خودکفایی در حلال‌های شیرین‌سازی گاز

به گزارش جام‌جم، با یک طرح مدون و برنامه‌ریزی شده با حمایت شرکت ملی گاز ایران، برنامه تولید و بهره‌برداری از محلول ایرانی در قالب یک طرح چهار ساله تکمیل و آماده تجاری‌سازی شده است. با توجه به نیاز صنعت نفت و گاز کشور به حلال‌های شیرین‌ساز، از ده سال گذشته تاکنون کار تحقیق و پژوهش روی این محلول توسط مراکز پژوهشی کشور انجام شده است.

تفاوت این حلال گازی که با عنوان پارسی سول شناخته می‌شود، با حلال‌های متداول، این است که کاهش مصرف انرژی، پایین آمدن حجم تجهیزات و در نتیجه کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری، به صرفه‌جویی و بهره‌وری اقتصادی منجر می‌شود. براساس گزارش‌ها، تاکنون پالایشگاه‌های مختلفی ازجمله بیدبلند و پالایشگاه ایلام با ارائه درخواست‌های رسمی به منظور استفاده از این حلال اعلام آمادگی کرده‌اند.‌ این حلال از لحاظ عملیاتی، قابلیت استفاده در تمام پالایشگاه‌ها را دارد که یکی از نکات مهم در به‌کارگیری از این حلال، بحث صرفه‌جویی اقتصادی آن است؛ چرا که در برخی واحدها با توجه به ویژگی‌های محصول مورد نظر به‌کارگیری حلال‌های ارزان قیمت مقرون به صرفه به نظر می‌رسد.

با حمایت شرکت ملی گاز ایران به‌عنوان کار فرما‌، تکمیل طرح پایلوتی به منظور تست حلال برای انواع کاربردها در داخل پژوهشگاه، در نظر گرفته شد که مراحل پایانی را طی کرده و با حل مشکل تأمین خوراک پایلوت یاد شده مسائلی مانند بارگیری، تست و هزینه‌های جانبی آن در واحدهای صنعتی نیز منتفی خواهد شد. ‌هدف از انجام این طرح بومی‌سازی دانش فنی فرمولاسیون محلول‌های مناسب تصفیه گاز طبیعی و ایجاد زیر ساخت‌های لازم برای طراحی واحدهای شیرین‌سازی، تهیه و تدوین روش‌های آنالیز کمی و کیفی حلال‌های آمینی مصرفی در صنایع نفت،‌ گاز و پتروشیمی و توسعه روش‌های بازیابی حلال‌های مصرفی است. ‌ظرفیت جذب بالای گازهای اسیدی،‌ خوردگی ناچیز و امکان استفاده از آلیاژهای متداول در فرآیند،‌ عدم نیاز به بازدارنده خوردگی،‌ کف اندک، پایداری گرمایی زیاد و مصرف انرژی کم از مزایای این حلال است.

بازیابی آمین‌های مستعمل از دیگر بخش‌های این فناوری است. در این بخش یک واحد نیمه‌صنعتی راه‌اندازی شده و عملیات بازیابی به روش تقطیر در خلأ قابل انجام است. با استفاده از این فرآیند می‌توان حلال‌های مستعمل را بازیابی کرد و از هدر رفت و دور ریز آنها جلوگیری کرد.

تخمین زده می‌شود در صورت افزایش تولید و دستیابی به ظرفیت تولید روزانه یک هزار میلیون مترمکعب گاز، به 12هزار تن از این حلال در سال نیاز باشد. با تکمیل فرآیند تجاری‌سازی، علاوه بر رفع نیاز داخل، امکان صادرات و ارزآوری برای کشور نیز وجود خواهد داشت.