چرا دوست داریم شبیه دیگران باشیم؟!

به گزارش جام جم آنلاین ،به این دلیل است که آنها موفقیت در نوعی را می بینند که بسیار دوست دارند به آن برسند و کاملاً منطقی تصور می کنند که تقلید از افرادی که به آن دست می یابند بهترین شانس را برای دستیابی به موفقیت در آنها ایجاد می کند.

متأسفانه ، منطق اغلب آن چیزی نیست که روزی را که نگران کننده رفتار و موفقیت انسان است ، حمل کند. آنچه آنها نادیده می گیرند این است كه افرادی كه از آنها تقلید می كنند برای رسیدن به آنچه كه انجام داده اند از هیچ شخص دیگری تقلید نمی كنند. آنها به آن اقلیت کوچک و با استعداد تعلق دارند که خودشان دست به اعتصاب می زنند و راه خود را می کشند.

البته بیشتر اعضای آن اقلیت کوچک و با استعداد نیز سرانجام هرگز به موفقیت بزرگ و منحصر به فردی دست پیدا نمی کنند ، در حالی که معلوم می شود نمونه های ثروتمند شدن اندیشمندان معمولی اگر دقیقاً مشهور نباشند ، پایان ندارد.

بنابراین این یک فیلم شنیع تقریباً دلگیرانه است. چه کسی می داند اگر استیو جابز متوجه تابلوهای مدار ساختن دوست خود وزنیاک در گاراژ والدینش نمی شد ، به کجا می رسید؟ او تا آن زمان تقریباً اهل رانندگی بود. اما این به او ایده داد.

بهتر است با گله بدوید یا اینکه خودتان دست به اعتصاب بزنید؟ من می گویم ، با هرکدام که فکر می کنید زندگی بهتری به شما می دهد یا زندگی بهتر را به شما می دهد ، بروید. در هر صورت این بهترین شانس شماست.

با خواسته های خود واقعی شوید

پستانداران با مهارت زنده ماندن متولد نمی شوند. آنها با مشاهده رفتار بقای دیگران آنها را به سیم وصل می کنند. هنگامی که یک پستاندار جوان می بیند دیگران پاداش می گیرند ، این انگیزه را برای آنها فراهم می کند که این پاداش را بگیرند. هیچ فکر آگاهانه ای به دلیل نورون های آینه ای و دوپامین لازم نیست.

دوپامین در صورت رفع نیاز پستانداران آزاد می شود. احساس خوب بدن را برمی انگیزد تا رفتاری را که تحریک کرده تکرار کند. یک پستاندار جوان هنگامی که مشاهده می کند یک فرد دیگر پاداش می گیرد ، به لطف نورون های آینه ای خود ، از یک قطره دوپامین لذت می برد. تجربه مكرر باعث می شود كه پستانداران جوان احساسات خوبی را به طریقی كه دیگران می بینند ، منتقل كنند.

سیستم لیمبیک پستانداران توانایی استفاده از زبان را ندارد. این نمی تواند با کلمات به شما بگوید که چرا این احساس ایجاد می شود ، بنابراین مغز کلامی شما به این نتیجه می رسد که انگیزه از بیرون شما بیرون آمده است. در آخر احساس ناتوانی نسبت به انگیزه های خود خواهید داشت.
ناتوانی احساس بدی دارد. در عوض ، می توانید قدرت خود را در پاسخ های لیمبیک خود پیدا کنید. در اینجا یک راهنمای ساده آورده شده است.

شما آنچه دیگران دارند می خواهید.

شما از پذیرش آن متنفر هستید ، اما وقتی می بینید دیگران از چیزی لذت می برند ، شما هم آن را می خواهید. شاید چیزهای مادی نباشد. احترام و توجه به لطف انتخاب طبیعی ، مغز پستاندار شماست. وقتی می بینید دیگران احترام و توجه می گیرند ، آن را نیز می خواهید. قسمت منطقی مغز شما در توضیح این احساسات مشکل دارد. شما فکر می کنید نباید چنین احساسی داشته باشید بنابراین این احساسات را به گردن دیگران می اندازید. بنابراین شما قدرت خود را می بخشید.