پول با غول هم خانواده است

می‌گویم: فضولی نیست، من همیشه به ارقام درشت و محاسباتِ نجومی علاقه داشتم. این عددهایی که روی شما نوشته شده، فاصله سیاراتِ منظومه شمسی است؟

می‌گوید: نه خیر! ابعادِ کهکشانِ راه شیری است. برو عمو! تو که ادعای طنزنویس داری عقلت این قدر قد نمی‌دهد که فیش حقوقی را از مقاله نجومی تشخیص بدهی.

می‌گویم: ببین! به نظر من...

فیش حقوقی حرفم را قطع می‌کند: من می‌بینم، اما تو حق نداری ببینی، رویت را برگردان و با من حرف بزن!

می‌گویم: من باید ببینم و برای دیگران بنویسم. من روزنامه‌نگارم و نماینده افکار عمومی.

می‌گوید: فیشششش! یعنی از آن ورزشکارِ تیم ملی هم محبوب‌تر و قوی‌تر هستی؟ برو بابا! طنزنویسِ آس و پاس و این همه ادعا!

می‌گویم: جریان آن ورزشکار چیست؟

فیش حقوقی می‌گوید: همین چند وقت پیش که قراردادِ فوتبالیست‌ها منتشر شد؛ یکی از آنها از دهنش پریده بود که چرا فیش حقوق مقامات منتشر نمی‌شود؟

می‌گویم: این که حرف بدی نیست؟

می‌گوید: بله البته، اگر تدبیر امور و کلید سیاست به دست شما طنزپردازان باشد که هیچ حرفی، حرف بدی نیست. می‌گویید و می‌خندید و می‌خندانید و مسخره‌بازی درمی‌آورید. با همه چیز شوخی می‌کنید حتی با فیش حقوق مقامات که جزو اسرار مملکت است.

می‌گویم: یعنی تو الان از اسرار مملکت هستی؟ یک برگ کاغذ و چند تا رقمِ گُنده گُنده، عجب ادعای گُنده‌ای دارد؟

می‌گوید: مراقب حرف زدنت باش! آن فوتبالیست هم مثلِ تو کله‌اش بوی قرمه‌سبزی می‌داد؛ راست و مستقیم گفته بود: چرا فیش حقوق وزیر ورزش منتشر نمی‌شود؟ به 24 ساعت نکشید که همان ورزشکارِ زبان‌دراز، کوتاه آمد و عذرخواهی کرد.

اسماعیل امینی - جام جم