هاله درخشان

به گزارش جام جم کلیک، از گرافیک، گیم‌پلی، موسیقی و بخش آنلاین بازی بسیار تمجید شده است، اما از طرفی انتقادهایی به داستان گسسته و شخصیت‌های نه‌چندان جذاب بازی وارد شده که نمی‌توان آنها را نادیده انگاشت.

ابتدای داستان خبری به گوش مسترچیف می‌رسد که دال بر بقای کورتاناست. اینجاست که قهرمان بزرگ تصمیم می‌گیرد بدون مرخصی رسمی ارتش را پشت سر نهاده و به دنبال یار کامپیوتری خود برود.

با غیبت مسترچیف، اسپارتانی دیگر به نام لاک را مامور می‌کنند تا او را تعقیب کرده و کت بسته به ارتش برگرداند.

جدا از موضوع داستان که شاید بهتر بود به همان قسمت چهارم ختم شود، بزرگ‌ترین ضعف داستان Halo 5 در نحوه روایت و شخصیت‌پردازی آن دیده می‌شود.

لاک با آن شخصیت خنثی و نسبتا تک‌بعدی، قادر نیست بار یکی از بزرگ‌ترین فرنچایزهای صنعت بازی را به دوش بکشد.

واقعا جای سوال دارد، چطور استودیوی بزرگی چون 343 نویسندگی ارشد این عنوان را به کسی داده که پررنگ‌ترین آثار دوران کاری‌اش دو کامیک اسپایدرمن، نویسندگی بازی مزدوران 2 و دستیاری در داستان Halo 4 بوده است.

نمی‌توان راجع به چرایی این مساله رای صادر کرد، اما درباره چگونگی آن راحت می‌توان موضع گرفت.

در حالی که تیم همراه لاک از جذابیت خوبی برخوردار است و آشنایی با پیش‌زمینه هرکدام از آنها به غنای دنیای Halo می‌افزاید، گروهی که مستر چیف را همراهی می‌کند شخصیت‌پردازی خوبی نداشته و اصلا به دل نمی‌نشیند.

البته پیش‌زمینه تیم Blue همراه مسترچیف در یکسری انیمیشن تصویر شده که فقط به همراه نسخه‌های محدود گرانقیمت این بازی عرضه می‌شود.

جدا از داستان، Halo 5 در همه چیز خوش می‌درخشد. مراحل بازی شاید از نظر وسعت به پای نقشه‌های عظیم Halo 3 نرسند، اما آیتم‌های مخفی زیاد و راه‌های متنوع برای انجام ماموریت‌ها، هر تکه از هفت ساعت گیم‌پلی بازی را شایسته چند بار تکرار می‌کند.

بخش داستانی بازی به واقع برای تجربه چند نفره ساخته شده است. در این حالت است که Halo 5 افسار گسیخته و ظرفیت واقعی‌اش آزاد می‌شود.

مثلا یکی از بازیکنان می‌تواند پشت مسلسل‌های ایستگاهی قرار گرفته، در حالی که دیگری سوار خودروی جنگی شده، یکی دیگر از نقطه کور با تک‌تیرانداز دشمن را هدف قرار داده و نفر آخر نیز بی‌محابا به دل دشمن می‌زند.

البته هوش مصنوعی عالی همراهان در بخش تک‌نفره نیز از آن یک تجربه به غایت خوب ساخته است. جدای از تصمیمات درستی که این همراهان اتخاذ می‌کنند، با استفاده از دکمه‌های جهتی می‌توانید دستوراتی را به آنها بدهید.

تنوع اسلحه، آن هم سلاح‌های جذاب و به‌یاد‌ماندنی در بازی بیداد می‌کند. تعداد قابل توجهی از سلاح‌های نسبتا بلااستفاده و متوسط در Halo4، در این قسمت پیشرفت کرده و جذاب شده‌اند.

از جمله می‌توان به Suppressor اشاره کرد که در قسمت قبل چیزی جز یک اسنایپر ساده نبود، اما در این قسمت تیرهای جهت‌یاب شلیک می‌کند و کاربرد بهتری یافته است.

تنوع دشمنان در بازی بسیار بالاست و از این جهت تا مدت‌ها احساس تازگی در بازی حفظ خواهد شد. شاید بزرگ‌ترین کاستی در این مورد، مبارزه با رئیس‌های به‌شدت مشابه و تکراری بازی است.

این رئیس‌ها که به وضوح برای بازی چند نفره طراحی شده‌اند و برای نابودی آنها لازم است حداقل یک نفر دیگر باشد تا حواسشان را پرت کند.

در بازی تک‌نفره گاهی عذاب‌آور و موجب ملال می‌شود. در مقابل، محیط‌های بازی از تنوع خوبی برخوردار است.

با وجود تمام خوب و بدهای بخش تک‌نفره، ستاره اصلی Halo 5، بسان قسمت‌های قبل، بخش چند نفره آن است. مد یکه‌تاز این قسمت، کارزار یا Warzone نام دارد.

در این بخش، 24 بازیکن در قالب دو تیم با هم رقابت می‌کنند؛ آن هم در حالی که هم از نابودی رقیب، هم از تصرف ایستگاه‌های گسترده در میدان و هم نابودی دشمنان کنترل شده توسط هوش مصنوعی که در سراسر نقشه پراکنده‌اند، امتیاز کسب می‌کنند.

هر تیمی که پیش از دیگری به هزار امتیاز رسیده یا پایگاه حریف را از بین ببرد، پیروز میدان خواهد بود.

با این که سعی شده نقشه‌های بازی تا چهار برابر بزرگ‌تر از نقشه‌های قسمت‌های قبلی باشد، هرکدام را با راهروها و گذرگاه‌های تنگ و مخفی پوشانده‌اند تا عنصر غافلگیری و مدیریت را در این نقشه‌ها پررنگ‌ کنند.

هر بازیکن به مرور امتیازاتی موسوم به REQ دریافت می‌کند که می‌تواند از آنها برای تهیه سلاح‌های قوی‌تر و ارتقای دارایی‌هایش استفاده کند.

بازیکنی که هر بار پیش از ورود به نقشه امتیازاتش را خرج ارتقا کند، امکانات بالاتری نسبت به رقبای متوسط خود خواهد داشت.

این در حالی است که دشمن می‌تواند در انتهای امر، با یک تانک اسکورپیون به پایگاه بازیکن قبلی حمله کرده و ورق را برگرداند.

با وجود این، بازیکن اگر مهارت لازم را داشته باشد، می‌تواند با یک سری حرکت حساب شده خود را به سقف تانک رسانده و با یک نارنجک کارش را تمام کند. در کل، مهارت و دقت بازیکنان است که نتیجه را رقم می‌زند.

جدا از مد کارزار، چند مد دیگر وجود دارد که هرکدام لطف خاص خود را دارد. بهبودهای مکانیکی گیم‌پلی بازی در بخش آنلاین هم خوش می‌درخشند.

از جمله می‌توان به هاوِرجِت‌ها اشاره کرد که توسط آنها می‌توان در هر آن به جهتی خیز برداشت. در Haloهای قبلی، با پریدن یک الگوی تکراری را کلید می‌زدید که دشمن با استفاده از پیش‌بینی نقطه فرودتان می‌توانست ضربه‌ای کاری به شما وارد کند.

اما در این قسمت با استفاده از قابلیت دَش کردن، حتی در زمان هدف‌گیری از دوربین، می‌توانید جای خود را سریع تغییر بدهید. این قابلیت به‌خوبی توانسته اکشن بازی را تقویت کند.

قابلیت صعود نیز از مهمانان خوشقدم این قسمت است. این‌بار پس از نزدیکی لازم به لبه‌ها، می‌توانید راحت خود را بالا کشیده و از آنها صعود کنید که سهم خاص خود را در پویایی درگیری‌ها دارد.

در کل این قسمت از Halo اگر بهترین نباشد، یکی از بهترین این سری است و در کل با یک مولتی‌پلیر فوق‌العاده جذاب و متعادل طرفیم که به لطف تمام ریزه‌کاری‌های تازه، در نقطه‌ای بالاتر از قسمت‌های قدیم خود می‌ایستد.

Halo 5 : Guardians

پلتفرم Xbox One

ناشر Microsoft Studios

سازنده 343Industries

سبک شوتر اول شخص

امتیاز 9

سیاوش شهبازی

ضمیمه کلیک