وقتی نظارت نیست، همین می‌شود

درباره مورد خاص اتوبان قزوین ـ رشت می‌دانیم که این اتوبان در منطقه مرطوب و پرباران واقع شده که طبیعتا خاک آن نرم‌تر و کم‌استقامت‌تر از اقلیم‌های دیگر است. همچنین بارش مداوم باران و وجود نم و رطوبت دائمی، نیاز اتوبان به زیرسازی مقاوم‌تر و ویژه‌تر از مناطق دیگر را بدیهی می‌سازد. با وجود این می‌بینیم با تداوم بارش‌های بهاری امسال و در حالی که از احداث اتوبان قزوین ـ رشت زمان زیادی نمی‌گذرد، کار به آنجا می‌کشد که زمین اتوبان نشست کرده و این امر تا جایی ادامه می‌یابد که تمام یا بخشی از این اتوبان مسدود می‌شود. البته این مشکل مختص اتوبان قزوین ـ رشت نیست، بلکه به خاطر دارم همین مشکل به شکل دیگری در اتوبان قزوین ـ زنجان در محدوده تاکستان نیز اتفاق افتاد. جالب است که هنوز یک ماه از افتتاح اتوبان نگذشته بود که تمام روکش آسفالت آن تخریب و چاله‌های بزرگی در آن ایجاد شد. من همان موقع به معاون وقت استاندار اعتراض کردم که این چه وضعی است؟ وی نیز پاسخ داد ما به پیمانکار پول نمی‌دهیم تا جبران خسارت کند. اما سوال اصلی این است که چرا نظارت و بازرسی از عملکرد پیمانکاران راهسازی باید آن قدر ضعیف و سرسری باشد که ابتدا خسارت ایجاد شود و بعد بخواهیم کار نو را با وصله پینه درست کنیم، لذا من مقصر قضیه را در درجه اول پیمانکاران و ناظران و سپس اداره راه و شهرسازی استان‌های قزوین و گیلان می‌دانم که در زمان خودش بر روند کیفی احداث اتوبان قزوین ـ رشت نظارت موثر نکرده‌اند. روشن است وقتی نظارت موثر نباشد، اوضاع همین می‌شود؛ زیرا برخی پیمانکاران ده‌ها کمک به کار می‌برند که کمتر هزینه کنند تا سود بیشتری ببرند و در این راه ممکن است از کمیت و کیفیت مصالح مثلا برای زیرسازی اتوبان کم کنند، لذا تنها راه جلوگیری از چنین خسارت‌هایی تجدیدنظر در روش نظارت و بازرسی از پیمانکاران راهسازی است، بخصوص این‌که راه‌آهن قزوین ـ رشت نیز در امتداد این اتوبان آسیب‌دیده در حال احداث است.

سیدمرتضی حسینی

نماینده قزوین، آبیک و البرز در مجلس