حق اعتراض ایران نسبت به دخالت‌های آمریکا در امور داخلی

یکی از این وضعیت‌ها منشور ملل متحد است که در بند یک ماده2 می‌گوید حاکمیت کشورها صرف‌نظر از جمعیت، سرزمین و دیگر با هم برابر هستند و هیچ‌کدام بر دیگری برتری ندارند. بر همین اساس هیچ حاکمیتی حق مداخله در امور حاکمیت دیگر کشورها و کوچک‌ترین وضعیت دولت دیگر چه در نوع فرهنگ و چه در نوع رفتار ندارد.

اصل شرایط مداخله نکردن دولت‌ها را مکلف می‌سازد در امور هیچ دولت دیگری مداخله نکنند. یعنی، هیچ دولت یا گروه از دولت‌ها حق ندارند، به هر علتی که باشد، به طور مستقیم یا غیر مستقیم، در امور داخلی یا خارجی یک کشور دیگر مداخله کند. اصل مداخله نکردن از نیازهای جامعه بین‌المللی و اعضای این جامعه است. این اصل بیانگر این امر است که دولت‌ها مستقل‌اند وحاکمیت ملی دارند. از این‌رو، در کارهای داخلی و خارجی خویش، هر کشور، خودش تصمیم می‌گیرد و اراده کشور دیگری نباید به آن تحمیل شود.

حتی سازمان ملل هم حق دخالت ندارد مگر در صورتی که کشور و دولتی به صلح و امنیت جهانی لطمه بزند که در آن مقطع سازمان ملل حق مداخله پیدا می‌کند؛ البته تصمیم جمعی برای مداخله و آن‌هم در موارد استثنایی، تحت رهبری سازمان ملل، محدود و موقت.

بنابراین و با توجه به اقدامات مداخله‌جویانه آمریکا در امور داخلی ایران و به بهانه‌های واهی، جمهوری اسلامی ایران حق اعتراض نسبت به چنین مداخلاتی را دارد و در این راستا سازمان ملل متحد و بازوی اجرایی آن یعنی شورای امنیت باید با صدور قطعنامه به درخواست ایران رسیدگی کند، چرا که دخالت هر کشوری در امور دیگر کشورها محکوم است. البته علی‌رغم این نکات حقوق بین‌الملل مبتنی بر وضعیت‌های نابرابر است، زیرا پنج کشور به طور دائم عضو شورای امنیت سازمان ملل هستند و حق وتو دارند.

متاسفانه سازمان ملل تحت سلطه این کشورهاست و در راستای سلطه و منافع خود در موضوعات مختلف دخالت و تصمیم‌گیری می‌کند که آمریکا در راس آن قرار دارد. به این ترتیب و با توجه به نابرابری‌ای که در مورد تصمیم‌گیری‌ها وجود دارد در صورت شکایت کشورهای غیر همسو با اعضای دائم این شورا، اعتراضشان با پاسخ مثبتی روبه‌رو نخواهد شد.

دکترخیرا...پروین

حقوقدان