امید اول نیروی هوایی ایران در جدال با قطر

به گزارش جام جم آنلاین از مهر، گلی که سردار آزمون در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا با تیم روستوف روسیه به آژاکس هلند بزرگ زد، گلی بود که ۹۹ درصد بازیکنان فوتبال نمی توانند آن را به ثمر برسانند.

سردار در حالتی تقریبا ایستاده، درجا روی دو پا بلند شد و مثل اسپک زدن در والیبال با سر توپ را به تور دروازه آژاکسی دوخت که یکی از بازیکن سازترین باشگاه های تاریخ دنیاست و در مدارس فوتبالش اتفاقا درجا پریدن را حسابی تمرین می‌کنند.

اما سردار چگونه توانست بالاتر از مدافع آموزش دیده آژاکس بپرد و توپ را از روی سر او آن هم در حالت درجا به تور برساند؟

راز سردار آزمون چیست؟

سردار بچه گنبد است، دیار کورس اسب سواری و البته والیبال. پدر سردار مربی والیبال بوده و سردار نه با فوتبال که با والیبال و اسب سواری بزرگ شده است. شاید به همین دلیل سردار مثل باد می دود و مثل والیبالیست ها با سر اسپک می زند. فیلم های زیادی از سردار در والیبال وجود دارد که در حال اسپک زدن است و اسب سواری در گنبد.

سردار خندان فوتبال ایران را باید یکی از بزرگترین استعدادهای تاریخ فوتبال ایران دانست، پسر خنده رو که عاشقانه فوتبال بازی می‌کند و سرش درد می‌کند برای رقابت.

رقابت او با قوچان نژاد و فریادهای هر دو پس از گل هایی که در جام ملت های آسیا به ثمر رساندند را به یاد دارید؟ سردار گل می‌زد، گوچی گل می زد، هیچ کدام هم کم نمی‌آوردند، بی جنبه بازی و قهر هم در کارشان نبود و فقط منتظر فرصت بودند.

گل شاهکار سردار با یک دور چرخش و ضربه بی نقصش به تیم قطر در جام ملتهای آسیا همچنان در اذهان ثبت شده و حالا او در روستوف نشان می‌دهد که از همه تاریخش آماده‌تر هم هست که اگر نبود آنگونه مدافع آژاکس را نابود نمی‌کرد و یک متر بالاتر از او سر به آسمان نمی‌سایید.

آزمون یک دایی است، یک علی کریمی، مردی بادپا، دریبل زن و یک سر زن قهار. شاید اگر مهدوی‌کیا و کریمی و دایی را میکس کنیم معجونی داشته باشیم که اسمش سردار آزمون است، بازیکنی که پروازهایش به یاد می‌ماند و باید این پروازها را به خاطر سپرد.

او با گلی که به آژاکس زد، امید اول نیروی هوایی ایران در جدال با قطر محسوب می شود البته که باید نظر کارلوس کی روش را هم دید اما به هر حال سردار، این والیبالیست قهار فقط چند سانتر زیبا لازم دارد تا توپ را آبشار گونه به تور برساند.

این جوان گنبدی را باید سرلوحه قرار داد، پسری که والیبالیست بود و البته فوتبالیستی شد که وقتی به آسمان می پرد، انگار چند ثانیه آنجا اقامت می گیرد و علیه جاذبه عمل می‌کند و منتظر می‌ماند که توپ برسد. به طعنه باید گفت او در آسمان «چای قند پهلو» کم دارد برای خوردن و منتظر توپ ماندن!