در آرزوی پیروزی رقیب !

مورد عجیب بشیکتاش

چهارم نوامبر 2009 بشیکتاش با 10 امتیاز اختلاف نسبت به فنرباغچه صدرنشین در رده دوم قرار داشت و در گروه B لیگ قهرمانان اروپا پس از کسب یک امتیاز از سه بازی نخست، در انتهای جدول جای گرفته بود. شکست خانگی در بازی چهارم مقابل وولفسبورگ می‌توانست باعث خروج این تیم ترک از اولین رقابت اروپایی شود که در آن حضور یافته است. به همین خاطر پس از این که تیم آلمانی با یک گل در نیمه اول پیش افتاد، هواداران شورشی این تیم شعار معروف خود علیه مدیر باشگاه ییلدریم دمیرورن را سر دادند و خواهان استعفای وی شدند. شرایط با گل دوم وولفسبورگ که کریستین گنتنر به ثمر رساند، پیچیده‌تر شد و این هواداران شعارهای خود را از روی مدیرعامل باشگاه برداشته و در مرحله بعد سراغ تشویق و هواداری تیم حریف رفتند. این حمایت به‌حدی شدت یافته بود که پس از آن که ادین ژکو توانست گل سوم را وارد دروازه بشیکتاش کند، ترک‌ها شادی وصف ناپذیری در ورزشگاه خانگی خود انجام دادند.

فرار بزرگ

هواداران بشیکتاش در حالی به تشویق تیم حریف پرداختند که تیمشان وضع بدی در لیگ نداشت. این نشان‌دهنده مورد عجیب این تیم ترک است، چراکه در موقعیت‌های دیگر هواداران تیم‌ها در شرایطی به حمایت از تیم‌های حریف پرداخته‌اند که تیمشان برای فرار از سقوط یا رسیدن به قهرمانی در حال نبرد بوده است. در سال 2005 وست برومویچ از کریسمس در قعر جدول لیگ برتر انگلیس قرار گرفت، اما در نهایت توانست فرار بزرگ خود را انجام دهد. آخرین بازی فصل به منزله آخرین امید این تیم برای بقا بود؛ جایی که پورتموث که از بقا در لیگ خیالش آسوده شده بود، از این تیم میزبانی کرد. در سوی دیگر رقیب بزرگ پورتموثی‌ها یعنی ساوتهمپتون با یک امتیاز اختلاف نسبت به وست بروم در جدول جای گرفته بود. از همین‌رو، هواداران پورتموث جای این بازی بی‌معنا برای خود را با حمایت از وست برومویچ عوض کردند، چراکه می‌دانستند ساوتهمپتون بازی مقابل منچستریونایتد را واگذار می‌کند و در صورت پیروزی وست برومویچ، رقیب‌شان به دسته پایین‌تر سقوط می‌کند. این اتفاق افتاد تا آن روز به یک روز خوب برای پورتموث تبدیل شود. چنین داستان مشابهی در آخرین روز فصل 1998 ـ 1997 رخ داد؛ جایی که بولتون برای ماندن در لیگ و فرستادن اورتون به دسته پایین‌تر به یک امتیاز نیاز داشت. در این روز بولتون به مصاف رقیب همشهری چلسی رفت و اورتون با کاونتری روبه‌رو شد؛ روزی که اورتون به تساوی رسید و بولتون توانست با حمایت همه‌جانبه آبی‌های لندن به پیروزی یک بر صفر در استامفوردبریج برسد و در لیگ برتر باقی بماند. این حمایت هواداران چلسی به اتفاقات سال 1983 باز‌می‌گشت؛ سالی که پیروزی چلسی در خانه بولتون موجب شد چلسی از سقوط از دسته دوم رهایی یابد.

تشویق‌هایی به سبک ال‌کلاسیکو

ال‌کلاسیکو نیز از تشویق حریفان بی‌نصیب نمانده است. در دیدار این دو رقیب سنتی و بزرگ تاکنون سه بار بازیکنان و تیم حریف مورد تشویق قرار گرفته‌اند که اولین آنها به سال 1980 بازمی‌گردد. لوری کانینگهام انگلیسی اولین و آخرین بازیکن رئال‌مادرید بود که نیوکمپ به‌خاطرش ایستاد و برایش دست زد. او در پیروزی 2 بر صفر رئال عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. سه سال بعد چنین موقعیتی برای دیه‌گو مارادونا پیش آمد و در سانتیاگو برنابئو هواداران رئال با هیجان زیادی وی را تشویق کردند. آخرین این جمع رونالدینهو بود که پس از پیروزی 3 بر صفر دور از خانه بارسا از سوی مادریدی‌ها تشویق شد. علاوه بر این در سال 2010 وقتی بارسلونا با رقیب همشهری یعنی اسپانیول مواجه شد، آندرس اینیستا مورد ستایش هواداران حریف قرار گرفت. او که گل پیروزی بخش تیم ملی اسپانیا در جام جهانی را به ثمر رسانده بود، پیراهن خود در آن بازی را به دنی خارکه، آخرین کاپیتان اسپانیول که تابستان سال قبل به علت ایست قلبی درگذشته بود، تقدیم کرد تا این گونه از سوی هواداران اسپانیول تشویق شود. اینیستا روی پیراهن خود عبارت «دنی خارکه؛ تو همیشه با ما خواهی بود» را نوشته بود. به همین دلیل وقتی بارسا در ماه دسامبر وارد ورزشگاه استادی کورنلا شد، از اینیستا با پلاکاردهایی با عناوینی چون «گارسیا اینیستا» مانند یک قهرمان ملی استقبال شد. در آن بازی هواداران اسپانیول شماره 8 را روی صورت خود نقاشی کرده بودند و هنگامی که گواردیولا وی را تعویض کرد، بازیکنان حریف و هواداران وی را تشویق و نامش را صدا زدند. این اتفاق در ماه آوریل بار دیگر رخ داد.

مترجم :‌عرفان خماند

جام جم

منبع:گاردین