ریشتر همدلی

نظیر زلزله سال 1369 رودبار و زلزله 1382 بم که هزاران نفر قربانی گرفت و علاوه بر جان‌باختن جمع کثیری از هموطنانمان، خسارات مادی زیادی برجا گذاشت و نیز زلزله کرمانشاه که با قدرت 7.3 ریشتر به جان باختن، زخمی شدن و تخریب 12 هزار واحد مسکونی و خسارت گسترده مادی منجر شده است.

اما تلخی‌های زلزله یک روی سکه هست چراکه روی دیگر آن ریشتر همدلی ایرانیان سراسر میهن اسلامی در امدادرسانی به مصیبت‌زدگان زلزله است. با گذشت یک هفته از زلزله مهیب کرمانشاه این ریشتر همدلی و همدردی آحاد ملت ایران اعم از دستگاه‌های مسئول و مردم استان‌های مختلف است که با کمک‌های فراوان، ریشتری هزاران بار قدرتمندتر از زلزله 7.3 ریشتری کرمانشاه خلق کردند.

ریشتر همدلی، ایثار و از خودگذشتگی که امواج آن این بار نه در کرمانشاه که در سراسر جهان پژواک داشت و بسیاری از مقامات سیاسی و رسانه‌ای، سازمان‌های بین‌المللی دولتی و گروه‌های مردم‌نهاد را متحیر ساخت و خواسته یا ناخواسته لب به تحسین همت و غیرت ایرانیان گشودند و بر این وحدت و همدلی برای کاهش آلام زلزله‌زدگان آفرین گفتند البته این نخستین‌بار نیست، همه ایران می‌شود کرمانشاه؛ چراکه در سال‌های گذشته همه ایران شد رودبار و بم.

اگر به حافظه تاریخی‌مان مراجعه کنیم به کرات شاهد چنین وحدت و همدلی برای مقابله با مصائب و مشکلات ناشی از بلایای طبیعی بوده‌ایم. اما فارغ از این نکات در زلزله کرمانشاه شاهد بداخلاقی‌هایی نیز بودیم؛ بداخلاقی‌هایی که بخشی از آن در اطلاع‌رسانی نادرست در شبکه‌های اجتماعی نمود داشت.

هر چند فضای مجازی هم با رسانه‌های رسمی از جمله رسانه ملی در توجه دادن دستگاه‌ها و مردم درخصوص امدادرسانی به آسیب‌دیدگان زلزله نقشی موثر داشتند اما برخی کاربران از فرصت شبکه‌های اجتماعی برای سیاسی‌کاری و قطبی‌سازی سود جستند تا شاید به ریشتر همدلی ملت ایران خدشه‌ای وارد سازند.

با وجود چنین فرصت‌طلبی‌هایی که به علت مسئولیت‌ناپذیری برخی در شبکه‌های اجتماعی بروز و ظهور داشت و از این منظر یعنی نقش شبکه‌های اجتماعی که نقطه تمایزی بین زلزله کرمانشاه با زلزله‌های رودبار و بم محسوب می‌شود (چون در آن زلزله‌ها افکار عمومی با پدیده‌ای به نام شبکه‌‌های اجتماعی سروکار نداشت) آنچه بر همه این حواشی‌ها غلبه یافت همانا ریشتر بالای همدلی، همدردی و حضور پرشور و خودجوش مردم و دستگاه‌های مسئول اعم از دولتی و غیردولتی، نیروهای نظامی و انتظامی، رسانه‌ها، هنرمندان، ورزشکاران و... بود که بی‌ادعا و در کنار یکدیگر با هم‌افزایی به کمک هموطنان آسیب‌دیده از زلزله شتافتند.

ریشتری که برخلاف ریشتر زلزله نه‌تنها تلخ و مصیبت بار نیست که سرمایه‌ای ارزشمند و شیرین و امیدبخش است که باید آن را پاس داشت. چرا که همگان با یاری‌ رساندن و ادامه همدردی با زلزله‌زدگان در عمل صحنه‌هایی به یادماندنی از همدلی را به ثبت رساندند.

دکتر مراد عنادی - مدیرمسئول