اهل سنت هم نسبت به امام حسین ارادت دارند

محمد نخی در گفت‌وگو با جام‌جم آنلاین درباره اسلام سنی و اسلام شیعی دو فرقه بزرگ اسلام ابراز داشت: غدیر از مصادیق مهم‌تر و والاتر به نام محبت و مودت اهل بیت پیامبر (ص) است که اختصاص به شیعه ندارد. از وجوه اشتراک میان همه پیروان مذاهب اسلامی اعم از شیعه و اهل سنت، در طول تاریخ پرفراز و نشیب طی 1452 سال که از ظهور اسلام می‌گذرد، بوده است.

وی ادامه داد: از بزرگان صحابی پیامبر اکرم تا تابعین و ائمه مذاهب اصل سنت، تا بزرگان و پیروان اهل سنت در عصر حاضر همگی محبت، ولایت و مودت اهل بیت پیامبر(ص) را به عنوان یک واجب شرعی نگاه می‌کنند.

این مدرس دانشگاه بیان کرد: از خلیفه دوم کلمات مشهوری نقل شده که نشان می‌دهد او تا چه حد نیازمند به علم امیر المؤمنین بوده است. همچنین حاکی از این است که ولایت علمی علی‌بن ابی‌طالب را نیز قبول دارد؛ لو لا علیّ لهلک عمر: «اگر علی نبود عمر هلاک میشد» وی این جمله را بارها بر زبان آورده است.

نخی ادامه داد: در زمان خلیفه سوم «عثمان» وقتی بحث جمع‌آوری قرآن مطرح می‌شود، ایشان می‌گویند قرآنی که نسخه علی ‌بن ابی طالب است باید ملاک جمع‌آوری بقیه نسخه‌ها قرار گیرد. امام شافعی دو جمله معروف در رابطه با محبت اهل بیت دارد، جمله معروف اول این است که «محبت اهل بیت یک واجب و فرضی است از جانب خدا» و جمله معروف دوم نیز این است «هر کس در تشهد نماز بر پیامبر صلوات بفرستد اما بر خاندان و آل پیامبر صلوات نفرستد، نمازش باطل است».

این کارشناس تاریخ اسلام گفت: امام احمد بن حنبل، علیرغم این‌که امام اهل سنت بود، در دوره بنی عباس به‌دلیل رساله‌ای که در دفاع از فاطمه زهرا(س) و علی بن ابیطالب (ع) نوشت، شلاق خورد. امروزه، سالانه اهل سنتی که از جاهای مختلف دنیا برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد می‌روند بسیار زیاد است، در دوران اربعین نیز خیلی‌ها معتقدند اربعین برای شیعیان است، اما چندین کاروان و چند صد نفر اهل سنت تنها از ایران برای زیارت امام حسین به کربلا می‌روند.

وی تاکید کرد: فکر می‌کنیم ایام عزاداری امام حسین در ماه محرم تنها مخصوص شیعیان است. اما اگر سری به مناطق اهل سنت بزنیم، خواهیم دید که اهل سنت چه مراسم بزرگداشت، خطبه‌خوانی، سوگواری و مراسم پخش نذری البته با نگاه و دید خودشان برای امام حسین دارند.

این مدرس دانشگاه گفت: کشور اندونزی بزرگ‌ترین کشور اسلامی و اهل سنت است. رئیس مجلس العلما اندونزی پروفسور قریش شهاب، زمانیکه به ایران آمد و در مشهد بود، گفت: مگر می‌شود ولایت حضرت موسی‌الرضا را با جان و دل قبول نداشت؟

وی با بیان اینکه مگر می‌شود کسی که ولایت امام رضا (ع) را قبول دارد، ولایت پدر ایشان، علی (ع) را قبول نداشته باشد، گفت: اختلاف‌ نظرها بین شیعه و سنی امری طبیعی است، اساس عالم بر پایه اختلاف خلق شده و در قرآن نیز آمده است. اختلاف زبان، رنگ پوست، قوم و قبیله و نژاد. بالاتر از این‌ها چیست؟ اختلاف اندیشه نیست؟ وقتی این‌ها طبیعی است، اختلاف اندیشه نباید اختلاف طبیعی باشد؟ من یک جور فکر می کنم شما جور دیگری فکر می‌کنید، بنابراین اختلاف یک امر طبیعی است.

نخی ادامه داد: موضوعی که در قرآن و بالاتر از این‌ها در اخلاق مضمون و ناپسند است، تفرقه است. قرآن از اختلاف به بدی یاد نمی‌کند، ولی از تفرقه به بدی یاد کرده و به شیطان منتسب می‌کند. اختلاف یک امر طبیعی است. آن‌چه که باعث جدایی اهل سنت و شیعه می‌شود، تفرقه است.

وی افزود: چه چیزهایی باعث تفرقه می‌شود؟ ابتدا تعصب‌های بی‌جا. همه می‌دانیم تعصب منطق شیطان و به به این معنا است که من از همه برترم. زمانی که آدم خلق شد و خداوند امر کرد تا بر انسان سجده کند، شیطان گفت: «من برتر از انسان هستم» و تنها به‌دلیل تکبر از درگاه خداوند رانده شد.

این کارشناس تاریخی با بیان اینکه امروز مسلمانان به‌خاطر تعصب‌های بی‌جا دچار تفرقه می‌شوند، بیان داشت: عامل دیگری که باعث تفرقه ما مسلمانان می‌شود، عدم گفتگو است. امام علی (ع) می‌فرمایند: «مردم با آن چیزهایی دشمنی می‌کنند که نسبت به آن شناخت ندارند». زمانیکه نسبت به طرف مقابلمان شناخت پیدا نکنیم، طبیعتا دست به اتهام می‌زنیم و این عدم شناخت‌ها، اتهام‌ها و نیز عدم گفتگوها باعث می‌شود که از هم دور شویم.

نخی ادامه داد: قرآن در سوره آل عمران آیه 64 می‌فرماید: «مسلمانان و غیرمسلمانان یک محور مشترک برای گفتگو دارند و آن توحید و وجود خداوند است» محورهای مشترک بین شیعه و سنی چیست؟ خدا، قبله، پیامبر، قرآن محورهای مشترک بین شیعه و سنی است. آن چیزی که تصور خیلی‌ها در رابطه با آن اشتباه است، بحث محبت و مودت و ولایت اهل بیت پیامبر است.

وی بیان کرد: ما معتقدیم که اهل بیت پیامبر(ص) نیز جزو محورهای مشترک بین شیعه و سنی است. اگر گفتگوها را ادامه دهیم و تعصب‌ها را کنار بزنیم همچنین مطالعات تطبیقی بین شیعه و سنی را بیشتر کنیم، به موضوع مهم مرجعیت اهل بیت می‌رسیم.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه آن چیزی که می‌تواند برای ما محور قرار گیرد، بحث مرجعیت علمی اهل بیت (ع) است، تاکید کرد: به این معنا ‌که اهل بیت پیامبر(ص)، علمشان در حدی است که شیعه و سنی به آن‌ها رجوع می‌کنند، خلیفه دوم رجوع می‌کند، خلیفه سوم قرآن علی را ملاک قرار می‌دهد، ابو حنیفه می‌گوید که من عمیق‌تر از امام صادق کسی را پیدا نکردم و به طور کلی محبت، ولایت و مودت اهل بیت (ع) جزو موارد و وجوه اشتراک بین همه پیروان مذاهب اسلامی است و تا مادامی که این‌ها را تبلیغ نکنیم، این مسائل جزو مهجورات باقی می‌ماند.

نخی تاکید کرد: وظیفه ما، اندیشمندان، رسانه‌ها و فضاهای مجازی ما این است که اشتراک و محبت‌های نسبت به یکدیگر را برجسته کنیم تا مصداق این جمله امام علی (ع) نباشیم :«مردم با چیزی‌هایی دشمنی می‌کنند که راجع به آن شناخت ندارند». دوستی، رفاقت و هماهنگی بین شیعه و سنی سابقه تاریخی دارد. از قرن چهارم و پنجم در خراسان، شیعه و اهل سنت از فرقه‌های مختلف در کنار یکدیگر راحت زندگی می‌کردند.

وی گفت: امام علی (ع) در نهج‌البلاغه تعبیری دارند که می‌فرمایند: «دانشمندی الهی است که عامل پیوند مسلمانان با یکدیگر باشد» و علمای ما باید تابع این جمله حضرت علی باشند. وظیفه عالم و اندیشمند اسلامی تبیین مسائل دینی و مذهبی است نه اختلاف نظر. شیعه و سنی در طول تاریخ ثابت کردند که می‌توانند به‌عنوان مکمل یکدیگر در مسیر پیشرفت جامعه اسلامی حرکت کنند و امیدوارم در عصر حاضر نیز به این اهمیت پی ببریم.

نسترن نعمتی - جام‌جم آنلاین