضر دنیای فوتبال مجبور می‌شود به رتبه سومی رضایت دهد و البته آن طور که از شواهد برمی‌آید، آخرین نفر هم نخواهد بود.

بهنام جعفرزاده

جام جم