نقش پریسا یک تجربه متفاوت است

کمال‌زاده زمستان سال گذشته در سریال «آرام می‌گیریم» در نقش دختری معتاد و فراری ظاهر شد که هم ویژگی‌های شخصیتی این نقش و هم اوج و فرودهای داستانی، فرصتی فوق‌العاده برای هنرنمایی در اختیارش قرار می‌داد. حالا این بازیگر جوان، در یک تجربه متفاوت در قامت دختر ساده یک خانواده سنتی در سریال سفر در خانه ظاهر شده است. به این بهانه با او گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

فکر می‌کنم نقشی که در سریال آرام می‌گیریم به عهده داشتید با این که انرژی زیادی می‌طلبید، از نقش پریسا در سریال سفر در خانه بسیار ساده‌تر بود، چون جای کار بیشتری داشت. با من موافقید؟

از نگاه من این دو نقش و همه نقش‌هایی که بازی کرده‌ام جای کار داشت، چون می‌خواستم با هم متفاوت باشد. در سریال‌های مرز خوشبختی، دیوار شیشه‌ای، نیاز، بچه‌های نسبتا بد، راه طولانی، آمین و تک‌تک آثارم تلاش کردم مخاطب از من ذهنیت خاصی پیدا نکند یا به عبارتی مرا در همان نقش‌های قبلی تصویر و تصور نکند. در نتیجه هرکدام سختی‌های خاص خودش را داشت.

نقش پریسا هم یک تجربه متفاوت است چون برای اولین بار یک نقش طنز در یک سریال کمدی به عهده داشتم، در کنار بازیگرانی کار کردم که حرفه‌ای هستند و نقش دختری را ایفا می‌کردم که از خودم کم سن و سال‌تر است. من این جنس بازی را پیشتر تجربه نکرده بودم و باید با کل اثر هماهنگ می‌شدم که به انسجام سریال آسیبی وارد نشود.

پس به نوعی حرفم را تائید می‌کنید؟

هر بار که بازیگر یک تیپ جدید تجربه می‌کند، باید چیزهای تازه‌ای به بازی خودش اضافه یا از آن کم کند. هماهنگ شدن با مجموعه عوامل و فضای این سریال در روزهای اول کمی دشوار بود، اما با همدلی و همراهی دوستان خیلی زود به نتیجه رسیدیم. امیدوارم مردم هم سریال را دوست داشته باشند.

در سریال‌های طنز، معمولا دخترهای جوان یا کم‌هوش و کندذهن هستند یا عصبی و کم‌طاقت و پرخاشگر. پریسا از دسته دوم است. به عنوان بازیگر پیشنهادی برای اجرای متفاوت این نقش نداشتید؟

از آنجا که سریال سفر در خانه یک قصه خانوادگی پر افت و خیر را روایت می‌کند، بزودی می‌بینید پریسا بالا و پایین‌های زیادی را تجربه می‌کند و همیشه عصبی نیست. البته این خصوصیت برای او در فیلمنامه نوشته شده بود و من تا جایی که می‌شد، سعی کردم این ویژگی تلطیف شود. چون معتقدم در یک اثر فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی باید فرهنگسازی صورت بگیرد. قرار نیست همیشه فرزندان یک خانواده با هم بجنگند. بنابراین سعی کردیم به مرور همبستگی بین اعضای خانواده بیشتر شود، اما این اره دادن و تیشه گرفتن‌ها، لااقل در یک دوره بین خواهر و برادرها و حتی بچه‌ها و والدین وجود دارد و کاملا طبیعی است.

خوشبختانه بازخوردهایی که من دریافت کرده‌ام نشان می‌دهد تماشاگران توانسته‌اند با شخصیت‌ها همذات‌پنداری کنند. تعداد زیادی از پیام‌های تماشاگران راجع به این است که پدرشان بتازگی بازنشسته شده و حال و هوای آنها شبیه خانواده پریساست و خوشبختانه هر چقدر جلو می‌رویم، قصه جذاب‌تر، جالب‌تر و مفرح‌تر می‌شود.

تعریف خودتان از پریسا چیست؟ چون گاهی ساده و مهربان است، اما در‌عین حال زیرکی‌هایی دارد و به مادرش خط می‌دهد!

همه ما همین‌طور هستیم؛ هیچ کس تک‌بعدی نیست. او تحصیلکرده و باهوش است، اما در عین حال در یک خانواده ساده و صمیمی بزرگ شده. اگر گاهی به مادرش خط می‌دهد، اصلا منفی نیست.

منظورم این است او در عین سادگی، با سیاست رفتار می‌کند!

معمولا در آثار طنز از ابعاد متنوع و گاهی متناقض شخصیت آدم‌ها استفاده می‌شود. من تا این لحظه نقدی در این زمینه دریافت نکرده‌ام.

به گمانم اولین بار است طنز بازی کرده‌اید؟

در برخی سریال‌ها مانند مرز خوشبختی، فضا و موقعیت‌ها طنز بود، اما قرار نبود من بازی طنز ارائه کنم. این اولین بار است که باید تا اندازه‌ای طنازانه بازی می‌کردم.

در قسمت‌های اول سریال، بازی‌هایتان در سکوت و در بخش‌هایی که دیالوگ ندارید، روان نیست. گویی هنوز پریسا را پیدا نکرده‌اید!

ابتدای کار مشکلاتی وجود داشت. شاید درست نباشد بگویم، اما مسائل فنی در بخش‌هایی از کارمان، به سریال و بازی ما لطمه وارد کرد. در برخی جاها، صداها و دیالوگ‌ها درست شنیده نمی‌شد و در صدابرداری ایرادهایی وجود داشت. البته این مشکلات هم طبیعی بود، چون سریال سفر در خانه در کمتر از دو ماه و نیم‌تولید شد. کار پرفشار و طاقت فرسایی بود و باید هر چه زودتر آماده پخش می‌شد. البته به مرور سعی کردیم این مشکلات رفع شود.

فکر می‌کنم پریسا باید خیلی از خودتان دور باشد. چه احساسی به او دارید؟

بعد از سریال «راه طولانی»
به کارگردانی آقای کریمی برای مدت زیادی، نقش دختران هنجارشکن و ناآرام را بازی کردم و حالا بعد از مدت‌ها در یک سریال خانوادگی طنز و صمیمی نقش یک دختر خوب و ساده را به عهده دارم. فکر می‌کنم مردم ما سریال‌هایی مانند سفر در خانه را دوست دارند؛ سریال‌هایی که ماجراهای معمول خانواده‌های سنتی را نمایش می‌دهد. ما هم برای مردم کار می‌کنیم و دوست داریم چیزهایی را که دوست دارند، برایشان تدارک ببینیم.

پریسا از من خیلی دور است، اما به خاطر تمام ویژگی‌هایی که تا اینجا درباره سریال و این شخصیت گفتم، او را دوست دارم و کاملا آگاهانه انتخابش کرده‌ام. در واقع تمام نقش‌هایی که در چند سال اخیر بازی کرده‌ام، بدون فکر نبوده و حتما انتخاب نقش‌ها دلیل داشته است.

آذر مهاجر