آموزش، نخستین گام برای توسعه پایدار

برای پیشرفت ایران، درحالی که مولفه‌های توسعه، دسترسی به فناوری‌های پیشرفته، ظرفیت‌های اجتماعی، توانمندی‌های جوانان، الزامات حکمرانی، رویکرد نهادهای بین‌المللی و نقش نهادهای مردمی درحال تغییر مداوم هستند، هیچ مسیری پایدارتر از ارتقای دانایی ملی وجود ندارد.

مقام معظم رهبری در دیدار 17 اسفند 93 با اصحاب محیط‌ زیست کشور در سخنانی صریح و با قاطعیت تمام از لزوم تهیه «پیوست محیط‌ زیستی برای همه طرح‌های عمرانی و صنعتی» سخن گفتند و در این میان یکی از فرازهای آن سخنان که بسیار مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت و فعالان محیط‌زیست فارغ از گرایش‌های سیاسی آن را ستودند، این عبارات بود که «دستگاه‌های مسئول باید قاطعانه با تعدی به جنگل‌ها به هر بهانه‌ای اعم از هتل‌سازی و جذب گردشگر و ساخت حوزه علمیه و برخی توجیهات به ظاهر قابل قبول، مقابله کنند.»

این روزها که فضای سیاسی و اجتماعی کشور، انتخاباتی است باید آسیب‌شناسی کنیم که چرا تاثیر آموزه‌های دینی، یافته‌های علمی و دستورات رهبری در جامعه مشهود نیست؟ چرا مشکلات آب و هوا و خاک تا حد مجادله‌های جناحی تقلیل پیدا می‌کنند؟ شاید همین ایام انتخابات بهترین فرصت برای پرسیدن این سوال باشد که برای بهبود مدیریت آب، افزایش بهره‌وری کشاورزی، توقف کوه‌خواری، ممانعت از دست‌اندازی به زمین‌های حاشیه شهر تهران، کنترل جنگل‌زدایی، تهیه پیوست محیط‌زیستی در طرح‌های توسعه، جرم‌انگاری تخریب محیط‌زیست، تصویب قوانین حامی طبیعت و سایر الزامات یک حکمرانی مطلوب در کشور چه باید کرد؟

البته در این میان لازم می‌دانم به همکاران معلم خود نیز یادآوری کنم که برای توسعه پایدار ایران، سوگیری جامعه علمی کشور باید از تولید مقالات علمی برای ارتقای رتبه ـ که در جای خود ستودنی است ـ به یافتن راهکارهای بومی برای حل مشکلات زیستی کشور حرکت کند.

دکتر اصغر محمدی‌فاضل - کارشناس محیط‌ زیست