کشف خطرناک در اعماق اقیانوس آرام

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل ،  عنصر خطرناک معروف به پلوتونیوم 244  در اقیانوس آرام کشف شده است. این عنصر تقریبا 5 هزار فوت زیر اقیانوس آرام در پوسته اقیانوس واقع شده و دانشمندان می گویند این پوسته خطرناک در نتیجه «وقایع خشن کیهانی» میلیون ها سال پیش به وجود آمده است.

پلوتونیوم یک عنصر شیمیایی رادیواکتیو و فلزی است که نماد آن Pu و عدد اتمی آن 94 است.

پلوتونیوم در هنگام قرار گرفتن در هوای مرطوب، اکسیده و هیدراته می شود و حجم آن تا 70 درصد افزایش خواهد یافت که باعث می شود سطح خارجی آن پوسته پوسته شود و تبدیل به پودری آتشزا شود. پلوتونیوم عنصری رادیواکتیو است و در مواجه شدن اشعه آن با بدن میتواند در استخوانها جمع شوند که همین امر باعث خطرناک بودن استفاده از آن می شود.

وجود پلوتونیوم 244 بر روی زمین نشان می دهد که یک رویداد فوق العاده خشن در میلیاردها سال پیش ، مانند برخورد ستاره های نوترونی ، ممکن است باعث ظهور آن در سیاره ما شده باشد هر چند در رابطه با زمان این واقعه اختلاف نظرهای بسیار زیادی بین دانشمندان وجود دارد. 

یک نظریه دیگر هم وجود دارد؛ پلوتونیوم -244 احتمالا در اثر انفجارهای «اَبَر نو اختر» تولید شده و تا امروز باقی مانده است.

البته این عنصر تنها چیزی نیست که در اعماق اقیانوس آرام کشف شده، عنصر آهن -60 نیز دیگر اکتشاف مهم دانشمندان است.

یک گزارش علمی دیگر حاکی از آن است پلوتونیوم -244 که خطر بسیار زیادی برای حیات انسان دارد احتمالا از 4 میلیارد سال پیش در اعماق اقیانوس آرام وجود داشته است و از زمان وقوع انفجارهای متعدد «اَبَر نو اختر» در نزدیکی زمین منشا گرفته است.

آهن – 60 کشف شده در اعماق اقیانوس آرام اما به نظر برخی دیگر از کارشناسان باید عمر کمتری داشته باشد. این عنصر 2 و نیم میلیون سال نیمه عمر لازم دارد تا از بین برود و به کالای با ارزشی مثل نیکل تبدیل شود.

برعکس ، پلوتونیوم -244 نیمه عمر تقریباً 80 میلیون سال دارد.

نیمه عمر اتم‌ها معیاری از ناپایداری آنهاست و برای مواد رادیواکتیو این پارامتر می‌تواند بین کسری از هزارم ثانیه تا چندین میلیون سال متفاوت باشد.

این گزارش اظهار داشت که پلوتونیوم -244 قبل از خاموش شدن اَبَر نو اختر در محیط بین ستاره ای قرار داشته و به همراه سیستم اجرام ابرقهرمانی از طریق سیستم خورشیدی رانده شده است.

هر دوی این عناصر سنگین هستند و باید سال ها قبل به فرم های پایدار از بین می رفتند.

با توجه به اینکه آنها در حال حاضر یافت شده اند ، می تواند دلالت بر این داشته باشد که واقعه کیهانی فقط چند میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.

مطالعه بیشتر بر روی ایزوتوپ ها و موارد دیگر مانند آنها می تواند به محققان اجازه دهد اطلاعات بیشتری در مورد انفجارهای گسترده در فضا که میلیون ها سال پیش در منظومه شمسی اتفاق افتاده به دست بیاورند.

این یافته ها در مجله علمی Science منتشر شده است.