قایق آرزوها غرق شد

درخشش بانوان قایقرانی و صعود به المپیک لندن و مدال‌های رنگارنگ بانوان در این سال‌ها سبب شده بود که بعد از لندن افق رویاهای ما بلندتر شود و با عبور از مانع سهمیه حتی به مدال المپیک فکر کنیم. رویایی که البته با توجه به پتانسیل و کیفیت بانوان آب‌های آرام دور از دسترس به نظر نمی‌رسید، اما سونامی قایقرانی بعد از المپیک لندن و بلاتکلیفی دو ساله این رشته آن‌قدر ما را عقب انداخت که قایق آرزوهای ما از خط سهمیه المپیک نیز عبور نکند و در نیمه راه باقی بماند.
آرزو حکیمی و هدیه کاظمی دو ستاره قایقرانی آب‌های آرام بانوانی بودند که در تمام چند سال اخیر با مدال‌های گاه و بیگاهشان ما را امیدوار کرده بودند که می‌توان روی قایقرانی بانوان برای درخشش در آب‌های ریو دل بست، اما اندونزی واقعیت را به شکل بی‌رحمانه‌ای عیان کرد. واقعیتی که ثابت می‌کرد که برای موفقیت نمی‌توان تنها به گذشته دلخوش بود و روی استعداد ستاره‌ها حساب کرد. موفقیت تنها با برنامه‌ریزی و پشتکار و کار شبانه‌روزی به دست می‌آید؛ آنچه در بی‌خانمانی دو سال گذشته قایقرانی و آتش اختلافات این رشته هرگز جایی نداشت و تازه زمانی به آن توجه شد که رقبا فاصله چند متری از قایق آرزوهای بانوان قایقرانی گرفته بودند.
در تمام روزهایی که قایقرانی در آتش اختلافات می‌سوخت، رقبا کار می‌کردند و سرگرم تمرین بودند و از ما لحظه به لحظه، بیشتر و بیشتر فاصله می‌گرفتند. فاصله‌ای بزرگ و بعید که حتی با چند ماه کار شبانه‌روزی و اردوهای خارجی زیر نظر مربیان کار بلد نیز جبران نشد. در اندونزی شایسته‌های ما جاماندند و رقبایی که تا چند سال پیش از ما عقب‌تر بودند، از ما گذشتند و مدال و سهمیه را صید کردند.

مصدومیت بی‌وقت
آرزو حکیمی شاید امید اصلی ما در این رقابت‌ها بود، ستاره‌ای که از اردوی لهستان مستقیما به اندونزی رفت، اما آمادگی فوق‌العاده رقبا و آسیب‌دیدگی شدید کتف حکیمی به اندازه‌ای بود که ستاره قایقرانی ایران نتواند به آرزوی خود برسد. حکیمی درباره عدم کسب سهمیه المپیک در مسابقات قهرمانی آسیا می‌گوید: دو هفته قبل از اعزام به اندونزی از ناحیه کتف دچار آسیب‌دیدگی شدم که پزشک به من گفت چون عضلات سرشانه‌ام قوی بود، رباطم پاره نشده است. از طرفی با این‌که تمرینات خوبی داشتم، اما برای این مسابقات آماده نبودم و خیلی تمرکز نداشتم. پزشکم به من اجازه حضور در مسابقات را نداد و گفت احتمال پارگی رباط وجود دارد، اما من باز هم با توجه به زحماتی که کشیده بودم در مسابقات شرکت کردم و حالا که برگشته‌ام تا دو سه ماه اجازه تمرینات سخت ندارم.‌ حکیمی درباره ناکامی خود نیز گفت: اندونزی شرایط خوبی برای میزبانی مسابقات کسب سهمیه نداشت. علاوه‌بر این من فکر می‌کردم بعد از سهمیه گرفتن چین و قزاق به راحتی بتوانم سهمیه بگیرم. فکر نمی‌کردم حریف ازبکستانی به این خوبی تمرین کرده باشد. هم بدشانسی آوردم و هم به آمادگی کافی نرسیده بودم.

امکانات ضعیف
فدراسیون قایقرانی روی هدیه کاظمی نیز با توجه به اردوی خارجی طولانی‌مدت و تمرینات منظم چند ماه اخیر حساب ویژه‌ای کرده بود، اما او نیز ناامیدکننده ظاهر شد. دیگر قایقران ناکام ایران در این رقابت‌ها نیز مشکلات فراوان را یکی از دلایل عدم موفقیت خود می‌داند و می‌گوید: عوامل مختلفی دست به دست هم داد و در نهایت سبب ناکامی ما شد. من اولین بار بود برای کسب سهمیه المپیک تلاش می‌کردم، اما تمام قایقرانان باتجربه بودند و اکثر آنها بالای 30 سال سن داشتند و من کوچک‌ترین قایقران حاضر در رده بزرگسالان بودم. مشکلات ناشی از پرواز و نبود زمان کافی برای ریکاوری باعث شد موفق نشوم. پرواز ما از چین به اندونزی بسیار بد بود و حتی تغذیه هم نداشت. از سوی دیگر متاسفانه برای چهار قایقران ایران در این رقابت‌ها تنها یک قایق وجود داشت و با این امکانات ضعیف ما در مسابقات شرکت کردیم. من با کمک مربی‌ام توانستم قایق مجزا از کمپانی تولیدکننده بگیرم اما متاسفانه این قایق از قایق بقیه رقبا چند سانت کوتاه‌تر بود و همین سبب شد تا شرایط نابرابری را تجربه کنم.‌ کاظمی درباره ناکامی خود نیز گفت: با وجود همه این مشکلات من تمام تلاشم را در حین مسابقه انجام دادم و حتی بعد از مسابقه هیچ انرژی‌ای نداشتم. حتی وقتی از خط پایان گذشتم با قایق موتوری دنبال من آمدند، چرا که نمی‌توانستم ادامه بدهم.
حالا و با از دست رفتن سهمیه المپیک قایقرانی، بانوان ایران باید دوباره از نقطه صفر، آغاز کنند. نقطه‌ای که چند سال پیش از آن عبور کرده بودیم، اما نابسامانی‌های اخیر ما را دوباره به جایگاه اولیه بازگردانده و برای موفقیت باید تلاشی دوچندان داشته باشیم. المپیک از دست رفت، اما تا چشم به هم بزنیم بازی‌های آسیایی جاکارتا 2018 از راه می‌رسد؛ جایی که رقبای آسیایی از حالا برای مدال آن دورخیز کرده‌اند و قایقرانی ایران نیز باید برای آن برنامه‌ریزی داشته باشیم تا حداقل در جاکارتا دست خالی نمانیم.

ضمیمه جام بانوان