«بسط بیگانگی بین مردم» عبارتی است که اگرچه در ظاهر طبیعی می‌نماید اما در عمق خود حکایت از ماجرای اندوهناکی دارد: زندگی در یک کلانشهر و رویارویی با مسائل جامعه مدرن، مثل اتوبانی عریض که به ناگاه از وسط یک محله می‌گذرد، در جامعه سنتی سر بر می‌آورد و آشنایی‌ها را کم می‌کند و دغدغه‌های مردم را نیز برای هم بی‌اهمیت جلوه می‌دهد. دیگر چه کسی به فکر آنهایی است که در آن سر شهر و آن سر خیابان زندگی می‌کنند؟ نتیجه آن، کم شدن حس مسئولیت اجتماعی است که به شکل‌های گوناگونی نمود پیدا می‌کند. سعید معیدفر (جامعه‌شناس) در گفت‌وگویی از ابعاد مختلف آن می‌گوید و دلایلی را توضیح می‌دهد که باعث شده جامعه ایران با وجود سابقه‌ای پررنگ در حمایت از همنوع، به سمت بی‌اعتنایی یا بی‌تفاوتی اجتماعی و بی‌انگیزگی برای انجام مسئولیت‌های اجتماعی در جامعه کنونی برود.