به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از خبرگزاری صدا و سیما؛ با توجه به اینکه عفونت انسانی ناشی از سندرم حاد تنفسی حاد کرونا ویروس ۲ (SARS-CoV-۲) به یک نگرانی برای بهداشت جهانی تبدیل شده، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی قزوین با انجام یک پروژه تحقیقاتی داشتن انتقال عفونت خانوادگی و به دنبال آن خوشه خانوادگی بیماری کووید-۱۹ در استان قزوین را مورد بررسی قرار دادند.
چه وقت احتمال ابتلای خانوادگی به کرونا بیشتر میشود؟یافتههای این مطالعه نشان داد که برآورد نسبت شانس خام ایجاد خوشه خانوادگی عفونت ویروس SARS-CoV-۲ در زنان کمتر از مردان بود. همچنین مشخص شد که در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که دارای مشکلات گوارشی و درد عضله بودند، احتمال ایجاد خوشه خانوادگی در مقایسه با سایر بیمارانی که این علایم را نداشتند، ۲۶.۲ برابر بود. همین نسبت شانس در بیماران با سابقه مدت طولانی بستری در بیمارستان در مقایسه با سایر بیماران ۵۲.۱ برابر و در بیمارانی که خدمات بهداشتی دریافت کردند ۱۳.۲ بود.
یافتههای مطالعه حاضر با انتقال شخص به شخص این ویروس در بیمارستان، محیط خانواده و گزارشهای مسافران آلوده در سایر مناطق جغرافیایی منطبق بود.
پژوهشگران این مطالعه معتقدند که شکاف اطلاعاتی دانش ما در مورد عوامل بالقوه ایجاد خوشه خانوادگی عفونت SARS-CoV-۲، اپیدمیولوژی، مدت زمان انتقال به انسان و ... نیاز به بررسیهای بیشتری در آینده دارد.
همچنین در این مطالعه ویژگیهای اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران با خوشه خانوادگی SARS-CoV-۲ به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس یافتههای این مطالعه؛ عوامل مهم مؤثر بر خوشهبندی خانواده در میان بیماران SARS-CoV-۲ عبارت است از: دریافت خدمات بهداشتی دولتی، روزهای بستری شدن در بیمارستان و علائم درد گوارشی و عضلانی.
این محققان پیشنهاد میکنند که در خوشههای خانوادگی SARS-CoV-۲ به ویژگیهای اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران توجه شود. علایم بالینی بیماران نقش مهمی در خوشههای خانوادگی بیماران دارد. روزهای بستری شدن در بیمارستان و میزان بهرهمندی از خدمات بهداشتی دولتی نقش مهمی در وقوع خوشههای خانوادگی دارد که باید مورد توجه قرار بگیرد.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی الگوی اپیدمیولوژیک بیماری covid ۱۹ (کرونا) در استان قزوین» در پایگاه نتایج پژوهشهای سلامت کشور منتشر شده و زهرا حسین خانی، زهره فروانفر، مریم زمانیان، رحمت الله مرادزاده، علی قندیان، حمیدرضا نجاری و کژال مبارکی از دانشگاه علوم پزشکی قزوین در انجام آن مشارکت داشتند.