آسیب‌شناسی فرزندکشی

بیشتر آنها پیش از جنایت، نشانه‌هایی از مشکل و بحران روحی در وجودشان بوده است. گاه از بیماری خود آگاهی داشته‌اند. اما برای این‌که نمی‌خواستند باور کنند بیمار هستند، از ادامه درمان دست کشیده‌اند. گاهی نیز بی‌آن‌که بدانند بیمارند به زندگی ادامه داده‌اند و یکباره بیماری آنها در وجودشان ریشه دوانده و ناگهان دست به جنایت‌هایی تلخ می‌زنند. گاه این مادران زمانی که متوجه می‌شوند شوهر یا دیگر اعضای خانواده ارزش‌های آنها را نادیده گرفته‌اند و به احساسات آنها جامه عمل نپوشانده‌اند به جنایت‌های هولناکی دست می‌زنند که شاید هیچ‌کس وحتی خود این مادران وقتی به خود می‌آیند، باورشان نشود مرتکب این قتل‌ها شده‌اند.

شاید این زنگ خطری است که باید آن را جدی بگیریم و برای حل مشکلات مادران در خانواده‌ها بیشتر دقت کنیم. باید بسترهای آرامش روانی در خانواده‌ها بیشتر برای آنها فراهم شود. دغدغه‌های عاطفی آنها باید از میان برود. شوهران باید همراه و همراز مناسبی برای آنها باشند تا مادران خانواده با احساس امنیت بیشتری رو‌به‌رو شوند و فکر چنین جنایت‌هایی به سرشان نزند. شوهران بیشتر در کنار همسران خود باشند اگر احساسی از یاس و نا امیدی در وجود آنها می‌بینند برای حل مشکلات روحی آنها گامی بردارند و با همسرانشان همراه شوند تا آنها به آرامش برسند و کانونی پر از مهر برایشان فراهم کنند نه زندگی پر از دغدغه.

معصومه ملکی

گروه حوادث