ترامپ در مسیر انزوا می تازد

آنچه مشهود است، ساز و کارهای حقوقی چندان با «آقای خاص» همراه نیست. جالب اینجاست قضاتی که رأی به وتوی چند فرمان ترامپ دادند منصوب شده دوران جورج بوش پسر یعنی هم حزبی رییس جمهور فعلی آمریکا هستند.

این موضوع نشان می‌دهد «آقای ستیزه‌جو» حتی در گفتمان درون حزبی خودش هم هیچ گوش شنوایی ندارد. حال به یک علامت سؤال می‌رسیم؛ با چنین انزوایی کاخ سفید چطور بر طبل خصمانه خود در سیاست خارجی خواهد کوفت.

حتی رسانه‌های نزدیک به استراتژی کلان آمریکا هم قلم نقد را بسوی ترامپ نشانه گرفته‌اند. رویترز در گزارشی می‌آورد؛ سیاست مهاجرتی خبرساز ترامپ با شکست جدیدی روبه رو شد. با این وجود وی با سیاسی خواندن این رأی آن را مغایر امنیت آمریکا دانست و گفت شما را در دادگاه خواهم دید.

جیمز روبارت، قاضی فدرال که حکم ضدمهاجرتی دونالد ترامپ را لغو کرد شاید اولین کسی بود که «پلاکارد وتو» را در مقابل دیدگان وی به حرکت در آورد. بعید نیست ترامپ در دورانی که سرکار خواهد بود با ادامه شیوه‌ای که اکنون در پیش گرفته است ، ضربات سخت‌تری را دریافت کند.

طرفداران ترامپ اما معتقدند سیاست دولت در زمینه منع موقت سفر شهروندان هفت کشور مسلمان، یگانه سیاست درست در این زمینه است. به نقل از خبرگزاری آلمان طرفداران ترامپ بر این باورند که تنها از طریق پیشبرد این سیاست می‌توان با خطرات و تهدیدات امنیتی مقابله کرد.

در چنین شرایطی برخی با انتقاد از توجیهات واهی دوستان ترامپ می‌گویند تیم وی و طرفدارانش حتی به این نکته نیز توجه نمی‌کنند که اکثر حملات مرگباری که اخیرا در آمریکا روی داده‌، از سوی شهروندان خود آمریکا صورت گرفته‌ است. حملات دیگری هم که طی دو دهه اخیر صورت گرفته بیشتر از جانب شهروندان سعودی، مصری و اماراتی بوده است که در این بین هیچ‌کدام از این سه کشور در فهرست ترامپ نبوده‌اند!!

اما هر اندازه بر لجاجت مستأجر ناآرام کاخ سفید افزوده می‌شود، موج مخالفتها بیشتر از گذشته نوید انزوای زود هنگام رییس جمهور به اصطلاح جمهوری خواه را به گوش می‌رساند.

در همین ارتباط نشریه آمریکایی نیویورک تایمز در مخالفت با مواضع تند ترامپ می‌نوسید، با این رفتار توهین آمیزی که دونالد ترامپ در روابط خارجی آمریکا سرلوحه خود قرار داده است؛ روزی خواهد رسید که آمریکا در بحرانهای حساس جهانی؛ هیچ یار و یاوری در کنار خود نخواهد داشت.

بنظر می‌رسد زودتر از آنچه که قصیده سرای دکترین نوین مونروئه ( سیاست انزوا طلبی جیمز مونروئه ) تصور می‌کند سیاست خارجی رو به افولی داشته باشد. شاید هم در اقدامی پیش دستانه ناامید از تحقق رویاهای خود، همچون اسلاف خویش به سیاستهای مداخله گرایانه ترومن روی آورد.

محمدرضا شجاعیان