گزارش میدانی از موکبی خانوادگی با شور و شعور حسینی

بفرمایید فلافل صلواتی+عکس

از بچگی در گوشمان اسم تو را زمزمه کردند. وقتی پرچم عزای تو برافراشته می شد دیگر در خانه کسی نمی ماند. هر کس به مسجد و تکیه محله خود می رفت و برای غربت و بی کسی تو می گریست. شاید همان شب ها بود که مادرها برایمان به جای لالایی شبانه، روضه علی اصغر و رباب را زمزمه می کردند و همان ها شد مسبب یک عمر خوشی و یک دنیا معرفت از تو که اکنون دست به دست هم داده که بتواند کسانی را که دلشان پیش تو جا مانده را دلخوش به کاری کند. کاری که نه وظیفه است و نه تکلیف بلکه فقط از روی عرض ارادت و بیعت با آرمان هایت است ای شهید سرجدا.

کد خبر: ۱۰۸۷۳۱۹

به گزارش جام جم آنلاین، در روزهایی که دل عاشقان سرور و سالار شهیدان در آستانه اربعین ارباب بی کفن سوی تربت کربلا متوجه است عده ای حرم نرفته اما عاشق، با چشمِِ دل به زیارت حضرتش می روند و پای در ره خدمت به زوار اربعین سیدالشهدا می گذارند.

حال که ایران اسلامی موکب زوار حسینی شده است چند خانواده حسینی مسلک و شیعی مذهب و زینبی مرام، گام هایشان را استوار کرده اند تا قوتی هر چند اندک را برای زائران حسین تدارک ببینند تا با این کار توشه ای برای آخرت خود ذخیره کنند.

تعدادی از زنان، مردان و فرزندان زاهدانی با تشکیل دورهمی خانوادگی و در یک اقدام عاشقانه دست به دست هم دادند و با حمایت افراد خیّر خدا دوست، اقدام به پخت فلافل و پخش صلواتی آن در بین هیات های عزادارای زاهدان کرده اند.

«مهدی آبده» که این روزها منزل شخصی خود را به صورت داوطلبانه و خود جوش به آشپزخانه صلواتی تبدیل کرده و اقدام به طبخ فلافل می کند درباره اقدام خانوادگی خود گفت: اربعین یک جریان است که همه خواهان این هستند که از این قافله عشق عقب نمانند. من سال گذشته در پیاده روی ابعین در کربلا دیدم که مردم عراق با چه شور و اشتیاقی از زائران پیاده روی پذیرایی می کردند و شور حسینی به وضوح در آن ها دیده می شد.

وی درباره چرایی این اقدام خود گفت: خوشبختانه امسال با افزایش تعداد زوار در زاهدان مواجه هستیم و به نیت اینکه خاطرات پیاده روی اربعین بار دیگر برایم تداعی شود و به قصد اینکه استقبالی بی نظیر از زائران حسینی خصوصاً برادران و خواهران پاکستانی که وارد شهر می شوند انجام دهیم تصمیم گرفتیم که در حد توان و بضاعت خود، مقداری فلافل پخت کرده و بین زوار و ایستگاه های صلواتی توزیع کنیم تا اگر توفیق داشته باشیم نام خود را در زمره یاران امام حسین ثبت کنیم.

وی ادامه داد: پخت فلافل کار سختی است و باید همه دست به دست هم بدهند تا بتوان آن را به سرانجام برسانیم که در این کار یک فرد خیّر اقدام به خرید دستگاه فلافل زن کرد و هزینه تقریبی۶ میلیون تومانی آن را متقبل شد و بانی کار خیری شد که امروز همه خانواده ها در آن سهیم هستند.

این دستگاه به صورت اتوماتیک در هر ساعت چهار هزار و200 فلافل تولید می‌کند که بخشی از این دستگاه نیز ساخته ایده و ذهن خودمان می باشد که در منزل ساخته شده است.

آبده گفت: در این کار دوستان و اقوام کمک رسانی می کنند و خرج و مخارج آن ازمحل نذورات مردمی تهیه می شود و ما تنها بانی آن هستیم و توفیق خادمی را عهده دار شده ایم.

وی همچنین گفت: عملیات اجرایی و نهایی پخت فلافل از چهارشنبه هفته جاری به صورت جدی تر در زائر سرای امام رضا (ع) آغاز می شود که در تلاشیم که بتوانیم ذره ای از ارادت خود به امام حسین (ع) و یارانش را با این کار نشان دهیم که انشالله خداوند پشت و پناه ما باشد.

خدمت به زوار امام حسین کمتر از ثواب زیارت نیست

خانم «مددکاری» یکی از خادمان افتخاری در پخت فلافل است که او هم در این باره به خبرنگار ما گفت: ما با هر چند خودمان توفیق نداریم که اربعین را در کربلا و در جوار بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) باشیم اما بر این باور هستیم که پذیرایی از زائران امام حسین (ع) ثوابش با زیارت آن حضرت برابری می کند و ما از این طریق دلهایمان را با زائران روانه کربلا میکنیم و حاجت مان را در دل طلب می کنیم.

وی ادامه داد: این کار ما یک اقدام ناقابل برای زوار امام حسین است اما همین یکرنگی و خلوص نیتی که در بین افراد فعال در این کار موج می زند انرژی خاصی به همه می دهد و خود انگیزه ای می شود که هر شب با رحیه بالاتر و اراده راسخ تر خود را آماده پخت فلافل برای زائران حسینی بکنیم چرا که این اقدام فقط برای تسکین دل های خودمان است تا خودمان را آرام کنیم.

وی تصریح کرد: پدر و مادرهایمان از کودکی واقعه عاشورا برای برایمان تعریف کردند و ما نیز این حادثه را آنقدر نسل به نسل منتقل کردیم که امروز عاشورا تبدیل به یک فرهنگ عالمگیر شده و امروز شاهد هستید که از تمام دنیا در روز اربعین خود را به کربلا می رسانند تا از نزدیک عرض ارادت داشته باشند و این شور و اشتیاقی که می بینید حاصل همان عشق به حسین است که از کودکی و با شیر مادر به ما داده شد.

این خدم افتخاری امام حسین(ع) در آخر با بغض در گلو و صدایی آرام گفت: امیدوارم این خدمت ناقابل و کوچکم مورد پسند اباعبدالله واقع شود و سال آینده نام من هم در لیست مسافران پیاده روی نجف تا کربلا ثبت شود.

آرزوی زیارت کربلا

«ملیکا آبده»؛ تنها 12 بهار را تجربه کرده و همراه مادرش در حیاط خانه در حد توان و بضاعت مشغول خدمت رسانی است. او که حالا بازی کودکانه اش با درایت والدین به خدمت رسانی به زوار اربعین تبدیل شده با همان ادبیات کودکانه می گوید: پدر و مادرم همیشه برای من از کربلا تعریف می کردند و من همیشه این واقعه را در ذهنم تجسم می‌کردم.

ملیکا ادامه داد: امام حسین(ع) یکی از امامانی بود که با مظلومیت به شهادت رسید. من کربلا نرفتم اما آرزو دارم برای یکبار هم که شده به آن جا بروم. مادرم گفته اگر برای دوستان و زائران امام حسین کار کنم یک رز امام حسین من را هم به کربلا دعوت می کند. دوست دارم تا همیشه برای امام حسین کار کنم و از این کار لذت می برم.

آتش خاموش نشدنی از عشق حسین (ع)

یکی دیگر از جوانان فعال در این مجموعه است که می گوید: خداوند را شاکریم که سلامت و نعمت اربعین را در اختیار ما قرار داد تا بتوانیم از لذت های دنیوی دست کشیده و به عشق اخروی نظر کنیم.ما کربلا نرفته ها آتشی در دل داریم که خاموش نشدنی است اما بعضی مواقع این آتش زبانه میکشد و بند بند وجودمان را مملو از عشق حسین و یارانش میکند.

مجتبی می گوید: اینکه بتوانیم کاری کنیم که زوار چه ایرانی و چه غیرایرانی در آسایش و آرامش به سر ببرند یعنی ما را در زیارت خود شریک کرده اند.جوانان فامیل با پخت فلافل و توزیع در بین موکب های زاهدان، بخشی از ارادت خود را به اباعبدالله الحسین نشان می دهند.

وی ادامه داد: اینجا کوچک و بزرگ و پیر جوان فرقی ندارد همه در تلاشند و این کار را با شوق غیرقابل وصف انجام می دهند.خستگی در کار ما دیده نمی شود چون وقتی نام حسین(ع) می آید همراه آن انرژی هم می آید.