همسایه‌های پرسروصدا

حالا منچسترسیتی با گردهمایی سرمایه‌گذاران بیشتر به باشگاه قدرتمندتری در سطح اروپا تبدیل می‌شود.باشگاه 265 میلیون پوندی منچسترسیتی حالا چهارمین باشگاه ثروتمند در دنیاست و درست پشت‌سر رقیب همشهری و پرافتخار خود یعنی منچستریونایتد قرار دارد.

پس از سال‌ها افتخارآفرینی‌های پی‌درپی منچستریونایتد و ثبت قهرمانی پشت قهرمانی، حالا نوبت منچسترسیتی است تا با سبقت از رقیب همشهری خود به تیم یکه تاز لیگ برتر انگلیس تبدیل شود.

آنچه در ادامه می‌آید مقایسه‌ای میان این دو تیم همشهری از سال 2005 به بعد است. چگونه اوج گرفتند، چگونه افت کردند و چگونه با یکدیگر رقابت داشتند.

2006 ـ 2005

منچسترسیتی در آن فصل بازیکنان خوبی مثل شان رایت یا فیلیپس را به تیم چلسی واگذار کرد. دو بازیکن مجموعا 21 میلیون پوند پول نصیب باشگاه سیتی کردند. سران سیتی به جای این دو، بازیکنان پا به سن گذاشته‌ای مثل اندی کول و داریوس وسل را جذب کردند. آن سوی دیگر، منچستریونایتد با نادیده گرفتن حریف همشهری نه‌چندان قدرتمند خود به رقابت با تیم‌هایی مثل چلسی فکر می‌کرد.

یونایتد با سرمربی افسانه‌ای‌اش فرگوسن قصد داشت چلسی تحت هدایت مورینیو را پشت‌سر بگذارد. در آن فصل، یونایتد از رسیدن به مقام قهرمانی آن هم برای سومین فصل پیاپی باز ماند و نایب‌‌قهرمان شد. این در حالی است که منچسترسیتی به عنوان تیم متوسط وحتی متوسط رو به پایین آن زمان لیگ برتر انگلیس به مقام پانزدهم رسید.

2007 ـ 2006

منچستریونایتد بالاخره به ناکامی سه ساله خود در راه قهرمانی در لیگ برتر انگلیس پایان داد و آن را در پایان فصل 2007 ـ 2006 به دست آورد. بازیکنان تازه‌واردی مثل نمانیا ویدیچ و پاتریس ایورا، خط دفاعی یونایتد را به اندازه کافی مستحکم کرده بودند.

کریستیانو رونالدو و وین رونی نیز در خط حمله شیاطین سرخ، مدافعان دیگر تیم‌ها را نیز آزار می‌دادند، اما رقیب همشهری یعنی سیتی نیز بیکار نبود.

آنها کم‌کم خود را تقویت می‌کردند و دورخیز خود را شروع کرده بودند. شاید بتوان گفت از آن فصل، منچسترسیتی قدرت را به خود تزریق کرد، آن هم با خرید بازیکنان و ستاره‌های جدید. سیتی زن شیپ‌ها در پایان همان فصل چهاردهم شدند.

2008 ـ 2007

فصلی که یونایتد باز هم قهرمان شد و منچسترسیتی بدون اطلاع یونایتد، کم‌کم قدرت خود را بیشتر کرد. آنها در همان فصل نهم شدند. برای منچستریونایتد، کریستیانو رونالدو توقف‌ناپذیر به نظر می‌رسید و با 31 گل عنوان برترین گلزن فصل را به دست آورد. البته فرگوسن به عنوان سرمربی منچستریونایتد اشتباهاتی هم داشت؛ مانند خرید هارگریوز، اندرسون یا نانی.

منچستریونایتد باز هم در حال یکه‌تازی در فوتبال انگلیس بود و منچسترسیتی نیز سرمایه‌گذاران خارجی را به خود جلب می‌کرد.

انتخاب اریکسون (سرمربی سابق تیم ملی انگلیس) به عنوان سرمربی و فروش باشگاه به یک سرمایه‌گذار تایلندی گام‌های بسیار بزرگی برای منچسترسیتی در آن فصل بود. آنها به وضوح پیشرفت می‌کردند.

2009 ـ 2008

اعراب از راه رسیدند. گروه ابو دبی اعلام کرد سهام باشگاه را از شیناواترا، سرمایه‌گذار تایلندی خریده‌اند. شیخ منصور به عنوان مالک جدید باشگاه قول داد یک پادشاهی جدید در فوتبال انگلیس می‌سازد و پادشاه هم تیمی نخواهد بود جز منچسترسیتی!

در همان فصل روبینیو، ستاره برزیلی رئال مادرید با قراردادی 5/32 میلیون پوندی به جمع آبی‌آسمانی‌پوشان این تیم اضافه شد.

شی گیون، دی یونگ، بلامی، زابالتا و کمپانی دیگر بازیکنانی بودند که به منچسترسیتی افزوده شدند. در واقع آنها یک تیم جدید برای خود ایجاد کردند. با تمام این بریز و بپاش‌ها منچسترسیتی در پایان فصل دهم شد؛ در حالی که منچستریونایتد فقط یک بازیکن به نام برباتف را خریده بود و به مقام قهرمانی رسید.

2010 ـ 2009

بریز و بپاش‌های شیخ منصور ادامه پیدا کرد. او کارلوس ته‌وز آرژانتینی را از تیم رقیب یعنی یونایتد به ارزش 47 میلیون پوند خرید. خریدهای پرخرج دیگری همانند توره، لسکات، آدبایور و باری هم در راه بودند. آنها همچنین مارک هیوز را از سمت سرمربیگری اخراج کردند و روبرتو مانچینی را به جای او آوردند. صدای پای منچسترسیتی در لیگ برتر انگلیس بلندتر شده بود. آنها در پایان فصل پنجم شدند و یونایتد به نایب‌قهرمانی رسید.

2011 ـ 2010

این فصل نوبت به ورود یحیی توره به منچسترسیتی بود؛ بازیکنی که از بارسا جدا شد تا بازی در لیگ برتر انگلیس را هم تجربه کند. دیوید سیلوا هم با قراردادی 50 میلیون پوندی راه منچسترسیتی را در پیش گرفت. پاتریک ویه را، اسطوره پا به سن گذاشته هم از اینتر به جمع سیتیزن شیپ‌ها پیوست. به این جمع ماریو بالوتلی و جیمز میلنر را هم اضافه کنید.

با تمام این هزینه‌های کلان باز هم تیم اول شهر منچستر، یونایتد بود؛ یونایتدی که به قهرمانی عادت داشت و باز هم قهرمانی را تجربه کرد، اما صدای پای سیتی حتی بلندتر هم شده بود. آنها به مقام سوم لیگ رسیدند.

2012 ـ 2011

بریز و بپاش‌ها بالاخره جواب داد و منچسترسیتی به بزرگ‌ترین افتخار خود رسید؛ قهرمانی در لیگ برتر انگلیس. سرخیو آگوئرو که با 38 میلیون پوند از اتلتیکومادرید به منچسترسیتی آمد در آن فصل ستاره‌ای بزرگ بود و در سال‌های بعد به بازیکن کامل‌تری هم تبدیل شد. به هر حال قهرمانی منچسترسیتی برای این باشگاه اتفاقی بود که پس از 44 سال می‌افتاد. منچستریونایتد در همان فصل نایب‌قهرمان شد.

2013 ـ 2012

فرگوسن یک هلندی گلزن به نام روبین فن‌پرسی را خرید؛ بازیکنی که پیش از این در آرسنال آقای گل شده بود. او در همان فصل نخست حضور خود در جمع شیاطین سرخ 26 گل برای تیمش زد.

در همین فصل منچسترسیتی آرام‌تر شده بود. دیگر خبری از خریدهای گرانقیمت نبود. آن فصل، فصل خاصی برای منچستریونایتد بود. آنها با 11 امتیاز نسبت به تیم دوم جدول قهرمان شدند و منچسترسیتی هم به نایب‌قهرمانی رسید. رقبای همشهری برای یکدیگر واقعا خطرناک شده بودند.

2014 ـ 2013

بدترین منچستریونایتد 26 سال اخیر از راه رسید. بازنشستگی فرگوسن و آمدن دیوید مویس روی نیمکت تیم مصادف شد با بدترین نتیجه‌گیری‌های منچستریونایتد. هر چقدر یونایتد تیره‌بخت بود، منچسترسیتی با سرمربی شیلیایی خود مانوئل پلگرینی روی ابرها سیر می‌کرد و در پایان همان فصل قهرمان شد. منچستریونایتد برای نخستین بار در 25 سال اخیر هفتم شد و سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را نگرفت.

2015 ـ 2014

با ورود فن خال به جای دیوید مویس، اوضاع تا حدودی بهتر شد، اما نه به طور کامل. برای نجات منچستریونایتد از بحران 150 میلیون پوند پول صرف خرید بازیکنانی نظیر هررا، شاو، روخو و دی ماریا شد. آنها دوباره سهمیه لیگ قهرمانان را به دست آوردند، اما با منچستریونایتد یکه‌تاز فصل‌های گذشته فاصله داشتند.قدرت‌نمایی منچسترسیتی هم ادامه یافت. آنها به مقام نایب‌قهرمانی لیگ برتر رسیدند و منچستریونایتد نیز چهارم شد.

2016 ـ 2015

رقابت همچنان ادامه دارد. منچستریونایتد و منچسترسیتی، این دو همسایه پرسروصدای لیگ برتر انگلیس به رقابت خود همچنان ادامه می‌دهند.

مترجم: هیلدا حسینی‌خواه
منبع: دیلی‌میل