حدیث میرامینی از تجربه‌ حضورش در شبکه‌های اجتماعی می‌گوید

برخورد درست در قبال استفاده‌ نادرست

حدیث میرامینی از بازیگران نسل جوان و تازه تلویزیون ایران محسوب می‌شود که به واسطه بازی در سریال‌های شبانه‌ای همچون «دل‌نوازان»، «سراب» و «ستایش 2» به مخاطبان این رسانه معرفی شده است.

کد خبر: ۸۸۱۹۶۵

میرامینی همچنین در عرصه تئاتر هم فعال بوده و در جشنواره فیلم فجری که گذشت، فیلم سینمایی «عادت نمی‌کنیم» با بازی وی به نمایش درآمد. او علاوه بر تمام این فعالیت‌ها، صفحه‌ای شخصی را هم در یکی از شبکه‌های اجتماعی اداره و سعی می‌کند علاوه بر عکس‌هایی که از زندگی روزمره‌اش می‌گذارد، وقتی را هم برای معرفی فیلم و کتاب و تئاتر به مخاطبانش اختصاص بدهد. اتفاقی که با توجه به سن و سال و جوان بودن حدیث میرامینی نشان از شناخت او از کارکرد شبکه‌های اجتماعی دارد. با وی گفت‌وگو کردیم و از حضورش در شبکه‌های اجتماعی پرسیدیم.

از میان شبکه‌های اجتماعی مختلفی که این روزها مورد استفاده قرار می‌گیرد، چرا اینستاگرام را به عنوان شبکه اصلی برای ارتباط میان خود و مخاطبانتان انتخاب کردید؟

من فضای اینستاگرام را به خاطر حس و حالی که در آن وجود دارد و فضای تصویر محوری که هست، خیلی دوست دارم. ضمن این‌که امکان جست‌وجو هم دارد و خیلی از موضوعات یا اشخاص مختلفی را که دلم می‌خواهد در موردشان اطلاعات بیشتری داشته باشم، به راحتی در این شبکه می‌گردم و عکس‌هایشان را می‌بینم. در واقع فضای کلی این شبکه مثل همان آلبوم‌های قدیمی است که در خانه تک‌تک ما هست. زمانی عادت داشتیم آلبوم‌های همدیگر را ورق بزنیم، اما حالا با درگیر شدنمان در کارهای روزمره و نیز دور شدن آدم‌ها از یکدیگر، در قالب این شبکه مجازی عکس‌های هر شخص را می‌بینیم و به این طریق جویای احوالشان می‌شویم که این برای من امکان جالبی است.

خود شما در طول روز چقدر اهل استفاده از شبکه‌های مجازی اجتماعی هستید؟

من روزانه از این شبکه‌ها استفاده می‌کنم و ممکن است هر روز بخشی از وقتم را به گشت و گذار در این شبکه‌ها و مرور اخبار و اتفاقات آن اختصاص بدهم، اما سعی می‌کنم این استفاده کردنم از اندازه خارج نشود و حد و حدود استفاده از آن را به درستی رعایت کنم.

به عنوان یک بازیگر و چهره‌ای که برای مردم شناخته شده است، لزوم استفاده از این شبکه‌های اجتماعی را در چه می‌دانید؟ این شبکه‌ها چه امکانات و قابلیت‌هایی را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند؟

از آنجا که من متولد سال 1367 هستم، فکر می‌کنم در دهه‌ای به دنیا آمده‌ام که با تکنولوژی بیشتر عجین شده است و از همان اوایل دوران نوجوانی بیشترمان کامپیوتر داشتیم و تقریبا دیگر اینترنت به خانه‌های همه‌مان راه پیدا کرده بوده و از امکاناتی مثل چت کردن با دوستان یا جستجوی مطالب و سایت‌ها و... در زندگی‌مان استفاده می‌کردیم. در واقع با این امکانات بزرگ شده‌ایم و برخلاف خیلی از افراد در سنین بالاتر، داشتنش خیلی برایمان مساله عجیبی نیست. من هم به روز بودن را دوست دارم و از این امکانات تا جایی که در اختیارم است استفاده می‌کنم و در زندگی روزانه‌ام بهره می‌برم.

فکر می‌کنید استفاده از شبکه‌های اجتماعی بخصوص برای هنرمندان و افراد شناخته شده، آیا می‌تواند امکانی برای حرکت‌های آموزشی و اجتماعی فراهم کند یا از این طریق نوعی فرهنگسازی را به شکل غیرمستقیم برای مخاطبان انجام بدهد؟

قطعا همین‌طور است. تعریف از خود نمی‌کنم، اما به نظرم در همه جای دنیا هنرمندان و بازیگران جزو الگوهای جامعه محسوب می‌شوند و می‌توان از این اتفاقی که افتاده و امکانی که برایمان فراهم شده به شکل درست‌تری استفاده کرد. می‌توانیم در بحث فرهنگسازی وارد عمل شویم و دست به اقداماتی بزنیم. بخصوص این که بیشتر مخاطبان ما در شبکه‌های اجتماعی افراد کوچک‌تر هستند و آنها بیشتر مخاطبان این شبکه‌های اجتماعی‌اند.

دلیل گرایش نسل کودک و نوجوان را به این شبکه‌ها چه می‌دانید؟ آیا محتوای درستی برای این افراد در این شبکه‌ها عرضه می‌شود؟

در کشور ما چون ناگهان این امکان استفاده به شکلی وسیع و همه‌گیر فراهم شده، مردم با سرعت بسیار زیادی به استفاده از اینترنت و شبکه‌های گوناگون نوظهور رو آورده‌اند و به دلیل همین ناآگاهی، استفاده‌های اشتباه یا غلطی هم صورت گرفته است. من فکر می‌کنم ما به عنوان هنرمندان جامعه می‌توانیم به نوبه خود سهمی ایفا کنیم و با اقداماتمان موجب آگاهی دست‌کم دنبال‌کنندگان صفحه خودمان شویم. برای مثال من همیشه سعی می‌کنم در حیطه فعالیت و آشنایی خودم، اگر فیلم یا تئاتر خوبی دیدم یا کتاب و حتی شعر دلنشینی را که خوانده‌ام به مخاطبانم هم معرفی کنم. به هر حال من فکر می‌کنم آدم‌ها در همه جای دنیا دنبال کردن الگوهایشان را دوست دارند و به علاوه اینها جهان‌بینی خود فرد را هم به مخاطبانش نشان می‌دهد.

در بحث اخلاقیات چطور؟ می‌شود انتظار داشت با فرهنگسازی و آموزش‌های صورت گرفته سطح اخلاق و اخلاق‌مداری هم در این شبکه‌ها بیشتر شود؟ چون در حال حاضر وضعیت چندان خوبی در این زمینه‌ها شاهد نیستیم.

حتما همین‌طور است. مثالی که به ذهنم آمد، بحث دیوارهای مهربانی است که از همین شبکه‌های اجتماعی و حرکت‌های خود مردم شروع شد و الان می‌بینیم چقدر گسترده شده است. این مثال خیلی خوبی است برای این‌که ببینیم فقط با کمی جدی گرفتن بیشتر فضا می‌توانیم در آینده چه اتفاقات خوبی را شاهد باشیم. ضمن این‌که مردم هم توقع دارند برخورد درستی با افرادی که استفاده‌های نادرست از این شبکه‌ها دارند صورت بگیرد. خیلی خوب و قشنگ است که تک‌تک‌مان یاد بگیریم زندگی خصوصی افراد مختلف را محترم بشماریم و رعایت کنیم. یاد بگیریم وجوه خصوصی زندگی آدم‌ها را نباید به اشتراک گذاشت و در شبکه‌های مختلف پخش کرد. همواره در کشور ما این‌طوری بوده که هر امکان یا تکنولوژی جدیدی وارد شده، همان ابتدا چند نفر قربانی گرفته است و زندگی افرادی را به هم ریخته؛ فرقی نمی‌کند دوربین باشد یا موبایل و اینترنت و شبکه‌های جدید. گام اصلی و مهم این است که باید آموزش درست صورت بگیرد.