آخرالزمان رنگارنگ

تیمی كه همه از ته دل می‌خواستند بازی جدیدشان موفق شود ،چراكه پر از ایده‌های نو و بعضا جاه‌طلبانه بود.

بازی Biomutant با این كه قرار نیست تحولی برای ژانر اكشن نقش‌آفرینی باشد، همچنان حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.حرف‌هایی كه زیر سنگینی تعداد زیادی ایده‌‌ ناب اما ناپخته به گوش نمی‌رسد.

نتیجه‌ یك تلاش چهار ساله

Biomutant همواره تلاش می‌كند تا بزرگ‌تر از اندازه‌اش ظاهر شود. بازی‌ای كه چهار سال تمام در پروسه‌ ساخت بوده و با وجود كوچك بودن تیم سازنده، یك اثر چند ده‌ساعته است و با بزرگ‌های این ژانر شاخ به شاخ می‌شود. چه طراحی دنیا، چه طراحی شخصیت‌ها و دشمن‌ها و حتی پازل‌های بازی، تلاشی برای بهتر و بزرگ‌تر شدن نسبت به چیزی هستند كه واقعا می‌توانند باشند. متاسفانه نتیجه‌ این تلاش نه‌تنها به خلق تجربه‌ای انقلابی ختم نشده، بلكه بعضا ظرفیت‌های بازی را زیر می‌گیرد. با تمام اینها، Biomutant یك بازی دوست‌داشتنی است.

این بازی در یك دنیای پس‌ آخرالزمانی روایت می‌شود. آینده؛ جایی كه انسان‌ها سال‌هاست منقرض شده‌اند و حالا پستاندارانی پشمالو جای آنها را گرفته‌اند. پستاندارهایی كه شكل و شمایلی شبیه حیواناتی مثل سمور، راسو و راكون دارند و راه و رسم مبارزه یا همان كونگ‌فو را بلدند.همه‌چیز از جایی شروع می‌شود كه شخصیت اصلی در غم از دست دادن مادرش به مبارزه با كسانی برمی‌خیزد كه باعث و بانی مرگش هستند. اما قضیه به همین‌جا ختم نمی‌شود و در نهایت مثل تمام بازی‌های آخرالزمانی، همه‌ راه‌ها به نجات دادن زمین از دست نیروهای بزرگ و عظیم‌الجثه می‌رسد.

Biomutant یك بازی كاملا متفاوت است و این را می‌توان از نگاه اول به دنیای آن متوجه شد. از تنوع محیطی آن شامل محیط‌های‌سنگی، ساحلی، جنگل و حتی باتلاقی گرفته تا شهرهایی كه توسط پستانداران نامتعارف بازی ساخته شده‌اند. چیزی كه در تمام محیط‌های بازی به چشم می‌خورد، هارمونی رنگ و حال و هوای متفاوت پالت رنگی آن با پالت سیاه و سفید اكثر دنیاهای آخرالزمانی‌ است.این مهم‌ترین وجه تمایز Biomutant است.

آشوب روی زمین

این كه شخصیت اصلی چه شكل و شمایلی دارد یا به چه فنون رزمی مسلط است، به سلیقه‌ شما برمی‌گردد. Biomutant یكی از قوی‌ترین سیستم‌های شخصی‌سازی در یك بازی ویدئویی را دارد و برخلاف چیزی كه به نظر می‌رسد، ظاهر و باطنش از هم جدا نیستند. مثلا شخصیت‌های باهوش سر بزرگ‌تری دارند، شخصیت‌های تانك‌ پاهای بزرگ‌تر و در نهایت شخصیت‌های سریع، لاغراندام‌ هستند. بازی برخلاف انتظار خودش را خیلی جدی می‌گیرد و این یك پارادوكس جذاب با دنیای نامتعارف و متفاوت آن ایجاد كرده است.

یكی از قوی‌ترین نقاط قوت Biomutant، سیستم قصه‌گویی آن است. راوی بازی «دیوید شاو پاركر» یك گوینده‌ انگلیسی است كه تمام تلاش خود را می‌كند تا قصه‌ بازی را شبیه داستان‌های اسطوره‌ای قدیمی و باستانی روایت كند و در این كار موفق می‌شود.این اولین یا آخرین جایی نیست كه Biomutant دست به نوآوری‌های جالب در ژانر خودش می‌زند. بازی حتی یك سیستم كارمای متفاوت نسبت به دیگر عناوین نقش‌آفرینی دارد كه تلاش پشت آن قابل تحسین است.

در نگاه اول،با این كه Biomutant شباهت‌های زیادی به مجموعه بازی‌هایی Batman Arkham یا Devil May Cry در بخش مبارزات دارد، اما ایده‌های جدیدی را هم اضافه می‌كند كه البته برای انقلابی بودن بازی كافی نیستند. Biomutant یك بازی خوش‌ساخت با ایده‌های نو و حرف‌های جدید است كه بعد از چند ساعت بازی،متاسفانه شما را یاد تمام بازی‌های اكشن نقش‌آفرینی دیگر می‌اندازد.

به‌روزرسانی نسل نهمی بازی برای كنسول‌های PS5 و Xbox Series X/S در آینده منتشر می‌شود.

مسعود تیموری -  کارشناس بازی / ضمیمه کلیک روزنامه جام جم