فقط در این بین، مشکل اینجاست که آمار بیکاری نیروهای دانشآموخته دانشگاهی بیشتر از افرادی است که مدرک دانشگاهی ندارند زیرا متاسفانه توقع شغلی بسیاری از فارغالتحصیلان دانشگاهی، بالاست و انتظار دارند در همان رشته تحصیلی خود، اشتغال داشته باشند.
اغلب این افراد هم انتظار دارند که در یک دستگاه دولتی و عمومی استخدام شوند، در حالی که واضح است فضای اداری کشور، ظرفیت جذب همه فارغالتحصیلان دانشگاهی را ندارد، اما اگر فرهنگ کارآفرینی در کشور نهادینه شود و فرد برای اشتغال خود به استخدام سازمانهای مختلف دل نبندد، قطعا بسیاری از مشکلات اشتغال فارغالتحصیلان دانشگاهی هم حل خواهد شد.
اینکه گاهی گفته میشود اگر اشتغال وجود ندارد، پس چرا باید همچنان دانشجو جذب کنیم، این موضوع هم درست نیست. باید در نظر داشت که ارتقای سطح دانش و تحصیلات دانشگاهی در کشور به خودی خود امری مبارک و پسندیده است، اما نیاز است که در این راستا، اصلاحاتی در حوزه آموزش عالی انجام شود تا این افزایش سطح سواد دانشگاهی در کشور به اشتغال هم منجر شود.
مثلا نیاز است کیفیت آموزشهای دانشگاهی ارتقا یابد و این آموزشها، هماهنگ با نیازهای بازار کار باشد. یعنی بهجای افزایش کمیت، اگر کیفیت آموزش عالی را به شکلی هدفمند توسعه دهیم، قطعا برای رفع مشکلات اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی گام بزرگی برخواهیم داشت.
معضلهایی مثل مقاله و پایان نامه فروشی، محصول نگاه افراطی به افزایش کمیت در نظام آموزش عالی، آن هم بدون نگاه به زیرساختهای علمی دانشگاههاست، در حالی که اگر جریان آموزش در دانشگاه ها، هدفمند، باکیفیت و با نگاه به تقاضای جامعه باشد و فضای اقتصادی کشور هم رونق پیدا کند، بخش عمدهای از مشکل بیکاری فارغالتحصیلان دانشگاهی هم مرتفع خواهد شد.
دکتر محمدعلی برخورداری - رئیس دانشگاه علم و صنعت
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد